1η Ιουνίου σήμερα και εκτός από το ΓεΣΥ, η Κύπρος γιορτάζει και το 6ο κατά σειρά Cyprus Gay Pride, το οποίο ολοκληρώνει τις εκδηλώσεις του σήμερα με την μεγάλη Πορεία Υπερηφάνειας υπέρ της ορατότητας και των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΙ ατόμων από την κοινωνία και από το κράτος.

Έξι χρόνια και 5 πορείες μετά, δημόσιος διάλογος εξακολουθεί να περιστρέφεται για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να πραγματοποιούνται Πορείες Υπερηφάνειας, εάν εξυπηρετούν κάτι ή γίνονται για να προκαλέσουν το κοινό αίσθημα. Ενώ τίθενται και ερωτήματα τύπου «γιατί να είναι κάποιος περήφανος που είναι γκέι» ή «γιατί δεν κάνουν και οι στρέητ παρελάσεις».

Ερωτήματα και αντιρρήσεις που δεν προκύπτουν μόνο από ανθρώπους συντηρητικούς και στενόμυαλους, αλλά και από άτομα που είτε ανήκουν στην ΛΟΑΤΙ κοινότητα, είτε στηρίζουν την ΛΟΑΤΙ κοινότητα.

Λίγες ώρες πριν την έναρξη της 6ης Πορείας Υπερηφάνειας Κύπρου, 4 άτομα που στηρίζουν την ΛΟΑΤΙ κοινότητα- εξηγούν στη CITY γιατί διαφωνούν ή συμφωνούν με το Cyprus Pride.

ΑΝΤΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Γράφω και ξεγράφω. Σκέφτομαι αλλά δυσκολεύομαι να γράψω. Άσε! Είμαι και εκτός deadline. Πώς ακριβώς προσεγγίζεις ένα θέμα που κάθε φορά ανοίγει τον ασκό του Αιόλου; Όχι, δεν αναφέρομαι στο κυπριακό. Είναι ένα θέμα πολύ πιο καυτό. Για μερικές ημέρες, τουλάχιστον. Γιατί με την ολοκλήρωση των ημερών υπερηφάνειας, ο καθένας επιστρέφει στη σπηλιά του. Μέχρι το επόμενο θέμα, βεβαίως- βεβαίως. Γιατί όλο και κάτι θα γραφτεί στη CITY. Μια νέα υιοθεσία στην Αγγλία. Μια καινούρια ιστορία στη Σουηδία. «Μα, αυτές είναι χαρμόσυνες ειδήσεις», θα μου πεις. Έλα όμως που αφορούν ομόφυλα ζευγάρια!

Να σου πω την αλήθεια, μου ζήτησαν να γράψω την άποψή μου για την Πορεία Υπερηφάνειας, και συμφωνήσαμε στις 250 λέξεις. Δεν θέλω λοιπόν να σε κουράσω. Θα κάνω όμως μια παρένθεση, έτσι για bonus. Ζω και αναπνέω για έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι δεν θα χωρίζονται σε κατηγορίες. Γιατί ο gay, ο μαύρος, η λεσβία, ο χοντρός και η κοντή έχουν ήδη ταυτότητα και η μόνη ομάδα που ξεχωρίζουν τον έναν από τον άλλον είναι η ομάδα αίματός τους. Άντε κι αυτή του ποδοσφαίρου. Ίσως και της πολιτικής παράταξης. Αυτά μας ξεχωρίζουν και σίγουρα δεν μας διαχωρίζουν.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν θα ήθελα να συμφωνήσουμε, πως μέσα από την οποιαδήποτε παρέλαση, οι άνθρωποι διεκδικούν δικαιώματα, αναγνώριση και ισότητα. Εάν διαφωνείς με αυτό το ξεκάθαρο γεγονός, μάλλον δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Εσύ όμως που το αντιλαμβάνεσαι, με ελάχιστη προσπάθεια μπορείς να καταλάβεις και αυτό: όσο υπάρχει ρατσισμός, βία και απέχθεια σε ανθρώπους που ερωτεύονται ανθρώπους του ίδιου φύλου, θα συνεχίσουν να υπάρχουν και οι παρελάσεις υπερηφάνειας. Τι να την κάνεις τελικά την άποψή μου;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΕΒΗΣ

