Από τη Μαριάννα Νικολάου

Σε μια χώρα που πουλάμε διαβατήρια, οι ιερείς μάς λένε πώς να κάνουμε σεξ, δίνουμε χάρες σε παιδεραστές, η αστυνομία απαξιοί για τις εξαφανίσεις αλλοδαπών γυναικών και των παιδιών τους μέχρι να τις μαζέψουν από καμιά λίμνη και να γίνουν ρεντίκολο, η μόνη μας έγνοια όπως φαίνεται και από τα σχόλια που συνοδεύουν τις ειδήσεις στο διαδίκτυο, είναι να σταυρώσουμε μια 19χρονη Βρεττανή τουρίστρια.

Βέβαια, να μη ξεχνιόμαστε, υπήρξαμε και πρώην Βρετανική αποικία, οπότε κάπου έπρεπε να βγάλουμε τα κοινωνικοπολιτικά μας απωθημένα.

Εντάξει, δικηγόρος δεν είμαι αλλά κοινή λογική έχω. Το τι έγινε ακριβώς εκείνο το βράδυ πολύ πιθανόν να μην το μάθουμε ποτέ. Αλλά, όπως είπε και ο κ. Αλέκος Μαρκίδης σε τηλεοπτική συνέντευξή του, το θέμα θα μπορούσε να τελειώσει πολύ διαφορετικά. Οι Ισραηλινοί έγιναν αμέσως καπνός, και αφού η ίδια απέσυρε τις κατηγορίες και έδειξε έμπρακτη μετάνοια θα μπορούσε να κλείσει η υπόθεση.

Αλλά όχι. Έπρεπε να απαγγείλουμε άλλες κατηγορίες, να δείξουμε τις αδυναμίες του δικαστικού μας συστήματος διεθνώς και να αποδείξουμε ότι χρειαζόμαστε 6 μήνες να δικάσουμε μια ποινική υπόθεση που έπρεπε να γίνει σε μια εβδομάδα, και να διασύρουμε μια 19χρονη όσο μπορούμε.

Λίγες μέρες πριν, καθώς έπαιζε μια είδηση (από τις πολλές) σχετικά με την υπόθεση, κοίταξα τον πατέρα μου που παρακολουθούσε την τηλεόραση. Το βλέμμα του ήταν σκοτεινό και προβληματισμένο.

Θα πρέπει να είναι πραγματικά τρομακτικό να έχεις κόρες και αντίληψη, στην Κύπρο. Αυτές τις μέρες κατάλαβα όσο ποτέ άλλοτε το βλέμμα του πατέρα μου, που κοιτούσε εμένα και την αδερφή μου να μεγαλώνουμε.

Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις κόρες σε μια κοινωνία που οι γυναίκες είναι αποτυχημένες και γεροντοκόρες αν δεν παντρευτούν, άχρηστες αν δεν κάνουν παιδιά, τσούλες και πουτάνες αν απολαμβάνουν το σεξ, ενώ οι άντρες είναι μονίμως λεβέντες βρέξει χιονίσει και η συνουσία θεωρείται ανδρικό κατόρθωμα.

Οι λεβέντες και η πουτάνα. Έτσι τουλάχιστον είδα ότι χαρακτηρίζουν πολλοί τους 12 νεαρούς και τη 19χρονη. Μωρέ, δεν πα’ να αλλάξει η δεκαετία και να επανενωθούν οι ΟΝΕ, μυαλό δεν θα βάλουμε.

Θα κλείσω με τα μερικά λόγια του κ. Μαρκίδη από τη συνέντευξή του.

«Αυτή η υπόθεση έβαλε στο κέντρο βάρους την κουλτούρα μας ολόκληρη (..) υπάρχει σεξισμός στην κοινωνία μας. Και αυτό είναι το ενοχλητικό (..) αυτή ήταν ανήθικη είτε το δέχτηκε, αν το δέχθηκε με συναίνεση το σεξ, είναι ανήθικη. Ενώ οι παλληκαράδες που πήγαν να κάνουν σεξ μαζί της δεν έχουν θέμα ηθικής. Είναι αγόρια πήγαν να διασκεδάσουν τα παιδιά 2-3 μέρες πριν πάνε στρατό. Αυτή είναι η νοοτροπία ορισμένων σε αυτή την κοινωνία και αυτοί οι ορισμένοι δεν είναι ευκαταφρόνητος αριθμός».

Λοιπόν; Δεν μου είπατε. Τώρα που την καταδικάσαμε, ησυχάσαμε;