ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΕΟΔΩΡΑ ΙΑΚΩΒΟΥ

 

Πολύ πριν ξεκινήσει το «Πάφος '17» και οι διάφορες εκδηλώσεις του, είχε εμφανιστεί μια έντονη κινητικότητα στα πολιτιστικά της Πάφου. Συγκεκριμένα, τα «Pop Up» events στο ξενοδοχείο Αλμύρα άρχισαν να βάζουν δειλά-δειλά την πόλη στον πολιτιστικό χάρτη του νησιού, από τον Μάρτιο του 2016, ενώ συνεχίζουν να τη διατηρούν εκεί, σταθερά, μέχρι σήμερα. Τι κι αν η πόλη μετά που έπαψε να είναι η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης έχει σχεδόν πέσει ξανά σε πολιτιστικό λήθαργο...

Πίσω από αυτά τα events, τα οποία είναι ανοικτά για όλο τον κόσμο και όχι μόνο για τους ένοικους των ξενοδοχείων της Thanos Hotels, βρίσκεται μια ομάδα ανθρώπων, με ιθύνον νου την Έλενα Μιχαήλ, Sales Manager της εταιρείας.

«Θα τα πούμε στην Πάφο», την ενημερώνω τηλεφωνικώς, «αλλά αυτή τη φορά θέλω να μιλήσουμε περισσότερο για τον Πολιτισμό γενικά και για τα πολιτιστικά της Πάφου ειδικά», αναφέροντάς της μάλιστα ότι θέλουμε κιόλας να τη φωτογραφήσουμε. «Για να συνάδει, όμως, με τη συνέντευξη, αφού θα μιλήσουμε και για τα event σας, η φωτογράφηση θα είναι δοσμένη μια αρτιστίκ-σουρεάλ ματιά», συμπληρώνω, περιμένοντας να με βρίσει. Για να πάρω τελικά την απάντηση «Θα κάνουμε ό,τι θέλετε».

 

 

Αυτό ακριβώς έκανε. Αφοσιώθηκε 100% και το απόλαυσε στο έπακρο. Ενθουσιασμένη και γελώντας διαρκώς (ειδικά στη φωτογράφηση), δοκίμασε χωρίς καμιά συστολή ό,τι της προτείναμε μαζί με την Θεοδώρα, συν άλλα τόσα που επινοούσε η ίδια, υποστήριξε κάθε κομμάτι που έπαιρνε από την Kult Boutique -ακόμα και τα ρούχα που πήρε από το αντρικό section-, ενώ στη συνέντευξη τα είπε όλα χύμα, με την αυθεντικότητα που τη διακρίνει.

Ωραίες κουβέντες από έναν άνθρωπο που αγαπά πραγματικά τον τόπο μας, όπως είναι, που λατρεύει την ενασχόληση με τον τουρισμό, που αγαπά τον πολιτισμό και ποντάρει πολύ στις τέχνες και στα δρόμενα ως κομμάτι της δουλειάς της. Η Έλενα Μιχαήλ είναι ένας άνθρωπος που περνάς καλά μαζί της, αφού διακατέχεται από μια αυθεντικότητα και μια τρέλα, ενώ παράλληλα εκπέμπει μια απίστευτη ηρεμία. Κι ας λέει η ίδια ότι στο γραφείο της έχει δύο mouse, εκ των οποίων το ένα για να το κτυπά ανελέητα σε ώρα έκτακτης ανάγκης, όταν για παράδειγμα πρέπει να διαχειριστεί μια κρίση στη δουλειά.

 

Η Κύπρος είναι πανέμορφο νησί, λες συχνά, και άρα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τόσες μέρες ήλιο, που έχουμε θάλασσα, βουνά, καλό φαγητό, γραφικότητα, καλούς ανθρώπους… Τι δεν έχουμε θέλω να μου πεις.

