Από κάποια φάση και μετά ήμασταν συνεχώς βιδωμένοι στην τηλεόραση και παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις. Ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ, δηλώσεις αρμοδίων, εικασίες, ανατροπές…

Και περιμέναμε να ακούσουμε κάτι αισιόδοξο.

Νωρίς το απόγευμα βγήκε ο Υπουργός της Δικαιοσύνης και δήλωσε πως πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί σε αυτά που λέμε. Επίσης είπε το εξής: «Αυτή την ώρα, εκείνο που θα παρακαλούσα όλους είναι όπως, ο κάθε ένας, όποια πληροφορία κι αν έχει η οποία συντονίζεται με αυτά τα οποία έχει δηλώσει η αστυνομία, έκκληση και παράκλησή μας είναι όπως δοθεί στην αστυνομία, όσο ασήμαντη και αν την θεωρούν οι ίδιοι».

Νωρίτερα, ακούσαμε μάλιστα πως την επιχείρηση ανεύρεσης των δύο παιδιών συντόνιζε ο ίδιος ο Αρχηγός της Αστυνομίας και πως οι Αρχές επιστράτευσαν ακόμα και εμπειρογνώμονες από το εξωτερικό για να μας παρέχουν τις πολύτιμες γνώσεις τους.

Και ξαφνικά, λίγα λεπτά μετά μαθαίνουμε από live μετάδοση στο ΣΙΓΜΑ ότι τα παιδιά βρέθηκαν!

 

Αυτό ήταν. Έχοντας παρακολουθήσει δεκάδες ταινίες δράσης, blockbusters και μη, αλλά και εκατοντάδες επεισόδια του CSI, μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγαμε πως η αστυνομία μάλλον γνώριζε ότι ήταν στο διαμέρισμα τα παιδιά και πως ο Ιωνάς βγήκε επίτηδες στον αέρα εκείνη τη στιγμή για να ξεγελάσει τον δράστη ή τους δράστες (που λογικά θα είχε/αν ανοικτή την τηλεόραση, αιφνιδιάζοντάς τον/τους. Φανταζόμασταν μάλιστα την επιχείρηση διάσωσης με δεκάδες αστυνομικούς να είναι ακροβολισμένοι γύρω από το διαμέρισμα, με ελεύθερους σκοπευτές στις απέναντι ταράτσες, με αλεξίσφαιρα, σκυλιά και το χέρι βιδωμένο στη σκανδάλη.

Λογικά, όταν ένας πολίτης παίρνει στην αστυνομία και δίνει μια πληροφορία, ίσως την πιο σοβαρή και βάσιμη από όλες όσες έχει στο τραπέζι, περιγράφοντας στην ουσία το προφίλ του δράστη -υπενθυμίζουμε, ενός τύπου που ΑΠΗΓΑΓΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ-, αφού μεταξύ άλλων αναφέρει ότι είναι ιδιοκτήτης γκρι αυτοκινήτου, στο οποίο έβγαζε και έβαζε τις επιγραφές τις προηγούμενες μέρες, αλλά και ότι μόλις χθες φορούσε το μπερέ που έχεις στην περιγραφή του που έδωσες στη δημοσιότητα, αυτό που εσύ πρέπει να κάνεις είναι τουλάχιστον να πας λιγάκι προετοιμασμένος στο σπίτι του.

Το να βρίσκεται μέσα στο σπίτι -αφού το αυτοκίνητο που ψάχνεις (και με το οποίο έγινε η απαγωγή) είναι σταθμευμένο κάτω από την πολυκατοικία- και να είναι οπλισμένος (θυμίζουμε πως απήγαγε παιδιά), παίζει καθόλου ως ενδεχόμενο;

Αντ’ αυτού, όμως, αντί να καλέσεις τον Αντιτρομοκρατικό Ουλαμό για παράδειγμα, εσύ προτιμάς να πας κύριος και να κτυπήσεις το κουδούνι. Δεν κάνω πλάκα.

Δες το πιο κάτω απόσπασμα από τον σημερινό Φιλελεύθερο:

 

Ακούγοντας επιπλέον από τηλεοράσεως την ιστορία από τον αυτόπτη μάρτυρα που έδωσε τα στοιχεία, σε σχέση με το πώς αντέδρασε η αστυνομία, το όλο πράγμα γίνεται ακόμα πιο περίεργο…

 

Σε μια πληροφορία που «φωτογράφισε» πιστά τον δράστη, πήγαν μόνο δυο αστυνομικοί, κτύπησαν το κουδούνι, ακούστηκαν φωνές, ο ένας βγήκε κρατώντας τα παιδιά στα δυο του χέρια και ο άλλος κάλεσε πολίτες για βοήθεια.

Επαναλαμβάνω, αν κρατούσε όπλο ο δράστης, τι θα συνέβαινε;

Κι είναι εδώ που θυμώνεις με τη selfie των υπουργών της κυβέρνησης να χαριεντίζονται, να κάνουν «κουπωτή» και να πανηγυρίζουν…

 

Όχι αγαπητοί, δεν είναι κακό να συγκινείται κάποιος, ή να λυτρώνεται θα έλεγα καλύτερα και να εκφράζει την ανακούφισή του.

Προσωπικά, όμως, με τα όσα είδα χθες να συμβαίνουν, αν ήμουν στη θέση σας, το τελευταίο που θα είχα χρόνο να κάνω σίγουρα είναι να βγάζω φωτογραφίες με το dream team της εξιχνίασης της υπόθεσης.

Προσωπικά, τρομάζω στην ιδέα να βρεθεί ξανά σε αυτή τη θέση οποιοδήποτε παιδί, με έναν εγκληματία, σε ένα διαμέρισμα, και να εκτυλιχθεί ένα τέτοιο σκηνικό διάσωσης.

Ας είμαστε μια φορά σοβαροί και μετρημένοι, ας δούμε την πραγματική διάσταση των πραγμάτων, και ας παραμερίσουμε τα επικοινωνιακά τερτίπια. Θέλω να πιστεύω πως καταλαβαινόμαστε…

*Η κετρνική φωτογραφία, όπου γυναίκα αστυνομικός κρατά το καπέλο συναδέλφου της, αφού αυτός ανέβηκε στο φορτηγό για να δει αν παίζει κάτι ύποπτο, είναι στιγμιότυπο από τις χθεσινές "Τομές στα γεγονότα" και αφορά στις έρευνες για εντοπισμό του απαγωγέα.