Mural κεντρικής φωτογραφίας: Baadal Nanjundaswam

Ημέρα 55

Η νέα μανία κι αγάπη στο Ίνσταγκραμ είναι η Ευγενία Μανωλίδου. Influencer του εντέχνου, που παραδίδει 45λεπτα (!) μαθήματα αρχαίων ελληνικών στο Instagram και που απευθύνεται σε κοινό ανώτερης παιδείας, καθηγητές, αστροφυσικούς, φιλέλληνες, ημίτρελους, θεότρελούς κοκ. Απανταχού ερασταί της Αρχαίας Ελλάδας και μαρκετίερς, συναχτείτε να προλάβετε.

Ημέρα 56

Fran Lebowitz, θες να γίνουμε φίλοι; Το «Pretend it’s a city» είναι ό,τι πιο κυνικό, αληθινό, σκληρά ωμό και ειλικρινές έχω δει, μη σου πω και ever. Αποσπασματάκι: «Σε μια δημοπρασία βγαίνει για πλειστηριασμό ένας πίνακας του Πικασό. Κάνεις δε χειροκροτά. Χτυπάει το σφυρί στον πάγκο, πώληση. Όλοι χειροκροτούν. Κανείς δε χειροκρότησε τον καλλιτέχνη όμως όλοι χειροκρότησαν τον αγοραστή. Σε αυτόν τον κόσμο ζούμε». Κάνε ένα χατίρι στον εαυτό σου και δες το. (Pretend it’s a City, η Fran Lebowitz στον Martin Scorsese).

Ημέρα 57

Μην πυροβολείτε τους αδαείς. Έγινε αυτό και ο άνθρωπος δεν φταίει. Γιατί; Μεταξύ teams μίτινγκς, παρουσιάσεων, specs και… δουλειάς τελοσπάντων βρήκα και λίγη ωρίτσα για να γράψω αυτό (σόρρι boss).

Ημέρα 58

Να δεις που μαζί με την καθαίρεση σου Ντοναλντάκο, θα καταθέσει και η αίτηση διαζυγίου η Μελάνια. Δε ξέρω πως μου ‘ρθε. Ένστικτο. Σα κι αυτό της Αγγελικής Λάμπρη στο Survivor.

Ημέρα 59

Χιόνια σου λέει στο Τρόοδος κι είναι σα να βλέπω ήδη τα δελτία ειδήσεων να περιγράφουν πως «ξεχύθηκαν οι Κύπριοι στο, ντυμένο στα λευκά, Τρόοδος». Oh wait…

Ημέρα 60

Τι να σου κάνει μια πανδημία αν δε συνοδευτεί και με μια πλημμύρα, να ‘ρθει να δέσει η κατάρρευση; Και φέτος, η Λεμεσός μετατράπηκε σε Βενετία και ο λόγος δεν αφορά προεόρτια των καρναβαλιών. Απλώς είμαστε για τα καρναβάλια.

Ημέρα 61

Όταν έχεις μόλις διαβάσει το πρώτο αντιγράφο του αποχετευτικού συστήματος στο Βυζάντιο και ετοιμάζεσαι να γράψεις το σίκουελ [δες εδώ].

Ημέρα 62

Blue Monday σου λέει σήμερα. Λες και όλες τις υπόλοιπες Δευτέρες σηκωνόμασταν από το κρεβάτι με διάθεση να κατακτήσουμε τον κόσμο. Ουφ.

Ημέρα 63

Heads up. Το να ανεβάσεις μια ασπρόμαυρη φωτογραφία σου στα σόσιαλ δεν κάνει qualify ως πρόκληση. H λέξη «πρόκληση» σε καλεί να κάνει κάτι έξω από τα νερά σου. Το να tagάρεις άλλους 25 δεν είναι «τιμή», είναι σπαμάρισμα. Το να πεις πως «συγνώμη που σε tagαρα αλλά επέλεξα ανθρώπους με θετική ενέργεια» δεν είναι απολογία, είναι προσβολή στο 99% των σοσιαλ φίλων σου, τους ξέρεις δε τους ξέρεις, τους νοιάζει δε τους νοιάζει. Κατά τα άλλα, καλά τα νεύρα μου. Τα νέα σας.

Ημέρα 64

Bye now, στα τσακίδια της ιστορίας, χειρότερε όλων.

Ημέρα 65

Η Αμερική επέστρεψε και ο Biden έδωσε ίσως την καλύτερη ομιλία στην ιστορία των inauguration τελετών.

Ημέρα 66

MVP. Και για να καταλάβεις τη βαρύτητα του γεγονότος, δες αυτό:

και αν αυτό δε σου φάνηκε βαρύ, τότε δες κι αυτό:

Μέχρι το κόκκινο κουτί, θα ήταν υπόδουλη. Μέχρι το μπλε δεν θα μπορούσε να ψηφίσει. Μέχρι το κίτρινο θα πήγαινε σε ξεχωριστό σχολείο. Και μέχρι το πράσινο δεν θα μπορούσε να έχει λογαριασμό στην τράπεζα.

