25 Μαρτίου 1942 - 16 Αυγούστου 2018. 76 χρόνια γεμάτα πάθος, εντάσεις, αποτυχίες, τεράστιες επιτυχίες και μια γυναίκα που με τη φωνή και την προσωπικότητά της, άλλαξε και σημάδεψε την παγκόσμια μουσική φιλοσοφία.

Κυρίες και κύριοι, αυτή ήταν η ιέρεια Aretha Louise Franklin 

Στους θαυμαστές της ήταν γνωστή ως η «Βασίλισσα της Σόουλ», φημισμένη μεν για τις σόουλ ηχογραφήσεις της, ωστόσο δεν είχε διστάσει να τραγουδήσει τζαζ, ροκ, blues, ποπ, γκόσπελ, μέχρι και όπερα. Η Αμερικανή τραγουδίστρια, συνθέτης και πιανίστρια, ήταν ευρύτατα αναγνωρισμένη για το γεμάτο πάθος ερμηνευτικό της στυλ, και τις φωνητικές της δυνατότητες.

Παιδί – θαύμα

Η Aretha Louise Franklin, γεννήθηκε στο Μέμφις του Τενεσσί με πατέρα τον Βαπτιστή ιερέας C. L. Franklin και μητέρα την Barbara Siggers Franklin. Τα προβλήματα στην σχέση τους, τους ανάγκασαν να χωρίσουν όταν η Αρίθα ήταν έξι ετών, ενώ η μητέρα της πέθανε όταν ήταν δέκα. Μετά από μετακινήσεις, εγκαταστάθηκαν στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν όπου ο αιδεσιμότατος Φράνκλιν απέκτησε φήμη ως κήρυκας. Η Αρίθα, τραγουδούσε από μικρή στην ενορία της και γρήγορα χαρακτηρίστηκε ως παιδί - θαύμα για τη χαρισματική φωνή της, και τις ικανότητές της στο πιάνο.

 

Στην ηλικία των δεκατεσσάρων υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με την Checker Records, και το 1956 κυκλοφόρησε το «Songs of Faith». Ισχυρότερες επιρροές της, οι μεγαλύτερες φωνές των γκόσπελ, Μαχάλια Τζάκσον και Κλάρα Γουόρντ, που περνούσαν αρκετές ώρες στο σπίτι της.

Η οικογένεια και η (διαφορετική) επιστροφή

Δύο ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες σε ηλικία 14 και 16 ετών, όταν η Αρίθα γέννησε τους δύο από τους τέσσερις γιους της, καθυστέρησαν προσωρινά την εξέλιξη της καριέρας της. Με την επιστροφή της στο τραγούδι, επέλεξε να συνεχίσει σε πιο ασφαλή ποπ μονοπάτια. Το 1960 υπογράφει συμβόλαιο με την Columbia Records, απορρίπτοντας τη Motown και την RCA.

 

Οι ηχογραφήσεις της από αυτή την περίοδο είναι περισσότερο επηρεασμένες από την τζαζ και όχι από τις γκόσπελ ρίζες της. Τραγούδια που γίνονται επιτυχίες ήταν το «Rock-A-Bye Your Baby (With A Dixie Melody)», Today I Sing The Blues, Won't Be Long και Operation Heartbreak. Στο τέλος του 1966 όμως, και αφού στα έξι χρόνια που έμεινε με την Columbia είχε μικρή εμπορική επιτυχία, υπέγραψε με την Atlantic Records. Όπως είπε και η ίδια αργότερα, «με έβαλαν να κάτσω στο πιάνο, και οι επιτυχίες ήρθαν».

 

Οι επιτυχίες και τα αμέτρητα βραβεία

 

Η Φράνκλιν, ήταν η δεύτερη πιο πολυβραβευμένη γυναίκα στην ιστορία των βραβείων Γκράμι. Είχε κερδίσει 20 βραβεία, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν το βραβείο του Ζωντανού Θρύλου και αυτό της Συνολικής Προσφοράς. Μεταξύ του 1968 και του 1975 κέρδισε έξι συνεχόμενα βραβεία, ενώ για το διάστημα αυτό, η κατηγορία Καλύτερη Γυναικεία R&B Φωνητική Ερμηνεία πήρε το παρατσούκλι «Το βραβείο της Αρίθα» Η Φράνκλιν είχε ένα σύνολο είκοσι νούμερο 1 σινκλς στο Billboard R&B Singles Chart. Δύο από αυτά, το «Respect» τη δεκαετία του 1960 και το ντουέτο της με τον Τζορτζ Μάικλ τη δεκαετία του 1980, «I Knew You Were Waiting (For Me)» ανέβηκαν μέχρι την πρώτη θέση του Billboard Hot 100.

