Όχι δεν ήταν μία άνευ προηγουμένου εκδήλωση, ούτε και συνέρευσαν χιλιάδες κόσμου έξω από το Προεδρικό για να διαμαρτυρηθούν για τις 7 δολοφονίες γυναικών, δυο εξ αυτών ανήλικα παιδιά, με ηθικούς αυτουργούς το κράτος και τους κρατικούς αξιωματούχους.

Ούτε και υπήρξαν δράματα, φωνές, δακρυγόνα, εντάσεις, διαπληκτισμοί. Ούτε και χρώματα υπήρχαν, εκτός από το μαύρο, ούτε και κόμματα, ούτε ομάδες, ούτε και fancy ατσαλάκωτοι υποψήφιοι.

Η χθεσινή εκδήλωση στήθηκε σε μία μέρα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, μόνο με ένα event στο Facebook το οποίο ταξίδευε από χρήστη σε χρήστη και καθένας καλούσε όποιον ήξερε, να παρευρεθεί έξω από το Προεδρικό για να τιμήσει τη μνήμη των 7 θυμάτων και να ζητήσει δικαιοσύνη και κάθαρση.

Και ήρθαν πολλοί. Άνθρωποι από διάφορες κοινωνικές τάξεις και στρώματα. Άνθρωποι διαφόρων εθνοτήτων και εθνικοτήτων, πεποιθήσεων και ιδεολογιών και όλοι μαζί φώναξαν για κάθε ελλείπων πρόσωπο «Πού Είναι;» και όλοι μαζί ζήτησαν να αποδοθεί δικαιοσύνη έστω και τώρα, έστω κι αν χρειάστηκε να θυσιαστούν 7 γυναίκες.

Φωτογραφίες: Reuters, Η Ζωή εν Τάφω (Διαμαρτυρία για όλες τις γυναίκες)