Γράφει η Μαργαρίτα.
Το χειρότερο είναι αυτό που συμβαίνει όταν βγαίνουν οι μάσκες -όταν επιστρέφουμε σπίτι. Και μένουμε με αυτούς που επιλέξαμε -ή όχι- να έχουμε στη ζωή μας. Χωρίς να μπορούμε να το αλλάξουμε, προς το παρόν.
Όπως ο παντρεμένος, που πρώτη φορά μένει τόσο καιρό σπίτι και συνειδητοποιεί πόσο άλλαξε η γυναίκα του από τότε που ταραζόταν όταν την έβλεπε, ενώ τα παιδιά τον κουράζουν πια τόσο πολύ.
Η κοπέλα που συζεί, κι ενώ είχε βάλει την προσωπική της ζωή σε κουτάκια, δεν μπορεί πια να μην αναγνωρίσει πόσο βαρετός και ανεύθυνος είναι αυτός που διάλεξε για σύντροφο.
Ο τύπος «ο παίχτης», που δεν μπορεί πια να βγαίνει και του ‘χει μείνει όλο κι όλο ένα τιντεράκι για επιβεβαίωση.
Η 25χρονη που θα ανέβαζε μια full make up-contouring-και δε συμμαζεύεται φώτο στο ινστα πριν και κατά την έξοδο της και συνειδητοποιεί πόσο πολύ της λείπουν τα likes.
Ο παντρεμένος που απλώς δεν έχει χωρίσει ακόμα, και ανακαλύπτει πόσο δυσβάσταχτη είναι η μουρμούρα της γυναίκας του, ενώ αναρωτιέται πως έχουν γίνει έτσι τα παιδιά του.
Η single που ούτε για καφέ δεν μπορεί να πάει και μένει σπίτι, να αναλογίζεται τι δεν κατάφερε ως τώρα στην ζωή της, επειδή τόσο καιρό απλά πήγαινε για καφέδες και ποτά.
Ο χωρισμένος, που ένεκα των περιστάσεων ακύρωσε το ταξίδι με το φιλαράκι στην Ουκρανία και για πρώτη φορά καταλαβαίνει πόσο μόνος έχει μείνει και πόσο του λείπουν τα παιδιά του.
Η παντρεμένη που ‘χει και τα πεθερικά στο σπίτι και θα πρέπει τώρα να συναναστρέφεται με τα άτομα που ως τώρα γύρευε να αποφεύγει.
Ο παντρεμένος, η 25χρονη, ο χωρισμένος, η single, ο παίχτης. Αντιμέτωποι με όσα τόσο καιρό έβαζαν κάτω από το χαλί. Με όσα τόσο καιρό σκέπαζε με επιτυχία, η καθημερινότητα της δουλειάς, του γυμναστηρίου, των εξόδων, των καφέδων, του γηπέδου, των ταξιδιών. Με όσα ήξεραν πως ήταν εκεί, αλλά δεν είχαν τη διάθεση, την ενέργεια, τον χρόνο, να ασχοληθούν μαζί τους. Θα έρθει σύντομα ο καιρός που θα πετάξουμε τις μάσκες. Όπως κάνουν τώρα στην Wuhan. Ας χρησιμοποιήσουμε αυτό τον εγκλεισμό, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορέσουμε να πετάξουμε και τις μάσκες της ψυχής μας.