 

Το 1985, ο τότε κυβερνήτης του Μίτσιγκαν, James Blanchard ανακήρυξε την φωνή της Αρίθα Φράνκλιν «εθνικό αγαθό». Στις 3 Ιανουαρίου του 1987 έγινε η πρώτη γυναίκα που συμπεριλήφθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame. Τον Σεπτέμβριο του 1999 της αποδόθηκε το βραβείο Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών από τον πρόεδρο Κλίντον. Το 2004 το περιοδικό Rolling Stone την έβαλε στην 9η θέση στον κατάλογο των 100 Greatest Artists of All Time.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στις πιο πάνω θέσεις προηγούνται οι Μπητλς, ο Μπομπ Ντίλαν, ο Έλβις Πρίσλεϊ, οι Ρόλιγκ Στόουνς, ο Τσακ Μπέρι, ο Τζίμι Χέντριξ, ο Τζέιμς Μπράουν και ο Λιτλ Ρίτσαρντ, ενώ ακολούθησε ο Ρέι Τσάρλς στην 10η θέση. Το 2005 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζωρτζ Μπους.

Όταν η Αρίθα Φράνκλιν αποστόμωσε με μοναδικό τρόπο τη δημοσιογράφο που της έκανε body shaming

Εκτός από τη μοναδική της φωνή και το αδιαμφισβήτητο μουσικό ταλέντο, η Αρίθα Φράνκλιν διακρίθηκε στη ζωή της και για την ισχυρή και ευαίσθητη προσωπικότητα της, εμπνέοντας με τη στάση της εκατομμύρια ανθρώπους.    Το 1993 η Νεοϋορκέζα αρθρογράφος Λιζ Σμιθ σχολίασε μία στιλιστική επιλογή της ανεπανάληπτης τραγουδίστριας, επικρίνοντας το μέγεθος του στήθους της και, εμμέσως, το σωματικό της βάρος. «Η Αρίθα Φράνκλιν θα έπρεπε να γνωρίζει ότι παραέχει μεγάλο στήθος για να φορέσει ένα τέτοιο φόρεμα αλλά δεν ενδιαφέρεται για την άποψή μας και αυτή η συμπεριφορά διακρίνει τα απλά «αστέρια» από τις αληθινές ντίβες».  

 

Όταν η Αρίθα πληροφορήθηκε για το επίμαχο κείμενο, έγραψε αμέσως μια επιστολή στη Σμιθ, σε ιδιαίτερα αυστηρό τόνο. «Πως τολμάς να είσαι τόσο αυθάδης, υποθέτοντας ότι γνωρίζεις τις προθέσεις μου σε οτιδήποτε άλλο πέρα από τη μουσική (...). Προφανώς έχω ό,τι χρειάζεται για να φορέσω ένα ντεκολτέ και δεν έχω λάβει κανένα παράπονο», σημείωνε μεταξύ άλλων η Φράνκλιν. «Όταν θα γίνεις καταξιωμένη συντάκτρια μόδας, σε παρακαλώ ενημέρωσέ μας (...) Δεν είσαι σε θέση να προσδιορίζεις τι ξεχωρίζει τους σταρ από τις ντίβες, ούτε και έχεις δικαίωμα ελέγχου σε οποιασδήποτε από τις δύο κατηγορίες», έγραφε τότε η Φράνκλιν, που ήξερε να διοχετεύει με δεινότητα την ενέργεια και το πάθος της, τόσο στα μικρόφωνα όσο και στην υπόλοιπη ζωή της.

 

Το (βιολογικό) τέλος

H Αρίθα Φράνκλιν πέθανε στις 9:50 το πρωί της Πέμπτης (τοπική ώρα) 16 Αυγούστου, στο σπίτι της στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, έχοντας στο πλευρό της την οικογένειά της και άλλα αγαπημένα της πρόσωπα. H θρυλική τραγουδίστρια διεγνώσθη με καρκίνο του παγκρέατος το 2010 και μόλις πέρσι ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί. Ανέβηκε για τελευταία φορά στη σκηνή τον Νοέμβριο του 2017 και τραγούδησε για λογαριασμό του ιδρύματος του Έλτον Τζον κατά του AIDS. Την είδηση του θανάτου της επιβεβαίωσε εκπρόσωπος της τραγουδίστριας, που έδωσε στη δημοσιότητα ανακοίνωση της οικογένειάς της.

 

«Χάσαμε τη μητριάρχη και το βράχο της οικογένειάς μας. Η αγάπη που είχε για τα παιδιά της, τα εγγόνια της, τις ανιψιές, τους ανιψιούς και ξαδέλφια της δεν γνώριζε όρια» τονίζει η ανακοίνωση.

Με πληροφορίες από Wikipedia, LIFO, CNN