Το τι ακούω από τους ελευθέρους του είδους, δεν περιγράφεται. Χωρίζονται τα αγενή “γένη” σε δύο στρατόπεδα και αλληλοσκοτώνονται. Οι μεν κορασίδες θεωρούν το ανδρικό φύλο υπό εξαφάνιση και οι δε άντρες θεωρούν ότι αυτοσκοπός του γυναικείου φύλου είναι ο γάμος (πανικοβάλλονται βλέπεις μη φάνε γαμοπίλαφο και τους πέσει βαρύ).

Βγαίνω που λέτε για ποτό με δυο κολλητές. Singles αυτές. Διαλέγουμε τραπέζι κάπου κεντρικά, μην τυχόν και μας ξεφύγει αρσενικό, και παραγγέλνουμε το ποτό μας. Περνά μια ώρα, δύο, στο ενδιάμεσο να γελάμε εμείς δυνατά και τρανταχτά, και τίποτα ούτε μύγα αρσενικιά δεν κόντεψε να κάτσει έστω στο μπολ με τα πατατάκια. Τζάμπα στόλισμα οι κολλητές, που μου ‘ρθαν η μια σαν την Άρτα και η άλλη σαν τα Γιάννενα.

Τα αρσενικά δε στον περίγυρο, έβλεπαν και δεν άγγιζαν. Βρε μήπως απ’ το πολύ στόλισμα, προκαλούμε την αίσθηση ότι είμαστε εκθέματα σε μουσείο (η λεγόμενη μουμιοποίηση);

Όχι, μη κατηγορώ μόνο το αντίθετο φύλο, και αυτές δεν πήγαιναν πίσω, που ενώ και οι δύο υποστήριζαν με σθένος το παραδοσιακό φλερτ και ότι τον άντρα τον εθέλουνε τύπου “να σου δώσω μια χαστούκα δε πα να ‘σαι κι η Ματσούκα”, αντί να συγκεντρώσουν το μυαλό τους και να φλερτάρουν δια των οφθαλμών τους, ήταν κολλημένες στο κινητό και πόσταραν φωτογραφίες. Ε αποφασίστε κουκλίτσες μου πώς το θέλετε το φλερτ, άμεσο ή έμμεσο (γιατί περί αμεσότητας πρόκειται).

Η νύχτα τελείωσε άδοξα. Ο καθένας σπίτι του. Και ενώ έπλενα δόντι και έβγαζα βλεφαρίδα, παίρνω μήνυμα απ’ τη μία εκ των δύο: «τι κάνω λάθοοοοςςςςς και είμαι single;». Άμα την ήξερα την απάντηση, χρυσό μου, θα χρέωνα 50 ευρώ επίσκεψη και θα ‘μουν λεφτού.

Δεν ξέρω τι φταίει… Είμαστε και αυτή η γενιά που εγκαινίασε το θεσμό των social media, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο, και μας βγαίνει λίγο πολύ σε κρίση ταυτότητας. Δεν μας πάει όλο αυτό το νταλαβέρι μέσω social media, μας είναι ξένο και απόμακρο και κάπου εκεί τα κάνουμε σαλάτα.

Στο ταπεινό μου μυαλό τα πράγματα είναι απλά. Τα social media λίγο πολύ δημιουργούν ένα ακόμα τοίχος που πρέπει να ξεπεράσουμε για να πλησιάσουμε κάποιον. Οπόταν, αγαπημένοι μου singles, ενστερνίζομαι τη λαϊκή ρήση “στη βράση κολλάει το σίδερο” και σας λέω ότι άμα γουστάρετε κάποιον κατεβάστε άμυνες και γίνεται άμεσοι.

Καλύτερα με μια χυλόπιτα στο χέρι παρά καμία και καρτέρι.

Εις το επανιδείν,

Συννεφιασμένη Κυριακή



Φωτογραφία: kevin laminto / Unsplash