Σε άρθρο της στους New York Times, με τίτλο «Οι απώλειες που μοιραζόμαστε» η Δούκισσα του Σάσεξ περιγράφει τη στιγμή της αποβολής της αλλά και τον πόνο που βίωσε.
Η Μέγκαν Μαρκλ περιγράφει ότι είχε μόλις ξυπνήσει και είχε στην αγκαλιά της τον μικρό Άρτσι, όταν ένιωσε έναν οξύ πόνο στην κοιλιά. «Ένιωσα μια έντονη κράμπα. Έπεσα στο πάτωμα με εκείνον στην αγκαλιά μου και μουρμούριζα ένα νανούρισμα προσπαθώντας να μείνουμε και οι δύο ήρεμοι. Το ένιωθα όμως ότι κάτι πήγαινε στραβά» γράφει η Δούκισσα του Σάσεξ.
«Ήξερα την ώρα που κρατούσα αγκαλιά το πρώτο μου παιδί ότι έχανα το δεύτερο... Ώρες αργότερα, ήμουν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, κρατώντας το χέρι του άνδρα μου. Κρατούσε το χέρι του και ένιωθα τα δάκρυα και των δυο μας. Με το βλέμμα καρφωμένο στους λευκούς τοίχους του νοσοκομείου, προσπάθησα να σκεφτώ πώς θα επουλώναμε τις πληγές μας» συγκλονίζει η Μέγκαν Μαρκλ.
«Το να χάνεις ένα παιδί σημαίνει πως κουβαλάς μια αβάσταχτη θλίψη, την οποία πολλές έχουν περάσει αλλά λίγες έχουν μιλήσει γ' αυτήν. Μέσα στον πόνο για την απώλειά μας, ο σύζυγός μου και εγώ ανακαλύψαμε πως σε μια αίθουσα με 100 γυναίκες, 10 έως 20 από αυτές θα υπέφεραν από μια αποβολή. Κι όμως, παρά τη συγκλονιστική ομοιότητα αυτού του πόνου, η συζήτηση παραμένει ταμπού γεμάτη (αδικαιολόγητη) ντροπή και διαιωνίζει έναν κύκλο μοναχικού πένθους» τονίζει η Μέγκαν Μαρκλ για κάτι που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο το 2020.
«Θυμήθηκα ένα περιστατικό από την περασμένη χρονιά, όταν ο Χάρι κι εγώ ολοκληρώναμε την μεγάλη περιοδεία μας στη Νότια Αφρική. Ήμουν εξαντλημένη. Θήλαζα τον γιο μας και προσπαθούσα να δείχνω γενναία στα μάτια του κόσμου. “Είστε καλά;” με ρώτησε ένας δημοσιογράφος. Του απάντησα ειλικρινά, χωρίς να ξέρω ότι αυτό που έλεγα θα έκανε πολλά άτομα να ταυτιστούν μαζί μου - νέες και έμπειρες μαμάδες, ή άλλους ανθρώπους που υπέφεραν σιωπηλά.
Η απάντησή μου φαίνεται πως έδωσε σε κάποιους το κίνητρο να αποκαλύψουν την δική τους αλήθεια. Όμως αυτό που με βοήθησε πιο πολύ δεν ήταν η ειλικρινής απάντηση, αλλά η ίδια η ερώτηση. "Σ' ευχαριστώ που ρωτάς. Δεν με ρωτάει πολύς κόσμος αν είμαι καλά", απάντησα. Καθισμένη τώρα στο κρεβάτι του νοσοκομείου, και βλέποντας την καρδιά του άνδρα μου να ραγίζει ενώ προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια της δικής μου καρδιάς, συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τρόπος να ξεκινήσει η επούλωση ήταν καταρχάς να ρωτήσω "Είσαι καλά;". Είμαστε καλά; Αυτή η χρονιά έχει φέρει τόσο πολλούς από εμάς στα όριά μας. Καθένας από εμάς έχει βιώσει απώλεια και πόνο το 2020, στιγμές γεμάτες ένταση και συναισθήματα που σε παραλύουν» τονίζει.
Πηγή: Reader.gr