Δεν έχουμε την αγάπη για την Κύπρο. Δεν αγαπάμε τον τόπο μας όσο πρέπει να τον αγαπάμε. Ενώ η Κύπρος είναι ένα όμορφο νησί, όπως είναι, θέλουμε να χαλάσουμε αυτό που είναι και να κάνουμε κάτι άλλο που δεν είμαστε. Θέλουμε να κτίσουμε ουρανοξύστες, θέλουμε να κάνουμε 500 μαρίνες, λες και ο τουρίστας θα έρθει στην Κύπρο για τη μαρίνα. Θέλουμε να διώξουμε ότι αγνό και παρθένο υπάρχει, να το χαλάσουμε, διότι νομίζουμε πως θα κάνουμε πιο ωραίο το τοπίο. Αυτό το πράγμα, εμένα, δεν μου αρέσει. Είναι πολύ λίγος ο κόσμος που αγαπά την Κύπρο ως έχει.

 

Επειδή όμως είσαι στο κομμάτι της τουριστικής βιομηχανίας, είναι εύκολο να αντιληφθείς γιατί γίνονται όλα όσα γίνονται...

Σίγουρα είναι και το οικονομικό κομμάτι, σε κάποια φάση όμως θα χαθεί το ενδιαφέρον για την Κύπρο αν συνεχίσουμε έτσι. Ο τουρίστας έρχεται για να απλώσει την πετσέτα του στην άμμο, να πάει στα χωριά, να δει το φυσικό τοπίο, αφού ζει σε μια μεγαλούπολη και άρα δεν έχει την ευκαιρία να το δει εκεί που ζει… Κι εμείς τι κάνουμε, του προσφέρουμε το ίδιο σκηνικό που θα δει και εκεί που ζει; Αν συνεχίσουμε έτσι, θα χαθεί αυτό το κάτι ξεχωριστό σε λίγο καιρό.

 

 

Μου είχες πει επίσης πως για να φύγει ευχαριστημένος ο μέσος τουρίστας από τον ντόπιο, θέλει αυθεντικότητα. Το πιστεύεις ακόμα;

Θέλει αυθεντικότητα και ηρεμία. Να βρει κάτι που θα τον ικανοποιήσει και δεν μπορεί να βιώσει σε έναν άλλο χώρο ή σε ένα άλλο ξενοδοχείο.

 

Θέλουν όλοι ηρεμία;

Όχι, δεν ισχύει για όλους. Κάποιοι στις διακοπές τους θέλουν να παρτάρουν, άλλοι θέλουν να γυρνάνε, να περάσουν όμορφα οικογενειακώς, ενώ είναι και αυτοί που θέλουν να κάνουν switch off.

 

Πιστεύεις στο all-inclusive;

Ως Έλενα, δεν το πιστεύω καθόλου. Δεν μου αρέσει το concept να είμαι κλεισμένη σε ένα ξενοδοχείο όλη μέρα, να τρώω και να πίνω. Από την άλλη, και ο πελάτης είναι κρίμα να μείνει κλεισμένος όλη μέρα σε ένα ξενοδοχείο, αν και θα ήταν μεγάλη χαρά μας να τρώει εδώ και το μεσημέρι και το βράδυ. Ειλικρινά, θα τους παροτρύναμε περισσότερο να βγουν έξω να δοκιμάσουν κι άλλα πράγματα, άλλα όμορφα μέρη, δυστυχώς όμως η Πάφος υστερεί σε αυτό αφού δεν υπάρχουν τόσο καλά μέρη με φαγητό ή ποτό.

 

 

Συνηθίζετε να δίνετε συμβουλές (tips) στους πελάτες σας;

Βεβαίως, πάντα. Τους εισηγούμαστε να κάνουν πράγματα και εκτός ξενοδοχείου, να δουν τα μωσαϊκά και άλλους αρχαιολογικούς χώρους, να πάνε στα οινοποιεία, σε άλλα εστιατόρια. Ναι, παροτρύνουμε τον κόσμο να κάνει πράγματα.