Μακάρι να μην χρειαζόταν να ήμουν υπέρ ή κατά. Αυτό θα σήμαινε πως δεν θα υπήρχε καν ζήτημα για να χρειαστεί να πάρω θέση και πως ένας ομοφυλόφιλος, ένας αμφιφυλόφιλος κι ένας ετερόφυλος, συνυπάρχουν σε μια κοινωνία χωρίς καμία διάκριση. Αυτό δεν ισχύει. Ακόμη και σήμερα άνθρωποι χλευάζονται, είναι δακτυλοδειχτούμενοι γιατί είναι διαφορετικοί. Ακόμη και σήμερα, μιλάμε για ανεκτικότητα χωρίς να έχει ενοχλήσει κανείς κανέναν, ώστε να χρειάζεται να ανεχτεί κάποιος κάτι. «Το τι κάνει κανείς στο κρεβάτι του είναι δίκη του δουλειά», λένε;

Με δουλεύεις. Μα αυτός ο «κανείς» δε ζει μόνο στο κρεβάτι του. Ζει στο γραφείο, στην πλατεία, στο δρόμο, στην καφετέρια και έχει και εκεί το δικαίωμα να είναι ο εαυτός του.

Είμαι πολύ υπέρ του Pride. Γιατί δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο τέλος του δρόμου όσον αφορά την ισότητα των LGBTI. Ούτε καν. Γιατί έχουμε χιλιόμετρα να διανύσουμε ακόμη. Και επειδή η ζωή είναι ένα πάρτι, καλά κάνει το Pride και εξελίσσεται σε τέτοιο. Έτσι γιορτάζει, με τον τρόπο του, όσα με κόπο -και με απώλεια ανθρώπινης ζωής- κερδήθηκαν. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να δείξεις σε αυτούς που δεν έχουν φτάσει εκεί που έφτασες εσύ, πως μπορούν να το κάνουν. Γιατί εκεί έξω, σε αυτόν τον πλανήτη, το δικό μας, τον μοντέρνο και τον προχώ, δολοφονείται κόσμος γιατί είναι gay. Αυτό.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΥ

Ακόμα σσιύφκουμεν κκελλέ. Ακόμα κάμνουμεν τους τόπο. Εν μας φταίω. Εμαθαίναν μας που μωρά πως εν έσσιει χώρο για μας δαμέ. Πως είμαστεν μόνοι μας ή κάτι ελάχιστοι που εν πρέπει να έχουν ταυτότητα. Μόνο παραδείγματα προς αποφυγή. Εν είχαμεν ονόματα. Το ππούστης ήταν το πιο ήπιο. Τζι’ έτσι αρχίζει έναν τέθκοιο μωρό να μεγαλώνει. Δέχεται το ξύλο τζιαι τον εκφοβισμό σαν κάτι που πρέπει να περάσει. Κλείεται, φοάται να πει τίποτε. Νομίζει πως εν μόνο του. Πως εν έσσιει άλλα μωρά σαν τζείνο. Τζιαι τούτη η μοναξιά νομίζει πως του αξίζει. Απορρίπτουν το τα κοντινά του άτομα, απορρίπτει τον εαυτόν του. Εν παίρνει ανάσα. Εν υπάρχει χώρος για έτσι μωρά. Το μωρό μερικές φορές εν μεγαλώνει. Γίνεται μια ιστορία στα κανάλια τζιαι ένα δημόσιο debate για τα υπόλοιπα που επιβιώσαν τζι’ εμεγαλώσαν. Καθένα που τζείνα γίνεται άτομο τζιαι χώνεται. Στα κρυφά για ν’ αγαπήσει, στα κρυφά για να ζήσει μια στιγμή έρωτα, να φκάλει που πάνω του την πανοπλία τζιαι να πει «ας εν τζιαι τούτο».

Το pride που εν να γίνει το Σάββατο εν ναν μια στιγμή ανεμελιάς για μερικά άτομα. Χαρείτε το. Νιώστε άνετα. Φκάρτε λλίον την πανοπλία τζιαι ζήστε για λλίες ώρες αμέριμνα. Αξίζετε το. Τζιαι για σας που εν το θέλετε για τους εαυτούς σας τούτο, μαζευτείτε, φωνάξετε, πιάστε τόπο μες την πόλη. Τον χώρο που μας αξίζει τζιαι που δικαιούμαστε ως ισόνομοι πολίτες που εν να έπρεπε να θεωρούμαστε. Τζι’ ας κάμουμε χώρο τζιαι για κάθε άλλο άτομο που το περιθωριοποιούν τζιαι καλύπτουν τη φωνή του.

