Πρωτόγνωρο και αμήχανο συναίσθημα. Να βρίσκεσαι σε μία κατάσταση που καλά-καλά δεν γνωρίζεις, αλλά να πρέπει να χειρίζεσαι σαν επαγγελματίας χωρίς να λυγίζεις, χωρίς να απαιτείς, χωρίς να νοσταλγείς.

Μια θέση στην οποία βρέθηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας όλο το προηγούμενο διάστημα και εξακολουθούν να βρίσκονται, πλέον στο άλλο μισό του πλανήτη, οι οποίοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μία κατάσταση επικίνδυνη και κυρίως άγνωστη.

Η Suzie Vaughan, 43 ετών από το King's Lynn, της Βρετανίας, για 9 εβδομάδες βρέθηκε να παλεύει με την πανδημία, κλεισμένη σε ένα νοσοκομείο, προσφέροντας τις υπηρεσίες της όπου χρειαζόταν.

12ωρες καθημερινές βάρδιες, σε μία ευαίσθητη μονάδα, χωρίς να μπορεί να πάει στο σπίτι της και τα παιδιά της, αφού ο κίνδυνος να μεταφέρει τον ιό μαζί της ήταν μεγάλος. «Ήταν δύσκολη απόφαση, αλλά δεν υπήρχε επιλογή. Αν πηγαινοερχόμουν, ήταν πολύ πιθανόν να έφερνα το ιό στο σπίτι. Δεν ήθελα να τους βάλω σε κίνδυνο», λέει σε δηλώσεις της η Vaughan.

2 μήνες και κάτι μετά, η Suzie, κατάφερε να επιστρέψει στις κόρες της με τη συγκινητική στιγμή να μαγνητοσκοπείται σε βίντεο. Τα δύο κορίτσια, 9 και 7 ετών, που δεν είχαν ιδέα πως η μητέρα τους επέστρεψε στο σπίτι, με το που την βλέπουν βάζουν τα κλάματα και την αγκαλιάζουν σφικτά.

«Όταν άρχισαν να κλαίνε, ένιωσα τόσο μεγάλη ανακούφιση που επέστρεψα» λέει στο ειδησεογραφικό πρακτορείο P.A η Vaughan. «Πλέον νομίζω πως δεν θα με αφήνουν από τα μάτια τους. Όταν το βράδυ τις έβαλα για ύπνο, αναρωτιόντουσαν εάν ονειρεύονται. Ελπίζω όλο αυτό που βίωσαν να μην τους αφήσει κάποιο τραύμα», συνεχίζει.