 

Μπαίνοντας κάποιος σε ένα ξενοδοχείο και ειδικά ένας τουρίστας από το εξωτερικό, θέλει το «wow factor». Στα δικά σας ξενοδοχεία είναι ένα πράγμα ή ένας συνδυασμός πραγμάτων;

Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων και χαίρομαι που το έθεσες έτσι. Από το δωμάτιο, μέχρι τα εστιατόρια, το προσωπικό που θα γνωρίσει, ο παπαγάλος που θα δει απολαμβάνοντας το πρόγευμά του. Είναι μια σειρά πραγμάτων. Σου είχα πει ξανά: ένα ωραίο δωμάτιο, ένα ωραίο ξενοδοχείο, το βρίσκεις παντού, πραγματικά. Αυτό που θα τον κάνει να πει «wow» είναι ο τρόπος που θα τον καλωσορίσει το προσωπικό, αν δει έναν πράσινο παπαγάλο το πρωί στο πρόγευμα, αν δει το Κάστρο της Πάφου με το ηλιοβασίλεμά του από το παράθυρο του δωματίου…

 

 

Ο παπαγάλος είναι αληθινός ή είναι τηλεκατευθυνόμενος;

(Γέλια) Ήρθε από πέρσι και έμεινε εδώ, δεν φεύγει.

 

Ποια απ’ όλες τις εμπειρίες που βιώνουν οι πελάτες σας είναι, θα έλεγες, το κερασάκι στην τούρτα τους;

Θα ακουστεί κλισέ, αλλά θα πω για την όμορφη ηρεμία που έχει ως πόλη η Πάφος, η οποία ακόμα δεν «ελαώθηκε» όπως τις υπόλοιπες πόλεις.

 

 

Σε προσωπικό επίπεδο, τι έκανες αυτά τα 3 χρόνια το οποίο θεωρείς πως σας βοήθησε να διαφοροποιηθείτε από τον ανταγωνισμό;

Δεν είναι προσωπικό, είμαστε ομάδα. Θεωρώ ότι η ομάδα μου, γενικά στα Thanos Hotels, κάναμε πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια. Αρχικά, προσφέραμε αρκετά στα πολιτιστικά δρόμενα. Οι ιδιοκτήτες αγάπησαν τον θεσμό και θα στηρίξουν οποιαδήποτε «πελλάρα» κι αν τους πάρουμε ως ιδέα.

 

Είναι δουλειά τώρα μιας εταιρείας που ασχολείται με τον τουρισμό να παράγει πολιτιστικό προϊόν; Εδώ, δεν το κάνουν (καλά) αυτοί που πρέπει να το κάνουν;

Γιατί να μην είναι; Τουρισμός δεν σημαίνει μόνο να έρθεις να απλώσεις στην ξαπλώστρα. Πρέπει να δεις και τον πολιτισμό της χώρας που επισκέπτεσαι.

 

Τι είδους δράσεις κάνετε και πόση απήχηση έχουν ανάμεσα στον κόσμο;

Η φάση με τα events στο Almyra ξεκίνησε πριν 3 χρόνια, ένα χρόνο πριν το Πάφος17 και ήταν από την ανάγκη να προσφέρουμε κάποια πράγματα στους πελάτες μας. Στην πορεία, όμως, είδαμε ότι υπήρχε ανάγκη και για άλλο κόσμο και έτσι ανοίξαμε τις πόρτες μας σε όλα τα ξενοδοχεία για όλους τους Παφίτες -και όχι μόνο. Καλύψαμε ένα ευρύ φάσμα πολιτιστικών δρώμενων. Εκθέσεις φωτογραφίας, με instalations, χορό, μουσική, θέατρο. Προσπαθούμε να έχουμε μια ποικιλία και πάντα καλούμε τον κόσμο να συμμετέχει.

 

 

Για ποιο απ’ όλα όσα κάνατε είσαι περισσότερο περήφανη;

Δεν έχω κάποιο αγαπημένο, σίγουρα όμως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ήταν το House of Letters, για το οποίο η μια καλλιτέχνης, η Μύριαμ Παπαγεωργίου, είχε συλλέξει γράμματα μεταναστών απ’ όλες τις χώρες του κόσμου, φτιάχνοντας με αυτά ένα σπίτι-installation.

