Μέσω ενός πολύ ωραίου αφιερώματος, το Andro.gr πλέκει το εγκώμιο του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω από και δίπλα στον σπουδαίο Έλληνα τενίστα.

Ο Νοέμβριος του 2019 θα είναι πάντα χαραγμένος στο μυαλό του Στέφανο Τσιτσιπά. Το να κατακτάς τον τίτλο των ATP Finals δεν είναι μόνο μια πρόσκαιρη καταξίωση. Είναι ένα επιστέγασμα, ένα σκαλοπάτι προς τα πάνω. Για ακόμη πιο πάνω, σωστότερα.

Για τους αθλητές, όμως, οι μεγάλες στιγμές είναι χτισμένες πάνω σε άλλες μικρότερες ή και σε άσχημες. Τον Ιούνιο του 2019, ο Στέφανος αποκλείεται με σκληρό τρόπο στο Ρολάν Γκαρός από τον Σταν Βαβρίνκα. Ήταν ένα χτύπημα που δεν το περίμενε. Κι εκεί που άρχισε να πέφτει, ήρθε ο άνθρωπος που τον ξέρει περισσότερο από τον οποιοδήποτε άλλο, ο πατέρας του Απόστολος, να του θυμίσει πως καμία ήττα δεν είναι ικανή να τον καταβάλει.

Αναρτά στον προσωπικό του λογαριασμό του Στέφανου στο Instagram μια περικοπή από την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, την οποία και απευθύνει στον γιο του: «‘Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: Θα νικήσω; Θα νικηθώ; Πολέμα!’, όπως έκανες σήμερα και όπως έκανες πάντα από μικρό παιδί ακόμα. Σε αυτό τον ανηφορικό δρόμο θα είμαι πάντα στο πλευρό σου. Αλλά να ξέρεις κάτι πολύ σημαντικό, έχεις επιλέξει τον σωστό δρόμο».

Ο Απόστολος δεν είναι απλώς ο μπαμπάς-κουκουβάγια που πηγαίνει σε κάθε αγώνα του γιου του για να τον θαυμάσει και να λέει στους γύρω του «αυτός ο είναι ο γιος μου». Είναι ο προπονητής, ο μέντορας, η σταθερή αξία πάνω στην οποία πατάει γερά ο Στέφανος.

Έχοντας την τύχη να έχει μεγαλώσει σε ένα σπίτι όπου το τένις ήταν μέρος της καθημερινότητας, ο Στέφανος δεν θα μπορούσε παρά να πάρει τις πρώτες εικόνες από τους γονείς του. Η Γιούλια Σαλνίκοβα, η μητέρα του, υπήρξε Νο. 1 junior παίκτρια τένις στη Σοβιετική Ένωση, μια από τις ισχυρότερες χώρες του πλανήτη στον αθλητισμό, στην ηλικία των 16 και των 17 ετών.

Ωστόσο, ο πατέρας του ήταν εκείνος που τον οδήγησε και συνεχίζει να τον οδηγεί προπονητικά. Η σχέση πατέρα-γιου μετεξελίχθηκε με τα χρόνια δημιουργώντας και μια παράλληλη κατάσταση προπονητή-αθλητή. Ο Απόστολος Τσιτσιπάς. Σπούδασε προπονητική και εργαζόταν ήδη ως προπονητής του τένις όταν ανέλαβε τον Στέφανο από πολύ μικρή ηλικία και άφησε στην άκρη όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του, για να αφοσιωθεί στον μεγάλο του γιο.

Είναι η κλασική περίπτωση του αφανούς προς σε ένα παιδί που λάμπει. Αυτό, όμως, δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να είναι δίπλα στον γιο του στα καλά και τα άσχημα. Παράδειγμα: η δημόσια παρατήρηση που του έκανε τον Μάρτιο του 2019 όταν σε αγώνα κόντρα στον Γκαέλ Μονφίς και την πρόκρισή του στον τελικό του τουρνουά του Ντουμπάι, ο Στέφανος Τσιτσιπάς, όντας σε πελάγη ευτυχίας για αυτή τη νίκη του, πέταξε τη ρακέτα του.

