Χαμήλωσα τα φώτα, έβαλα κάτι να πιω και κοίταζα έξω απ’ το παράθυρο τη βροχή να πέφτει. Στο ραδιόφωνο έπαιζε αφιέρωμα στον Frank Sinatra. Κάπως έτσι ερωτεύτηκα τον universal Frankie.

Ένας σαγηνευτικός bon viveur που έζησε τη ζωή μέχρι το μεδούλι, τη ρούφηξε, αλλά τον ρούφηξε κι αυτή. Έφτασε στην κορυφή, γυναίκες, χρήματα, δόξα και μετά πάτος, αλλοτρίωση, μαφία, μπλεξίματα και ξανά πάλι απ’ την αρχή. Γιατί ο Frank Sinatra δεν γούσταρε τις συμβάσεις και δεν τις ακολουθούσε. Ήταν φύσει και θέσει τζογαδόρος. Γούσταρε να βασανίζει τη ζωή, να την προκαλεί. Και στο τέλος κέρδισε. Πέτυχε την αθανασία μέσα από τη βελούδινη φωνή του, η οποία σε κάθε νότα έβγαζε χρώματα, μυρωδιές, και αρώματα από τα βρώμικα υπόγεια του Brooklyn, μέχρι τα κυριλέ εστιατόρια της 5th Avenue.

14 Μαΐου 1998, σε ηλικία 83 ετών, ο Frank Sinatra πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Και ίσως να ήταν και ο μόνος θάνατος που θα επιθυμούσε, αφού η καρδιά του ήταν πάντα αυτή που καθόριζε τις επιλογές του. Και τις καλές και τις κακές.

Γεννημένος τον Δεκέμβριο του 1915 στο Νιου Τζιέρσι των ΗΠΑ, ο Francis Albert Sinatra, ξεκίνησε την καριέρα του ως τραγουδιστής και ηθοποιός μέσα της δεκαετίας του 30’ και κατάφερε να αναδειχθεί στον πιο εμβληματικό Αμερικανό ερμηνευτή στο παγκόσμιο, ο οποίος μετά θάνατον γνωρίζει ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία, ενώ έχει σίγουρα πολύ μεγαλύτερη επιρροή.

O Frank Sinatra δεν ήταν απλώς ένας πολύ καλός ερμηνευτής ούτε μόνο ένας σπουδαίος ηθοποιός. Ήταν μια πολυσχιδής, πληθωρική και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που ξεχώριζε όπως ένα διαμάντι ανάμεσα στη λάσπη και κάπου εκεί, ανάμεσα στις λάσπες και τα διαμάντια, ήταν που κατάφερε να χτίσει το μύθο του.

Η αρχή του μύθου

Το 1942 και έπειτα από μια 3ετήα πειραματισμών, ο Σινάτρα αποφασίζει να ακολουθήσει σόλο καριέρα κάτι που -ας μη γελιόμαστε- το ήθελε από τη αρχή που μπήκε στο χώρο. Σύντομα εξελίχθηκε σε φαινόμενο της αμερικανικής κουλτούρας και ίνδαλμα για τις υπερενθουσιώδεις νεαρές θαυμάστριές του που έμειναν γνωστές στην ιστορία ως bobby soxers.

Το πρώτο στραβοπάτημα ήρθε σχετικά σύντομα, από το 1948 η καριέρα του άρχιζε να παρουσιάζει πτώση καθώς διάφορα δημοσιεύματα τον ήθελαν να σχετίζεται με τη μαφία της Νέας Υόρκης, όπως ο διαβόητος – τότε- Λάκι Λουτσιάνο. Ενώ σε όλο αυτό τα βεβαρημένο εναντίον του κλίμα, δεν βοήθησε η επίθεση κατά του δημοσιογράφου Λη Μόρτιμερ. Επίθεση οργανωμένη, αφού ο αργότερα αποδείχτηκε πως ο Μόρτιμερ είχε συνεργαστεί με το FBI για να τον δυσφημίσει. Όλα αυτά οδήγησαν τον Σινάτρα στην απόλυτη εξαθλίωση, φτάνοντας το 1952, χωρίς να διαθέτει ούτε δισκογραφικό, ούτε κινηματογραφικό συμβόλαιο, ούτε καν manager. Ένα χρόνο αργότερα, το 1953, ο Sinatra συμμετέχει στην ταινία «Όσο υπάρχουν άνθρωποι», ρόλος που του χάρισε το βραβείο Όσκαρ β΄ ανδρικού ρόλο και φυσικά την επάνοδό του στα καλλιτεχνικά δρώμενα η οποία και πάλι δεν κράτησε για πολύ, καθώς μέχρι το 1970 όλοι τον είχαν ξεγράψει ως ερμηνευτή.

