Ένα σοβαρότατο θέμα όπως αυτό των εκτρώσεων γίνεται πρωτοσέλιδο σε μια (αθλητική) εφημερίδα, με αριθμούς και συμπεράσματα που άνετα θα μπορούσαν να είχαν προκύψει από χαλαρή συζήτηση σε καφενείο.

-Κάθε χρόνο θανατώνεται πληθυσμός ίσος με το άθροισμα των κατοίκων της Πάτρας και του Ηρακλείου Κρήτης.

-Πάνω από 350 χιλιάδες εκτρώσεις ετησίως στην Ελλάδα - Χωρίς αμβλώσεις, σε 4 μόνο χρόνια ο πληθυσμός της χώρας μας θα ήταν κατά 1 εκατομμύριο μεγαλύτερος.

Αν αυτά τα συμπεράσματα δεν είναι άστοχα, τότε τι είναι; Όταν αναφερόμαστε σε μια άμβλωση δεν μιλούμε για έναν αριθμό, που αθροίζεται με άλλους αριθμούς, έτσι ώστε να βγαίνουν οι εξισώσεις αυτού που εμπνεύστηκε ένα εξώφυλλο μιας εφημερίδας.

Μιλάμε για μια γυναίκα (ή ένα ζευγάρι) που αποφασίζει, για τους δικούς της λόγους, να προχωρήσει στον τερματισμό μιας εγκυμοσύνης που δεν επιθυμεί, έχοντας τον απόλυτο έλεγχο του σώματός της. Μιλάμε για χιλιάδες τέτοια περιστατικά που το κάθε ένα από αυτά θα πρέπει να το δούμε αποσπασματικά και να το χειριστούμε με την προσοχή που του αξίζει. Ή τουλάχιστον αυτό θα πρέπει να γίνεται σε ένα κανονικό κράτος.

Πρόσφατα, για παράδειγμα, στην Κύπρο, είχε ξεκινήσει να κυκλοφορεί ένας αριθμός ο οποίος αναφερόταν σε 8,500 αμβλώσεις ετησίως.

Ουκ ολίγοι τον αναπαρήγαγαν, κάποιοι μάλιστα σκίζοντας τα ιμάτιά τους.

Τελικά, αποδείχθηκε ότι το νούμερο αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αφού δεν υπάρχουν επίσημα καταγεγραμμένα στοιχεία για τις αμβλώσεις στην Κύπρο.

Όπως και να ‘χει, αντί να ασχολούμαστε με ένα νούμερο και να λέμε ότι η υπογεννητικότητα -στην Κύπρο, ο δείκτης γονιμότητας για φέτος ανέρχεται στο 1,30 δηλαδή κάθε γυναίκα γεννά στατιστικά 1,30 παιδιά, ενώ ο δείκτης αναπλήρωσης του πληθυσμού είναι 2,1 παιδιά και για να επέλθει ανάπτυξη στο τόπο χρειάζονται 2,3 παιδιά- οφείλεται στις αμβλώσεις, δεν θα ήταν πιο σώφρον να δούμε πώς πραγματικά θα μπορούσε να μειωθεί ο αριθμός των εκτρώσεων;

Συνομιλώντας για το θέμα με άτομα που είναι άμεσα εμπλεκόμενα, ένα από τα προβλήματα που αναδείχθηκε είναι το γεγονός πως, σε σχέση με τις αμβλώσεις, υπάρχει ελλιπής ενημέρωση των παιδιών από νωρίς.

Το γεγονός επιβεβαίωσε και ο βουλευτής των Οικολόγων, κος Χαράλαμπος Θεοπέμπτου, ο οποίος σε παλαιότερη τοποθέτησή του είχε αναφερθεί στο πρόβλημα των αμβλώσεων για να στηρίξει την πρόταση νόμου που είχε καταθέσει σχετικά με την υποχρεωτική διδασκαλία της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία, και τη δημιουργία κέντρων στήριξης γυναικών που βιώνουν μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

Υπέρ της εφαρμογής της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία είναι και ο Πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Πολυτέκνων, Ντίνος Ολύμπιος, ο οποίος θεωρεί πως θα βοηθήσει στη μείωση των ανεπιθύμητων κυήσεων και κυρίως στη μείωση των εκτρώσεων, οι οποίες εντείνουν το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Κύπρο. «Το ζήτημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης το έθεσα και στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, με σκοπό να βοηθήσει στην εφαρμογή του στα δημόσια σχολεία ή να διοργανώσει η εκκλησία ενημερωτικά σεμινάρια και για σεξουαλική αγωγή και για τις αμβλώσεις. Του ζήτησα παράλληλα να πιέσει το κράτος να δώσει κίνητρα στα ζευγάρια για να κάνουν παιδιά».

Αντί, λοιπόν, να δούμε τις συνθήκες (ίσως και κίνητρα) που ευνοούν την τεκνοποίηση, θεωρούμε ότι οι εκτρώσεις είναι αυτές που ευθύνονται για την υπογεννητικότητα και... την επιβίωση του Έθνους (τάδε έφη Άδωνις Γεωργιάδης).

Το δικαίωμα στην άμβλωση και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μια γυναίκα παίρνει μια τέτοια απόφαση είναι εντελώς διαφορετικό θέμα. Κρίμα που ακόμα και ένας υπουργός (ο οποίος μάλιστα στο παρελθόν είχε θητεία στο υπουργείο Υγείας) δεν μπορεί να το αντιληφθεί.

Κύριε υπουργέ, η γυναίκα δεν είναι αναπαραγωγική μηχανή.