Στα άτομα που εν trans, queer, οροθετικά, διεμφυλικά, τα φτερωτά τζιαι τα ημίγυμνα, τα άτομα που κάθε χώρα, με κάθε σωματότυπο, που μιλούν τούρτζικα, που ήρταν δαμέ που άλλη χώρα για να δουλέψουν, στα άτομα που εν ανάπηρα, που εν στο spectrum, που έχουν θέματα με τη ψυχική υγεία τους. Η λίστα εν μεγάλη.

Είμαστεν πολλοί. Κάμετε χώρο τζι εν να το δείτε. Εν να μαζευτούμεν, εν να αλληλοστηριχτούμε, εν να αγαπηθούμε τζι εν να κάμουμεν το αύριο καλύτερο. Τζιαι το δικό μας τζιαι των υπολοίπων που κάτι τους εκράτησε πίσω τζιαι εν ήρταν μαζί μας. Κάμετε τους χώρο τζι εν να έρτουν τζιαι τζείνοι. Κάμετε χώρο!

ΛΟΥΚΑΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

Στηρίζω το Cyprus Pride για ένα πολύ απλό λόγο. Είναι ένας θεσμός μέσω του οποίου μια ομάδα ανθρώπων διεκδικεί το αυτονόητο. Τα ίδια δικαιώματα και τον ίδιο σεβασμό με όλα τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Το Cyprus Pride έχει λόγο ύπαρξης γιατί η νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτή τη στιγμή, δεν εξασφαλίζει ίδια δικαιώματα (π.χ. αναγνώριση ταυτότητας φύλου, αντιμετώπιση intersex ατόμων, τεκνοθεσία κτλ.) στα ΛΟΑΤ+ άτομα και γιατί η κυπριακή κοινωνία δεν συμπεριφέρεται με τον απαραίτητο σεβασμό σε αυτά (π.χ. χλευασμός, εκφοβισμός, αρνητικές προκαταλήψεις κτλ.).

Το Cyprus Pride, η Πορεία Υπερηφάνειας, έχει επίσης λόγο ύπαρξης γιατί αποτελεί μια γιορτή ελεύθερης έκφρασης ατόμων τα οποία αντί να προσποιούνται ότι είναι αυτό που καθορίζουν οι κυρίαρχες αντιλήψεις σήμερα, τολμούν να εκδηλώσουν δημόσια τη διαφορετικότητα τους και να απαιτήσουν σεβασμό.

Θεωρώ ότι οι αρνητικές αντιδράσεις στον θεσμό του Pride και γενικά οι αρνητικές στάσεις απέναντι στα ΛΟΑΤ+ άτομα οφείλονται στη αδυναμία κατανόησης του ότι οι σημερινές αντιλήψεις για θέματα όπως η οικογένεια, το φύλο, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ή ακόμα και οι ενδυματολογικές επιλογές ή η δημόσια έκφραση οικειότητας αποτελούν κοινωνικές κατασκευές με γεωγραφικούς και χρονικούς περιορισμούς.

Το αποτέλεσμα είναι η να θεωρούμε προβληματικό και επικίνδυνο οτιδήποτε βρίσκεται εκτός αυτών των αντιλήψεων. Το πρώτο βήμα προς μια καλύτερη κοινωνία, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι η αποδοχή του ότι η διαφορετικότητα δεν αποτελεί εκτροπή από αυτό που είναι «φυσικό» αλλά απλά διαφορετικό τρόπο αντίληψης του κόσμου. Το πιο αποφασιστικό βήμα όμως είναι η αναγνώριση και η ουσιαστική προστασία του δικαιώματος κάθε ατόμου να ζει τη ζωή του όπως θέλει χωρίς οποιουσδήποτε περιορισμούς, με την προϋπόθεση ότι δεν βλάπτει ή περιορίζει την ελευθερία οποιουδήποτε άλλου.

Για το αναλυτικό πρόγραμα του Cyprus Pride 2019 πατήστε ΕΔΩ