Και λίγο καιρό πριν, κάποιοι άλλοι ζητούσαν να ρίξουμε τις βάρκες των «ξένων» στη θάλασσα, να κλείσουμε τα σύνορα και άλλα τέτοια χριστιανικά.

Άρα, λοιπόν, γιατί μας ξενίζει που χθες, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Αναπηρίας, κάποιοι αποφάσισαν πως η εικόνα παιδιών ΑμεΑ μπροστά στην στολισμένη γιορτινά βιτρίνα του καταστήματός τους, δεν ταίριαζε με τον χρυσοποίκιλτο διάκοσμο.

Αυτό δεν είναι-δυστυχώς- το αναμενόμενο; Ή έχουμε την ψευδαίσθηση πως όλοι όσοι δεν θέλουν τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τους «ξένους», διαθέτουν αποθέματα αγάπης ή αλληλεγγύης ή έστω στοιχειώδους ευγένειας για να συμπεριφερθούν ανάλογα σε περιπτώσεις ατόμων με αναπηρίες ή άλλες δυσκολίες, έστω και αν αυτοί διαθέτουν το ίδιο nationality description μαζί τους.

Το αναμενόμενο έγινε και χθες στη Λάρνακα, όταν τα παιδιά του Ειδικού Σχολείου Ενηλίκων ΑμεΑ Άγιος Λάζαρος, μαζί με τους συνοδούς τους, κατέβηκαν στο κέντρο της πόλης για να πραγματοποιήσουν μία εορταστική εκδήλωση, όπως εκείνες που διοργανώνουν διάφορα σχολεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα στα κέντρα των πόλεων, τέτοιες μέρες.

Οι ιδιοκτήτες καταστήματος χαλάστηκαν από την παρουσία τους, γιατί τους έκοβαν τη θέα της βιτρίνας και τους ζήτησαν να «παν πιο τζει», να μην λερώσουν την αισθητική τους, να μην μιάνουν την καθαρότητά τους. Ίδια λογική, δηλαδή, με τους κατοίκους του χωριού Ζύγι, που επανειλημμένα απέρριψαν τις προσπάθειες του κράτους για δημιουργία κέντρου φιλοξενίας ανηλίκων σε εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο στην περιοχή τους. Θα τους αλλοίωναν κι εκεί τον πολιτισμό και την καθαρότητα. Θα άφηναν τις δαχτυλιές τους, πάνω στην καλογυαλισμένη τους βιτρίνα και πού χρήματα για καθαριστικά σπρέι.