Η επάνοδος, που του χάρισε την αιωνιότητα

Το 1970, μια περίοδος που όλοι τον είχαν ξεγράψει, ο Sinatra επανεφηύρε τον εαυτό του ως ερμηνευτής, πετυχαίνοντας να εμφανιστεί σε περισσότερα από 1.000 σόου μεταξύ 1976 και 1990.

Η ύστερη περίοδος της καριέρας του χαρακτηρίστηκε γενικά από προσεκτικές επιλογές και λιγοστές κυκλοφορίες, με σημαντικότερες αυτές των δίσκων Trilogy (1980), She Shot Me Down (1981) και L.A. Is My Lady (1984). Οι τελευταίοι δίσκοι που ηχογράφησε ήταν τα Duets (1993) και Duets II (1994), μετά από δεκαετή απουσία. Η τελευταία συναυλία του πραγματοποιήθηκε το 1995.

Ως ηθοποιός εμφανίστηκε σε 58 ταινίες, τόσο σε μιούζικαλ όσο και σε καθαρά ερμηνευτικούς ρόλους χωρίς να τραγουδά. Κατά τη δεκαετία του '50 και του '60 υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής πρωταγωνιστής και εν γένει ένας από τους λίγους που κατάφεραν να γίνουν εξίσου επιτυχημένοι στον κινηματογράφο και το τραγούδι.

Η πολυτάραχη ερωτική ζωή του

Σημαντική θέση όλα αυτά τα χρόνια στη ζωή και την καριέρα του, διαδραμάτισαν και οι εμβληματικές γυναίκες που πέρασαν ή πέρασε από τη ζωή τους.

Εκτός από τους τέσσερις γάµους του µε τη Νάνσι Μπαρµπάτο, την Αβα Γκάρντνερ, τη Μία Φάροου και την Μπάρµπαρα Σινάτρα, είχε εκατοντάδες ερωµένες, διάσηµες και µη. Ανάµεσά τους οι Κιµ Νόβακ, Λορίν Μπακόλ, Γκλόρια Βάντερµπιλτ, Τζούλιετ Πράους, αλλά και η Μέριλιν Μονρόε. «Είχε εκατοντάδες ερωµένες, αλλά δεν κατάφερνε να αποκτήσει συναισθηµατικό δέσιµο µε καµία», έλεγε η κόρη του Τίνα. «Σε κάθε κορίτσι της ζωής του αναλογούσε ένα χρονικό διάστηµα. Εκτός από την Αβα (Γκάρντνερ), η σκιά της οποίας κρεµόταν πάνω από τα κεφάλια µας», είχε εξοµολογηθεί η ερωµένη του Τζούντιθ Κάµπελ Εξνερ.

Η τελευταία σύζυγός του ήταν η Barbara Blakeley Marx που μάλιστα έγινε καθολική προκειμένου να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας το 1976.

Οι (στενοί) δεσμοί με τη μαφία

Η φιλία του µε τους µαφιόζους του Σικάγο Σαµ Τζιανκάνα και Τζο Φισέτι βασιζόταν στον αλληλοθαυµασµό. Τους είχε κάνει είδωλά του, όπως τα µικρά αγόρια βλέπουν µε δέος τους καουµπόηδες. Όπως είχε πει, «θα προτιµούσα να είµαι αφεντικό στη Μαφία, παρά πρόεδρος της Αµερικής». Από την άλλη, οι µαφιόζοι κολακεύονταν από τη σχέση τους µε τον Σινάτρα και, όταν ο Φράνκι τούς έπεισε να στηρίξουν τον Κένεντι στις εκλογές µε αντάλλαγµα ο JFK να χαλαρώσει τη δίωξή τους, το έκαναν. Όταν όµως ο Ρόµπερτ Κένεντι συνέχισε να πιέζει για τη σύλληψή τους, οι σχέσεις τους επιδεινώθηκαν. Λέγεται ότι το πρωτοπαλίκαρο του Τζιανκάνα, Τζόνι Φορµόσα, πρότεινε στο αφεντικό του να «καθαρίσουν» τον Σινάτρα για να δείξουν τη δύναµή τους, όµως εκείνος αρνήθηκε. Ούτε η Μαφία δεν ένιωθε ότι δικαιούται να σκοτώσει τον Φράνκι.

Το (βιολογικό) τέλος

Ο Frank Sinatra θάφτηκε, όπως είχε ζητήσει, λίγο έξω από το Palm Springs δίπλα στους γονείς του σε ένα ήσυχο κοιμητήριο. Φήμες λένε ότι στο τελευταίο του ταξίδι τοποθετήθηκαν ένα φλασκί Jack Daniels, μερικές δεκάρες, ένας αναπτήρας και ένα πακέτο τσιγάρα Camel. H φράση «The Best is Yet to Come» χαράχτηκε στην πέτρα που τον σκέπασε.