Παγκόσμιο σοκ έχει προκαλέσει ο τραγικός θάνατος του Κόμπι Μπράιαντ και της 13χρονης κόρης του, Τζιάνα, που σκοτώθηκαν την Κυριακή, κατά τη συντριβή ελικοπτέρου στο Καλαμπάσας της Καλιφόρνια. Πατέρας και κόρη έχασαν τη ζωή τους, ενώ η σύζυγος του, Βανέσα Μπράιαντ και τα υπόλοιπα τρία παιδιά δεν ήταν μεταξύ των πέντε επιβαινόντων.


Πιο κάτω θα βρεις πληροφορίες για 20 πτυχές της καριέρας και της ζωής του που αποδεικνύουν πόσο ηχηρό ήταν το πέρασμά του από το NBA και όχι μόνο.

Ο «Black Mamba» υπήρξε ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην Ιστορία του ΝΒΑ, με 18 all star εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της 20χρονης καριέρας του στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, όπου θήτευσε αποκλειστικά στους Los Angeles Lakers.

Είχε επιλεγεί στον πρώτο γύρο του ντραφτ του 1996 και την ίδια χρονιά έγινε ο νεότερος παίκτης που έπαιξε στο κορυφαίο πρωτάθλημα.

Έπαιξε με τα νούμερα 8 και 24 στους Lakers και η ομάδα απέσυρε τα νούμερα από τις φανέλες -κάτι που δεν επανέλαβαν για κανέναν παίκτη στην ιστορία τους.

Το 2018 κέρδισε Όσκαρ για την ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους «Dear Basketball».

Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια. Εισήλθε στο ΝΒΑ απευθείας από το Λύκειο (ονόματι Lower Merion High School), και έχει παίξει για τους Lakers ολόκληρη την καριέρα του, κερδίζοντας πέντε πρωταθλήματα ΝΒΑ.

Ο Μπράιαντ έχει επιλεχθεί 16 φορές All-Star και 12 φορές στην καλύτερη αμυντική πεντάδα.

Έχει βγει πρώτος σκόρερ της αγωνιστικής περιόδου δύο φορές (το 2005-06 και 2006-07) και είναι τρίτος σκόρερ της στην ιστορία του NBA προσπερνώντας τον Μάικλ Τζόρνταν τον Δεκέμβριο του 2014, αφήνοντας τον Τζόρνταν στην τέταρτη θέση.

Μετά την έναρξη της 20ης σεζόν του με τους Λέικερς το 2015-16, το οποίο αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο ρεκόρ NBA για τις περισσότερες σεζόν με την ίδια ομάδα (καταρρίφθηκε αργότερα από τον Ντιρκ Νοβίτσκι με 21 σεζόν στους Dallas Mavericks), ο Μπράιαντ ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί στο τέλος της.

Το 1996, μαζί με τον Κόμπι Μπράιαντ, στους Λέικερς υπέγραψε και ο Σακίλ Ο'Νιλ. Ο Μπράιαντ και ο τότε συμπαίκτης του Σακίλ Ο'Νιλ οδήγησαν τους Λέικερς σε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα ΝΒΑ, από το 2000 έως το 2002.

Μετά την αναχώρηση του Ο' Νιλ, την περίοδο 2003-04, ο Μπράιαντ έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας. Αποτέλεσε τον παίκτη που σημείωσε τους περισσότερους πόντους στο πρωτάθλημα κατά της περiόδους 2005–06 και 2006–07.

Στις 22/1/2006 έκανε προσωπικό ρεκόρ πόντων, σκοράροντας 81 [εκκρεμεί παραπομπή] κατά των Τορόντο Ράπτορς, τη δεύτερη μεγαλύτερη επίδοση στο σκοράρισμα στην ιστορία του ΝΒΑ, μετά τους 100 πόντους που σημείωσε ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν στις 2 Μαρτίου του 1962 με τους Φιλαδέλφεια Γουόριορς ενάντια στους Νιου Γιορκ Νικς.

Τη σεζόν 2008-09 κατέκτησε για τέταρτη φορά το πρωτάθλημα, νικώντας στους Τελικούς τους Orlando Magic, του Ντουάιτ Χάουαρντ, παίρνοντας μάλιστα για πρώτη φορά και το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη των Τελικών.

Τη σεζόν 2009-2010 οδήγησε ξανά τους Λέικερς στην κατάκτηση του τίτλου κερδίζοντας το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη των Τελικών για δεύτερη φορά στην καριέρα του, απέναντι στην τριάδα Γκαρνέτ, Πιρς, Άλλεν, από τους οποίους είχε ηττηθεί στους Τελικούς πριν δύο χρόνια στην σεζόν 2007-2008.

Ο Μπράιαντ έλαβε το Βραβείο Πολυτιμότερου Παίκτη (MVP) κατά την αγωνιστική περίοδο ΝΒΑ 2007–2008, αφού οδήγησε την ομάδα του στους τελικούς της διοργάνωσης.

Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Λος Άντζελες Λέικερς και ο πρώτος παίκτης στο NBA που έχει 30000+ πόντους και 6000+ ασίστς.

Το 1997 κατέκτησε τον Διαγωνισμό Καρφωμάτων στο NBA (Slam Dunk Contest).

Επίσης, έχει 4 βραβεία MVP (πολυτιμότερου παίκτη) του All-Star Game, ισοφαρίζοντας έτσι το ρεκόρ με τα περισσότερα στην ιστορία του NBA.

Δύο μεγάλα αθλητικά κανάλια στην Αμερική, το Sporting News και το TNT ονόμασαν τον Μπράιαντ τον καλύτερο παίκτη της δεκαετίας του 2000.

Το 2008 και το 2012 κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και του Λονδίνου αντίστοιχα, ως μέλος της Εθνικής Ομάδας των Η.Π.Α

Η απόσυρση: Στις 29 Νοεμβρίου 2015 ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση στο τέλος της σεζόν με μία συγκινητική επιστολή στο theplayerstribune.com.

«Αγαπημένο μου μπάσκετ,

Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου.

Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα. Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό. Έτρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα.

Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες.

Έκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω. Έδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ.

Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο. Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα.

Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε. Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5... 4... 3... 2... 1.

Πάντα θα σε αγαπώ,

Kobe».