Αυτή η κίνησή του δεν άρεσε καθόλου στον Απόστολο, ο οποίος έσπευσε να τον προσγειώσει, λέγοντάς του: «Γιατί το έκανες αυτό; Ηρέμησε λίγο!», πριν κι αυτός τον χειροκροτήσει στη συνέχεια για την επικράτησή του επί του Γάλλου.

Αν όλα αυτά περνούν απαρατήρητα από τον Στέφανο; Αν τα θεωρεί δεδομένα και προφανή; Σε καμία περίπτωση. Πέρυσι, στις 24 Νοεμβρίου, ημέρα των γενεθλίων του πατέρα του, ο Στέφανος του στέλνει ένα μήνυμα μέσω του Facebook. «Θυσίασες τα πάντα και υπέφερες. Έδωσες αλλά ποτέ δε ζήτησες πίσω. Με υπερηφάνεια λέω πως έχω περάσει 20 χρόνια της ζωής μου με τις καλύτερες αναμνήσεις και τις περισσότερες απ’ αυτές χάρη σε σένα. Μου έδωσες έμπνευση, δεν στο έχω πει ποτέ, αλλά σαν παιδί πάντα παραδειγματιζόμουν από εσένα και πάντα ήθελα να γίνω σαν εσένα. Έχεις δώσει σε εμένα και στα αδέρφια μου τόσα πολλά, που δεν αρκεί απλά ένα “ευχαριστώ”. Χρόνια πολλά μπαμπά!».

Μάλιστα, συνδύασε την ανάρτηση με τη ρετρό φωτογραφία του ιδίου και του αδελφού του (ως μπόμπιρες) με τον πατέρα τους. Ο Στέφανος συνηθίζει να λέει πως το σημαντικότερο δώρο που του έχει κάνει ο πατέρας του ήταν να πιστέψει σ’ αυτόν. «Το ότι τον είχα μαζί μου με βοήθησε πολύ, θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να ταξιδεύω με κάποιον άγνωστο», λέει ο Στέφανος. «Όμως για να είναι δίπλα μου, ούτε εκείνος ούτε εγώ έβλεπα την υπόλοιπη οικογένειά μου, και υπήρχαν και οικονομικά προβλήματα. Το κόστος των ταξιδιών είναι πολύ μεγάλο, και δεν υπήρχε στήριξη από την ομοσπονδία (σ.σ. αντισφαίρισης) ή κάποιον άλλον φορέα. Ευτυχώς, η αδελφή της μητέρας μου μπόρεσε να μας βοηθήσει, κάτι για το οποίο είμαι πολύ ευγνώμων», είχε συμπληρώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του.

Και μια ιστορία ακόμη που δείχνει πως ο Απόστολος Τσιτσιπάς είναι κάτι σαν φύλακας άγγελος για τον γιο του και την οικογένειά του. Λέει ο Στέφανος για τον παρολίγον πνιγμό του πριν από πολλά χρόνια.

«Έπαιζα σε ένα Futures στο Ηράκλειο. Είχα ρεπό και πήγα στη θάλασσα με 2 φίλους. Δε συνειδητοποιήσαμε πως οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες για κολύμπι. Με τον έναν φίλο μου μπήκα μέσα, ήταν μαζί επίσης ο άλλος φίλος μου και ο πατέρας μου. Όταν μπήκαμε μέσα, γύρισα την πλάτη μου και ήμασταν 25 μέτρα μακριά από την παραλία. Δεν καταλάβαμε καν τι έγινε, έγιναν όλα πολύ γρήγορα. Τα κύματα μας κάλυπταν κάθε 2-3 δευτερόλεπτα, δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε και ένιωθα πως πνιγόμουν. Ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου πως ήμουν λίγα δευτερόλεπτα από τον θάνατο».

«Ο πατέρας μου μπήκε στη θάλασσα για να μας σώσει. Με τράβηξε, προσπάθησε να με πάει πιο κοντά στην παραλία. Παλεύαμε για 2 λεπτά και βρήκαμε έναν βράχο στη θάλασσα, στον οποίο μπορούσαμε να ανεβούμε και να πάρουμε λίγες ανάσες. Όλοι καταφέραμε να ανεβούμε στον βράχο ήταν μια στιγμή ανακούφισης για όλους μας. Και σιγά-σιγά, μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε στην παραλία και καταλάβαμε πόσο κοντά βρεθήκαμε στο θάνατο».