 

Κάνατε δηλαδή δράσεις πολύ πριν ξεκινήσει το Πάφος 17;

To Almyra είναι μέλος των Design Hotels, οπότε είχαμε επισκεφτεί την «Arena» που κάνουν μια φορά τον χρόνο. Το welcome reception ήταν στο Ζάππειο. Εκεί υπήρχαν διάφορα περίπτερα, με έκθεση ζωγραφικής, ρούχων, κοσμημάτων κλπ. Και κάπου εκεί γεννήθηκε η ιδέα για τα «Pop Up» events, αρχικά με αφορμή το Πάφος 17. Έκτοτε, από τον Μάρτιο του 2016 κάνουμε ένα event κάθε μήνα, το οποίο δεν είναι αποκλειστικά για τους πελάτες μας αλλά για όλο τον κόσμο, ολόχρονα. Όποιος θέλει μπορεί να έρθει στα events.

 

Πώς είναι ένα event σας;

Δεν είναι απλώς μια έκθεση που θα πας να τη δεις, είναι μια γιορτή. Ξεκινούμε με εργαστήρια, κάνουμε πάρτι σε κάθε event. Γενικότερα, καλούμε τον κόσμο να έρθει για μια διαφορετική εμπειρία.

 

Πόσο σημαντικός είναι ο πολιτισμός για σένα; Τι θέλεις να κερδίσεις από τη συμμετοχή σου, ακόμα και ως απλός θεατής, γενικότερα σε ένα πολιτιστικό event;

Όταν, για παράδειγμα, θα πάω σε μια συναυλία, απολαμβάνω καταρχάς την πορεία μέχρι να φτάσω εκεί. Αρχικά, είναι ο ενθουσιασμός, μια και είμαι πολύ ενθουσιώδης, η αγορά του εισιτηρίου, το ταξίδι (αν πάω σε άλλη χώρα για να δω έναν καλλιτέχνη) και φυσικά, το αίσθημα που έχω εκείνη την ώρα, το οποίο δεν μπορώ να σου περιγράψω. Το ίδιο νιώθω και όταν θα πάω να δω μια έκθεση φωτογραφίας, κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Μπορεί να μην καταλάβω εντελώς το θέμα της, θα προσπαθήσω όμως να σκεφτώ πώς έφτασε μέχρι εκεί ο φωτογράφος. Είναι ωραίο αυτό το ταξίδι του νου, προσπαθώντας να καταλάβεις πώς έφτασε στο αποτέλεσμα που έφτασε.

 

 

Πρέπει κατ’ ανάγκη να σου δώσει κάτι μια έκθεση ή να σου δημιουργήσει κάποια συγκεκριμένα συναισθήματα;

Η τέχνη είναι ωραίο να μας γεννά κάποια συναισθήματα, αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος που τη δημιουργούμε. Αν δεν σου ξυπνήσει κάτι, σημαίνει ότι είναι νεκρή.

 

Στην Κύπρο ο πολιτισμός έχει τη θέση που του αξίζει; Πού υστερούμε σε αυτό το κομμάτι ως λαός, ως πολιτεία;

Να πω καταρχάς ότι δεν είμαι κανένας ειδήμονας, για να μην παρεξηγηθώ. Ασχολήθηκα τυχαία, περισσότερο από την αγάπη μου για την τέχνη. Υστερούμε σε πάρα πολλά πράγματα. Ναι μεν η Λευκωσία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από κάποια άλλη ευρωπαϊκή πόλη, αφού κάνει πάρα πολλά για τον πολιτισμό, η δε Λεμεσός, όμως, η Λάρνακα και η Πάφος, υστερούν. Στην Πάφο κάναμε το Πάφος 17, κάναμε πάρα πολλά events, και στην αρχή δεν καταφέρναμε να πείσουμε κανέναν να έρθει σε αυτά. Ήταν πολύ δύσκολο τον πρώτο καιρό. Το ίδιο συνέβαινε και με εμάς. Τους παρακαλούσαμε να έρθουν. Επίσης, υστερούμε στο ότι δεν προωθούμε τους νεαρούς καλλιτέχνες. Ως Αλμύρα, από τότε που ασχολούμαστε με τα πολιτιστικά, δεν μπορείς να καταλάβεις πόσα παιδιά με πήραν για να κάνουμε έκθεση. Διψούν. Υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες, καλοί καλλιτέχνες, αλλά επειδή είναι νεαροί, που τώρα ξεκινούν, δεν υπάρχει κάποιος για να τους στηρίξει. Είδα ωραία πράγματα, φωτογράφους, ζωγράφους, γλύπτες. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούμε να κάνουμε συνεργασίες με όλους.

