Στέλνω μήνυμα με την ένδειξη «2» και μπαίνω στο αυτοκίνητο για φούρνο. Πριν ξεκινήσω από σπίτι έρχεται ένα μήνυμα στο messenger, με ένα βίντεο, οπότε τραβώ και πάλι το χειρόφρενο...

Αντιλαμβάνομαι, βλέποντας το post στη σελίδα του Αλκίνοου Ιωαννίδη, πως έχει ανέβει στο Youtube ένα καινούργιο τραγούδι, πριν από μόλις μερικά λεπτά. «Καλό απόγευμα με υπομονή και μουσική! Καινούριο upload, από το επίσημο κανάλι του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο YouTube», αναφέρει η λεζάντα, οπότε πατώ αμέσως Play.

Συνειδητοποιώ πως πρόκειται για ένα βίντεο που έφτιαξε ο ίδιος, στο σπίτι του, όντας σε καραντίνα, όπως κι εμείς. «Μαζί ξανά» ο τίτλος του.

Έχοντας στο πλευρό του τις κορούλες του (αυτό κι αν προκαλεί ξάφνιασμα), ντύνει με μια όμορφη μελωδία και κάνει τραγούδι αυτό ακριβώς το περίεργο που βιώνουμε όλοι αυτές τις μέρες. Σε αντίθεση, όμως, με τα όσα (συνεχώς) λένε οι ειδικοί από τηλεοράσεως, ο Αλκίνοος επιλέγει να φωτίσει λίγο τη μαυρίλα που μας κατακλύζει, περνώντας ένα αισιόδοξο μήνυμα.

«Θα περάσει, θα τελειώσει, κάποια μέρα σαν κι αυτή,

θα το πει ο κυριούλης, έξι η ώρα στην τιβί.

Ποταμός θα ξεχυθούμε, απ’ τις πόρτες τις κλειστές,

σαν παιδιά ν’ αγκαλιαστούμε, με καρδιές ορθάνοικτες».

Ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης, αντιλαμβανόμενος τη δύναμη της μουσικής (και γενικότερα της τέχνης) και τη θετική επίδραση που μπορεί να έχει πάνω στην καταρρακωμένη ψυχολογία των ανθρώπων, σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε, επιλέγει να περάσει το μήνυμά του μέσα από αυτό το όμορφο τραγούδι, έχοντας μάλιστα στο πλευρό του τα δύο κοριτσάκια του -κάτι που ίσως δεν έχει κάνει ποτέ ξανά στο παρελθόν.

Έχοντας πλήρη συναίσθηση της κρισιμότητας των πραγμάτων, για άλλη μια φορά μας αποδεικνύει πόσο σπουδαίος καλλιτέχνης είναι, αλλά κυρίως και πόσο σημαντικό ρόλο έχει να επιτελέσει η τέχνη και ο πολιτισμός την ώρα που τα πάντα γύρω μας είναι ρευστά -ακόμα και η ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την αγαπημένη μου Μύρω, πως «κάθε φορά ‘ξιππάζει’ μας για το πόσο σπουδαίος είναι».