Γράφει η Κλειώ Φλουρέντζου, εκπαιδευτικός και μητέρα τελειόφοιτων

Αφού τους ξεζούμισαν, αφού μας ξ€€ζούμισαν (ναι, σωστά, «επιλογή» μας τα φροντιστήρια), αφού «μάθανε τα πάντα» σαν κάτωχροι μακάο, αφού ξέχασαν σχεδόν τα πάντα μόλις παρέδωσαν το τελευταίο εξεταστικό δοκίμιο, αφού κατάφεραν να βγουν ζωντανοί/ές από την κρεατομηχανή των εξετάσεων και από τις αίθουσες καμίνια, πλησιάζει επιτέλους και η ώρα της αποφΥτησης.

Με Υ. Πολυτέλεια το οι. Σιγά που θα κατάφερναν να ασχοληθούν με όλα αυτά τα «χρονοβόρα» που αναγεννούν πνεύμα, εμπνέουν και προετοιμάζουν κριτικά και αληθινά σκεπτόμενους πολίτες. Ποιος/α καθηγητής/τρια τολμά, άλλωστε, να «παρανομήσει», προκρίνοντας μαθητοκεντρικές, βιωματικές, διερευνητικές μεθόδους, εφαρμόζοντας διαφοροποιημένη διδασκαλία; Ποιος/α τολμά μπροστά στην οροσειρά ΥΛΗ, με θέα, μόνο τις εξετάσεις. Σαν τη Μέδουσα, που τους μεταμορφώνει σε ξέπνοα στρατιωτάκια, να την πολεμούν με ασθματικούς μονολόγους, δίνοντας ψυχή, παραλείποντας ουσία (ειλικρινή θαυμασμό σ´αυτές/ούς που τολμούν και επιτυγχάνουν και ουσία υπό τις περιστάσεις). Μόνο η ύλη της Βιολογίας, δυο τόμοι! Ύλη Μαθηματικών; Αγωνία για το αν θα βρεθεί συνάδελφος να παραχωρήσει ώρες, μπας και προλάβουν το ακατόρθωτο. Όγκος ύλης Ιστορίας; Τρόμος!

-Κυρία;

-Κράτα το. Δεν έχουμε χρόνο.

-Μα κυρία...

-Όχι τώρα, παιδί μου! Πνιγόμαστε! Πάρε και την ύλη για το διαγώνισμα (τρεις σελίδες σημειωμένα κεφάλαια).

-Και οι απορίες;

-Κράτα τες για το τέλος!

Και τέλος. Μούγκα. Και ως δια μαγείας, όλα «μαθαίνονται» νεράκι! Απ’ έξω.

#true_daily_story_1

Εννοείται ότι για ουσιαστικό ιστορικό γραμματισμό, ούτε λόγος. Ως την πάρλα και την αποστήθιση του ενός αφηγήματος, όπως ορίζεται από την Ύ λ η.

Ήταν, βέβαια, και μια άλλη συνομοταξία συναδέλφων. Συρρικνωμένη μεν, ακαριαία, δε. Οι #Ας_τα_καταλάβουν_στο_φροντιστήριο. #true_story_2. Πολύ σωστά! Αφού δεν βγαίνει η Ύ λ η, σου λέει, με 20-25 παιδιά πολλαπλών ταχυτήτων. Και στο κάτω-κάτω όλοι πρέπει να ζήσουν! Σας είπαν δωρεάν παιδεία και πιστέψατε.

Πάντως όσοι/ες ξεχάσατε και διερωτάστε για την εξέλιξή της Μέσης Εκπαίδευσης και ειδικά της Γ´ Λυκείου, σας διαβεβαιώ ότι παραμένει «σταθερή αξία» στα πλαίσια ενός α(πα)νθρώπινου σχολείου. Να μην ανησυχείτε καθόλου! Διότι το Υπουργείο της Παιδείας ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του. Και συνεχίζει απτόητο να απαξιώνει λογικότατα αιτήματα, να «πρωτοτυπεί» με επιπλέον εξετάσεις (!), μειώνοντας κατακόρυφα τον διδακτικό χρόνο, ενισχύοντας την παντοδυναμία της Ύλης και των διδακτικών εγχειριδίων και κάνοντας τα στραβά μάτια σε νοοτροπίες που έπρεπε να είχαν πάρει δρόμο προ πολλού από τις τάξεις (τεράστιο κεφάλαιο, με δεκάδες υποκεφάλαια το θέμα αυτό). Και όλα αυτά, στα πλαίσια της mass production πα(η)δείας. Για να συνεχίσουν και τα παιδιά να πνίγουν και να καταπίνουν τον εξαφανισμένο εαυτό τους. Κι αφού προσποιηθούμε ότι τα ξεχάσαμε όλα, θα φορέσουμε φτερό, για να πάμε στην αποφΥτηση! Κάποιοι με συγκρατημένο κυνισμό και κάποιοι άλλοι με τη ψευδαίσθηση ότι εκείνο το δύσμοιρο «ι», της «ΠαΙδείας» των παιδιών τους, φιγουράρει θριαμβευτικά πάνω σ’ εκείνο το χαρτί, που λέγεται απολυτήριο. Με «Άριστα» μας είπαν, σύμφωνα με τους βαθμούς τετραμήνων. Με ανακούφιση λέω εγώ κι ας μην κοροϊδευόμαστε. Το «Άριστα», για την αντοχή και την υπομονή τους κι άλλο ένα «Άριστα» για την ανοχή μας (γονιών και εκπαιδευτικών).

Συγχαρητήρια, παιδιά! Το κλουβί άνοιξε. Μπορείτε να πετάξετε! Τη μούντζα που μας χρωστάτε, μην την ρίξετε στην τελετή... Κρατηθείτε. «Show must go on».

Ps: Όσο συντηρούμε ένα υλοκεντρικό και εξετασιοκεντρικό σύστημα, η οποιαδήποτε μαθητοκεντρική μέθοδος διδασκαλίας για ουσιαστική Παιδεία είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αποκαρδιωτικό αν σκεφτεί κανείς ότι «Παιδεία είναι αυτό που επιβιώνει, όταν όλα όσα έχουν μαθευτεί, ξεχνιούνται» (-B.F. Skinner).