 

Οι καλλιτέχνες γενικά θεωρείς πως είναι συνεννοήσιμοι;

(Γέλια) Κάθε καλλιτέχνης έχει τη βίδα του. Έρχονται εδώ και τους τη βιδώνουμε. Πλάκα κάνω. Οι παραπάνω είναι συνεννοήσιμοι, ναι. Απλώς, μερικές φορές, προσωπικά, δεν καταλαβαίνω αυτά που μου λένε. Τις περισσότερες φορές, όμως, είναι ok.

 

 

Ποιος είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος σου, βραχυπρόθεσμος ή μακροπρόθεσμος;

Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω θέσει κάποιο μεγάλο στόχο σε αυτή τη φάση. Μερικές φορές ίσως είναι καλύτερα να μην κοιτάζεις πολύ μακριά, αλλά να κοιτάξεις εκεί που είσαι, να ζεις τη στιγμή και την καθημερινότητά σου. Απολαμβάνω αυτό που κάνω, ως sales manager.

 

Σε γεμίζει ο τομέας του τουρισμού; Βλέπεις τον εαυτό σου, τόσο επαγγελματικά όσο και σε προσωπικό επίπεδο, να εξελίσσεται μέσα από αυτή σου την ενασχόληση;

Θεωρώ πως ο τουρισμός είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες τομείς για να δουλέψεις. Γνώρισμα κόσμο και έκανα φίλους, σχεδόν σε όλες τις χώρες, Ισπανία, Γερμανία, Σκανδιναβία, Αυστρία… Και όποτε πάω κάπου με προσκαλούν να πάμε για φαγητό, να βγούμε. Και συνεχίζω να γνωρίζω κόσμο. Είναι πολύ ενδιαφέρον τομέας και με γεμίζει 100%. Τα τελευταία 10 χρόνια, από τότε που γνωριζόμαστε δηλαδή, έχω αλλάξει πάρα πάρα πολύ, αλλά ο τουρισμός συνεχίζει να μου αρέσει. Αν αλλάξω ποτέ δουλειά, θα είναι και πάλι στον τουρισμό.

 

Οι σπουδές σου έχουν σχέση με τον τουρισμό;

Έχω σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων και μετά έκανα Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού, το οποίο δεν έχω ασκήσει ποτέ.

 

 

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσεις μια κρίση στη δουλειά;

Να πάρεις το mouse σου και να το κτυπάς ανελέητα. Έχω δύο mouse, το ένα για ώρα έκτακτης ανάγκης. Κάτι που μπορώ να κοντρολάρω είναι το στρες. Είμαι πολύ αγχώδης άνθρωπος και το στρες δεν μπορώ να το ελέγξω. Το καλό είναι ότι η δουλειά μου είναι δίπλα στην παραλία. Αν με πιάσει η κρίση μέσα στο γραφείο, θα κάνω μια γερή βόλτα και θα μου περάσει. Νομίζω πως ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του να αντιμετωπίσει μια κρίση.

 

Έλενα, σε ποια πράγμα πρέπει να ποντάρει μια τουριστική επιχείρηση στην Κύπρο για να πετύχει;

Σίγουρα στο σέρβις και γενικά στην εμπειρία που θα δώσει στον τουρίστα. Το καλωσόρισμα, στον ύπνο, στα μικρά πράγματα. Πάντα είναι οι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, όσο πολυτελές κι αν είναι ένα ξενοδοχείο.

 

 

Με την κατακόρυφη αύξηση του τουριστικού ρεύματος, πολλοί παραπονιούνται ότι εκτοξεύτηκαν οι τιμές στα διάφορα καταλύματα στο νησί.

Η κάθε σαιζόν έχει τις τιμές της, και αυτό το ξέρουμε όλοι. Ok, μπορεί να είμαστε λίγο ακριβότεροι σε σύγκριση με τα νησιά της Ελλάδας, έχεις φανταστεί όμως ποτέ τον εαυτό σου ως τουρίστα στην Κύπρο; Την άνοιξη επέστρεφα με το αεροπλάνο από ένα ταξίδι και όταν την είδα από ψηλά καταπράσινη, ενθουσιάστηκα απίστευτα. Είναι απίθανος τόπος!

