Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία και εξ αφορμής η φωτογράφος Φήμη Χατζηγιάννη μάς έστειλε ένα μικρό δείγμα του πρότζεκτ που ετοιμάζει σε συνεργασία με την οργάνωση «Νεόφυτος», η οποία διαχρονικά και μέσω πολλαπλών και ποικίλων δράσεων στοχεύει στην πραγματική κοινωνική ενσωμάτωση των εν λόγω ατόμων.

Τρία παιδιά. Ο Ανδρέας, η Νίκη και ο Νικόλας. Τρεις ευγενικές υπενθυμίσεις ότι τα άτομα με αναπηρίες αξίζουν μόνο τον απεριόριστο θαυμασμό μας. Ο Αντρέας σπούδασε μουσική, η Νίκη κάνει τώρα το μεταπτυχιακό της στη Συμβουλευτική Ψυχολογία και ο Νικόλας βρίσκεται στην τελευταία τάξη του Λυκείου. Τα ακαδημαϊκά τους επιτεύγματα είναι μόνο μια μικρή ένδειξη της τεράστιάς τους δύναμης. Η άλλη, η μεγαλύτερη, είναι το τεράστιο χαμόγελό τους. Και, σίγουρα, τα άτομα με αναπηρία έχουν πολλούς λόγους να χαμογελούν και ίσως μερικούς έξτρα.

Ο Ανδρέας, η Νίκη και ο Νικόλας


«Τρεις άνθρωποι ήταν αρκετοί για να συνειδητοποιήσω πως το μυαλό ‘κινεί’ το σώμα. Πως η ψυχική δύναμη είναι αρκετή να κινήσει γη και ουρανό. Πως η ενέργεια και η θέληση είναι αυτή που θα σε οδηγήσει να πετύχεις τους στόχους σου. Τρεις άνθρωποι λοιπόν με έκαναν να καταλάβω πως το κάθε μου βήμα μετρά», λέει η φωτογράφος, Φήμη Χατζηγιάννη, που βρίσκεται πίσω από το πρότζεκτ.

«Εκ γενετής, ατύχημα, ιατρική αμέλεια κ.ά... Σημασία έχει πως υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που βρίσκονται σε καροτσάκι. Οπότε με σεβασμό προς τον συνάνθρωπό μου και με αυτήν τη σκέψη να με καθοδηγεί, σε μια έξοδό μου πλέον παρατηρώ… Υπάρχει ελεύθερος χώρος στάθμευσης για ΑμεΑ; Υπάρχει πεζοδρόμιο στις σωστές διαστάσεις; Υπάρχει ράμπα και ανελκυστήρας σε δημόσια ή ιδιωτικά κτήρια; Ας γίνουμε λοιπόν και εμείς η φωνή τους!», προσθέτει και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει.

Τα άτομα με αναπηρίες δεν εμποδίζονται συχνά από την αναπηρία τους, αλλά από την αναπηρία των διαφόρων φορέων να τους παρέχουν απρόσκοπτη «πρόσβαση», κάνοντας τη ζωή τους πιο εύκολη. Είναι, άλλωστε, αυτονόητο δικαίωμα αυτών των ατόμων να κινούνται ελεύθερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, χωρίς να πρέπει να έρχονται αντιμέτωπα με την έλλειψη παιδείας μιας ολόκληρης κοινωνίας που υψώνει μπροστά τους τείχη προκατάληξης και ρατσισμού.

«Έχω ξεκινήσει όλα τα πρότζεκτ μου ως φωτογράφος και τα ολοκληρώνω ως Άνθρωπος. Αυτό φυσικά το χρωστάω σε όλους όσοι έλαβαν μέρος σε αυτά. Στον Ανδρέα, στην Νίκη, στον Νικόλα και στους κάθε Ανδρέα, Νίκη και Νικόλα», λέει καταληκτικά η Φήμη.

Ο Ανδρέας Bοσκός πάσχει από μυική δυστροφία Duchenne. Τελείωσε το Πτυχίο του στη Μουσική.

Η Νίκη Παπαπέτρου είναι ανάπηρη εκ γενετής. Έχει πτυχίο Ψυχολογίας και διανύει το 2ο έτος του Μεταπτυχιακού της στον κλάδο της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας.

Ο Νικόλας Μαρκαντώνης έχει εκ γενετής τετραπληγία και απώλεια ακοής. Είναι τελειόφοιτος μαθητής Λυκείου. Θα συνεχίσει παιδαγωγικές σπουδές σε πανεπιστήμιο.