Το όνομά μου είναι Αντρέας και αποτελώ με τη σειρά μου μέρος μιας παράδοσης που θέλει να συνεχίζεται το όνομα των παππούδων στα εγγόνια, όσο συνηθισμένο και πολυφορεμένο και αν είναι. Βλέπεται, ο γράφων είχε την τύχη να έχει δύο πολύ αξιόλογους και ηθικούς προγόνους που όμως, μοιράζονταν με τη σειρά τους το ίδιο όνομα. Ανδρέας. Ως ο πρωτότοκος, λοιπόν, δεν είχα καμία εναλλακτική και άλλη διέξοδο διαφυγής.
Στη δική μου γενιά (30+), ευτυχώς, πολλοί κόβουν τον ομφάλιο λώρο δίνοντάς στα παιδιά τους ονόματα, άσχετα με αυτά των προγόνων τους, όχι γιατί τους τιμούν ή τους αγαπούν λιγότερο, αλλά για να υπάρξει επιτέλους μια ποικιλία και μία μοναδικότητα του κάθε ατόμου σε αυτή τη γη που πατούμε. Θυμάμαι, για παράδειγμα, όταν ήμουν στο σχολείο, στο άκουσμά του ονόματός μου, γυρνάγαμε 10 άτομα, εξ ου και επικράτησε το επίθετο!
Τώρα θα σκέφτεστε και πολύ ορθά, ποια η σχέση της δικής μου προσωπικής ιστορίας με το γεγονός ότι κάποιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι του ΔΗΣΥ, στη Λεμεσό, πρότειναν να μετονομαστεί η υπό κατασκευή Ακταία Οδός, σε Λεωφόρο Γλαύκου Κληρίδη. Κι όμως, επί της ουσίας ακολουθεί την ίδια λογική με την ονοματοδοσία των απογόνων μας.
Μόνο να φέρετε στο μυαλό σας το πόσες οδούς και λεωφόρους Σπύρου Κυπριανού, Μακαρίου και Γρίβα Διγενή έχουμε σε όλη την Κύπρο, μπορείτε εύκολα να καταλάβετε την έλλειψη φαντασίας ή τόλμης που μας διακατέχει.
Δεν γνωρίζω επακριβώς το τι συμβαίνει στις άλλες χώρες, ωστόσο, θεωρώ πως το νησί μας αποτελεί παράδειγμα με τις περισσότερες οδούς, κτίρια, δρόμους και πάει λέγοντας, που έχουν ονόματα πολιτικών προσώπων. Πολιτικά πρόσωπα τα οποία έτυχε να περάσουν απ’ αυτό το δύσμοιρο τόπο, να πολιτικοποιηθούν και να προεδρεύσουν, άσχετα με τα όσα έπραξαν όσο ήταν εν ενεργεία.
Την ίδια ώρα, άνθρωποι του πολιτισμού και των τεχνών που αναγνωρίστηκαν όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και εκτός, αφήνονται ξεχασμένοι με την πολιτεία να τους θυμάται σε κάποιο μνημόσυνο ή σημαδιακή ημερομηνία.
Το ζητούμενο που τίθεται εδώ είναι και ηθικό και πρακτικό και διαβάζοντας τα σχόλια κάτω από τη σχετική ανάρτηση, που έκανε η Εφημερίδα «Λεμεσός» διαπιστώνω με χαρά πως η πλειοψηφία επιθυμεί πλέον η πολιτεία να απαγκιστρωθεί από αυτό τον φαύλο κύκλο ονοματοδοσίας.