 

Βεβαίως και φαντάστηκα τον εαυτό μου ως τουρίστα στην Κύπρο, πολλές φορές και το συζητάμε κιόλας συχνά στην παρέα. Παρόλα αυτά, αν έπρεπε να μου προτείνεις να πάω κάπου αντίστοιχα όμορφα, στο εξωτερικό, εσύ που ταξιδεύεις πολύ, πού θα με έστελνες; Τι σου έρχεται πρώτο στο μυαλό;

Ελλάδα. Δεν υπάρχει πιο όμορφη χώρα στον κόσμο από την Ελλάδα, το λέω και το τονίζω, είναι πανέμορφη. Έχει τα πάντα! Αυτό που έχουν οι καλαμαράδες ενώ εμείς όχι, είναι η καλαισθησία. Κάνουν ωραία πράγματα, γραφικά, εμείς θα στήσουμε παντού εκείνα τα άσχημα πράγματα. Σε όλα θα βάλουν λεπτομέρεια, θα τα κάνουν γραφικά. Μέχρι και τα σουβενίρ τους! Άρα είναι θέμα αισθητικής. Μπορεί για παράδειγμα ολόκληρη η ακτογραμμή μας να έχει ταβέρνες, πλην όμως δεν έχουμε ούτε μισή γραφική ψαροταβέρνα. Αν είχα τη δύναμη, θα τους έκλεινα όλους. Ειδικά στην Πάφο δεν έχουμε ένα ωραίο μέρος, από τα περισσότερα δεν θέλεις καν να περάσεις απ’ έξω. Και αυτό που λέω ισχύει για μπαρ, εστιατόρια, καφετερίες…

 

 

Τι έχεις να προτείνεις από Πάφο;

Τα δικά μου αγαπημένα, εκτός ξενοδοχείου, είναι το Κουτουρού, ο Χοντρός, το Oniro, ενώ είμαι και typical Tomothy girl εδώ και χρόνια.

 

Κάτι τελευταίο. Μετά το «Πάφος 17» τι;

Δεν γίνεται τίποτα πλέον. Το 2017 γίνονταν μέχρι και 30 events το μήνα, ενώ πριν δεν γινόταν τίποτε. Απίστευτο. Ξαφνικά, με το που μπήκε το 2018, τίποτα. Μας άφησε πολύ ωραίους χώρους η διοργάνωση, το Μαρκίδειο, το Αττικόν, το Χάνι του Ιμπραήμη και απλώς τώρα… υπάρχουν εκεί. Δεν κινείται τίποτα. Και είναι κρίμα για τον κόσμο της Πάφου. Εκεί που μάθαμε και μας άρεσε να πηγαίνουμε σε μια έκθεση, σε ένα event, ξαφνικά δεν έχει τίποτα. Οι Παφίτες αγάπησαν τον θεσμό, ερχόταν κόσμος από άλλες πόλεις, ενώ εμείς είχαμε εδώ στο ξενοδοχείο και τρία γκρουπ που ήρθαν στην Κύπρο ειδικά για το «Πάφος 17». Υπήρξε επιτυχία, αλλά ακόμα μεγαλύτερη θα ήταν η επιτυχία αν συνεχίζαμε να κάνουμε πράγματα και μετά από τον θεσμό. Δεν θέλω να πηγαίνω μόνο στην Όπερα τον Σεπτέμβριο, είναι όμορφη η Πάφος, έχει πολλές προοπτικές και είναι κρίμα που όλο αυτό σταμάτησε τόσο απότομα. Δεν γίνεται τίποτα απολύτως. Οι χώροι είναι όλοι ανεκμετάλλευτοι. Ναι μεν άλλαξε η Πάφος, ομόρφυνε, παρόλα αυτά μας λείπει το πολιτιστικό στοιχείο, δυστυχώς. Σε μεγάλο βαθμό.

 

 

*Ευχαριστίες στο Almyra Hotel για τη φιλοξενία στους χώρους του για τις ανάγκες της φωτογράφησης, όπως επίσης και στην Kult Boutique για τα ρούχα, τα παπούτσια και τα αξεσουάρ.