Αρχικά, ο ίδιος διευκρίνισε γιατί ο δικηγόρος αποσύρθηκε τελικά από την υπεράσπιση του 35χρονου «Ορέστη».

«Είναι δικαίωμα του δικηγόρου να αρνηθεί την υπεράσπιση εάν διαρρηχθεί η σχέση εμπιστοσύνης με τον εντολέα του. Διάβασα το ρεπορτάζ, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, για παράδειγμα, αλλιώς του είχε παρουσιάσει την κατάσταση και άλλα πράγματα αποκαλύφθηκαν μετά. Αυτό σημαίνει ότι εκτίθεται ο συνήγορος υπεράσπισης, διαρρηγνύεται η σχέση εμπιστοσύνης και γι’ αυτό έχει το δικαίωμα από τον νόμο να αποχωρήσει από την υπεράσπιση της υπόθεσης».

Απ’ εκεί και πέρα, είναι άλλο ζήτημα το αν κάθε ένας κατηγορούμενος δικαιούται υπεράσπισης, διευκρινίζει ο κύριος Παπαϊωάννου, απαντώντας βασικά στο ερώτημα γιατί ένας ποινικολόγος (νομικός που έχει ειδικευτεί στο Ποινικό Δίκαιο και την εγκληματολογία) επιλέγει να υπερασπιστεί έναν άνθρωπο που έχει ομολογήσει ένα αποτρόπαιο έγκλημα;

«Το είδος της υπεράσπισης, δεν σημαίνει, όπως μπορεί να το έχει στο μυαλό του ο κόσμος, ότι πάει κάποιος να κάμει το μαύρο άσπρο. Αυτό δε γίνεται. Η δουλειά της υπεράσπισης είναι καταρχήν να προφυλαχθούν τα αποδεικτικά μέσα της διαδικασίας, να συλλεγούν με σωστό τρόπο, να τεθούν υπόψη του κατηγορουμένου και να ξέρει με σαφήνεια ποια είναι η κατηγορία.

Σε μια δεύτερη φάση, να ομολογήσει αν είναι προς το συμφέρον του πράξεις ή να αποκρούσει ή να αμφισβητήσει άλλες.

Επομένως, σε κάθε περίπτωση, η υπεράσπιση είναι ένα δικαίωμα το οποίο δεν συζητιέται. Υποχρεούται η κάθε υπόθεση να έχει υπερασπιστή.

Το ύφος της υπεράσπισης, το είδος και οι λεπτομέρειες, εξαρτώνται από τη σχέση εμπιστοσύνης του κάθε κατηγορουμένου από τον υπερασπιστή του».

Στο πλαίσιο της παρέμβασής του στο «Μεσημέρι και Κάτι», ο ποινικολόγος Πάνος Παπαϊωάννου, εξήγησε, μεταξύ άλλων, τους λόγους για τους οποίους ορισμένες φορές η σύλληψη αποτελεί «λύτρωση» για τους ίδιους τους serial killers.

Δείτε ολόκληρο το απόσπασμα πιο κάτω:

Φωτογραφία: ΚΥΠΕ