«Ζώντας την εν καιρώ κορωνοϊού εποχή από το διαμερισματάκι μου, σε μια από τις αγαπημένες μου πόλεις, την Αθήνα, που τόσο αγαπώ και λατρεύω... δεν ξέρω πλέον ποια αισθήματα με διακατέχουν αυτή την περίοδο. Προσωπικά, την περίοδο αυτή την βλέπω καθαρά σαν περίοδο παύσης: μιας βαθιάς εισπνοής και μιας ακόμα πιο βαθιάς εκπνοής. Με νοιάζει μόνο να περάσει όλο αυτό όσο πιο ανώδυνα γίνεται... γιατί πεθύμησα τους ανθρώπους, το αίσθημα να πηγαίνω στη δουλειά μου και το Galaxy Bar», γράφει στον τοίχο της στο Facebook λίγες μέρες πριν.

«Το ζήσαμε και αυτό» μου γράφει σήμερα στο chat, αναφέροντάς μου παράλληλα πως είναι αισιόδοξη.

Και καλά κάνει. Όλοι πρέπει να είμαστε, στο μέτρο του δυνατού.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να είμαστε αισιόδοξοι. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να βάλουμε ξανά τους εαυτούς μας στα κάδρα των αθηναϊκών τοπίων και των τοπίων σε κάθε μέρος του πλανήτη.

«Μια πόλη δεν είναι τα κτίρια και οι δρόμοι της, τα πάρκα και τα μουσεία της. Ούτε τα μνημεία και η ιστορία, τα αγάλματα και οι θεοί της. Η πόλη είμαστε εμείς» όπως πολύ εύστοχα έγραφε προ λίγων ημερών το ελληνικό Popaganda.

Πιο κάτω τα άδεια αθηναϊκά τοπία όπως τα φωτογράφισε η Έλενα Μιχαήλ, σήμερα, Κυριακή 5 Απριλίου.