Αναδημοσιεύουμε αυτούσιο ένα πραγματικά συγκινητικό ποστ.

«Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα γεγονός που συνέβη στην περιοχή μου, νωρίτερα το μεσημέρι και με συγκλόνισε. 11η μέρα καραντίνας και αποφάσισα να καθαρίσω το ψυγείο μου!

Ξαφνικά, από την απέναντι πολυκατοικία βλέπω μια ηλικιωμένη κυρία, με τη συνοδό της, να είναι κρεμασμένη στο μπαλκόνι και να κοιτά το πεζοδρόμιο και να φωνάζει όσο πιο δυνατά μπορούσε… ‘αγάπες μου, λουλούδια μου, ομορφιές μου, σας αγαπώ πολύ’.

Κοιτάζω έξω στη μεριά που κοίταζε και εκείνη και βλέπω 2 παιδάκια με τη μαμά τους να της λένε ‘και εμείς σε αγαπάμε γιαγιά… σε παρακαλώ, μην πεθάνεις’.

Η γιαγιά βάζει τα κλάματα και τους λέει… ‘δεν θα πεθάνω, θα μείνω σπίτι με τη Μαρία που με προσέχει και θα περιμένω να σας πάρω αγκαλιά και να πούμε ξανά το αγαπημένο μας τραγούδι’.

Και ξεκινά να τραγουδά ένα παραδοσιακό… Τα παιδιά, της λένε ότι έχουν κάνει ζωγραφιά για εκείνη και ότι της την άφησαν στην είσοδο και εκείνη εξακολουθούσε να τους φωνάζει ‘λουλούδια μου αγαπημένα, μου λείπετε πολύ’.

Είπαν τα νέα τους και τα παιδιά της φώναξαν ‘τώρα θα πάμε σπίτι, αλλά αύριο θα ξαναέρθουμε άμα μας αφήσει ο πρωθυπουργός’. Η γιαγιά έκλαιγε και συνέχισε να τους τραγουδά.

ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ! Εύχομαι μέσα από τη ψυχή μου γρήγορα να ξαναπάρει αγκαλιά της τα εγγόνια της και όλα να τελειώσουν ομαλά.

Αυτή είναι η ΚΥΡΙΑ που σέβεται τη ζωή της και τους συνανθρώπους της! Ήθελα να της φωνάξω και να τη ρωτήσω το όνομά της και να της πω ότι είναι παράδειγμα για όλους μας και ότι την ‘αγαπώ’, αλλά… ντράπηκα. Ίσως το κάνω όταν την ξαναδώ.

Με σεβασμό και ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο».

Σοφία Μίντζια