Ημέρα 67

O Biden, σε μια μέρα μέσα, πήρε σημαντικότερες αποφάσεις για την φυλετική διάκριση, το περιβάλλον, τους LGBTQ+ και τους μετανάστες από ότι ο προκάτοχος του σε 4 χρόνια. Έχει δρόμο όμως.

Ημέρα 68

Άπειρα respect σε Συνατσάκη και Μουτσινά για το σύμφωνο συμβίωσης και το σκοπό για το οποίο συνήφθη. Τέτοια παραδείγματα χρειαζόμαστε.

Ημέρα 69

Φίλος ανήρτησε σήμερα story αναπολώντας το «If you had my love» της JLO (00s και κάτι). Αχάμ. Ως αιώνιος και αμετανόητος overthinker, σκέφτομαι: Αν σήμερα νοσταλγούμε αυτή την μουσική, όταν στα 00s νοσταλγούσαμε την disco των 80s, όταν στα 80s νοσταλγούσαν την rock n’ roll των 60s και όταν στα 60s νοσταλγούσαν την avant garde, την swing και την jazz μουσική, τότε… λυπάμαι αλλά το 2040 θα νοσταλγούμε την trap. Που σημαίνει πως πρώτον, πως η trap θα αναχθεί σε ποιοτικότερη μουσική και δεύτερον, τι στο καλό θα ακούμε το 2040 που θα μας κάνει να πεθυμήσουμε την trap;

Ημέρα 70

Μπράβο ρε Bernie προοδευτικέ και προχώ, όοολο το υφάκι που είχες όοολο το 2016 αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφία κι έγινε και viral. Έχε χάρη που, μαζί με το πείσμα σου, έχεις καλές προθέσεις.

Ημέρα 71

Χρόνος πήγε κιόλας ε; Τι κάρφωμα κι αυτό…

Ημέρα 72

Κι ας είναι μόνο η αρχή, κι ας μη μείνει μόνο μόδα η αλήθεια.

Ημέρα 73

Μοιράζομαι εδώ μια σκέψη γι’ αυτό το «τι άλλο θα δούμε» γεγονός, εγώ δεν έχω άλλη δύναμη να αντιδράσω. Απελπισία είστε όλοι.

Ημέρα 74

Είναι καλό που, ενώ περνάμε πανδημία, ο πρόεδρος μας βρίσκεται σε φάση: «Με κατατρέχουν, με εξουσιάζουν, φρικιά και δαίμονες… Τα μυαλά μου έχουν γεμίσει ιδέες έμμονες»;

Ημέρα 75

Είναι επίσης τώρα σωστό και «προεδρικό» να κάνεις διάγγελμα για να βγάλεις τα εσώψυχα σου στη χώρα; Δεν πας σε γιατρό γι’ αυτά; Άμα είναι να πάω και εγώ στην δική μου GM να τα πούμε! Το «μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει ο πρόεδρος σου για εσένα, ρώτα τι μπορείς να κάνεις εσύ για τον πρόεδρό σου» πώς προέκυψε;

Ημέρα 76

Αυτός ο κύριος πολιτεύεται με την «Πορεία Αλλαγής», που συμπράττει με τους οικολόγους.

Επίσης, πρώην στελεχάρα του ΔΗΣΥ (ναι ναι, του κυβερνώντος κόμματος) βγάζει μάσκα και μπαίνει στο κυπριακό franchise της Χρυσής Αυγής.

Σαν τον Πάνο Κιάμο κι εγώ, έχω τάσεις φυγής πια. (Like και ο «Άριστος Μοσχοβάκης A Full» βλέπω. Κοίτα να δεις πως, με ένα ταπεινό like, αποδομείς ανθρώπους).

Ημέρα 77

Σκέψεις καραντίνας: Όσο ψηφίζουμε κόσμο που βλέπει την πολιτική ως καταξίωση και όχι ως ευθύνη και λειτούργημα, θα έχουμε κυβερνήσεις που θα μας απειλούν πως θα μας πάρει ο δαίμονας, ιεράρχες που θα καλούν άπαντες να «σταματήσουν να κλέφκουν», αντιπολιτεύσεις που θα μιτσοκαμμούν στο Al Jazeera και κόμματα που θα ξυπνούν μέρα-νύχτα με προεδρικές ονειρώξεις και τίποτα άλλο.

Ημέρα 78

Tι λέει στο δελτίο: «Το Κυπριακό σε πενταμερή».

Τι διαβάζω εγώ: «Το Κυπριακό σε πενταήμερη».

Όταν έχεις «καεί» από το «ζω στη δουλειά-δουλεύω στο σπίτι», αυτά παθαίνεις. Μια δόση αλήθειας πάντως την έχει.

Ημέρα 79

«Χαίρεται ω φίλοι, χαίρεται της εσπέρας, είστε όλοι καλώς»; Ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις και να τελειώσεις ένα online meeting, αφού τους έχεις τρομάξει όλους πως σου πέσαν βαριά πάλι τα μέτρα, πως έχεις πάθει εγκεφαλικό και πως πρέπει να ξεκουραστείς.

Ημέρα 80

Στην Ελλάδα άνοιξε για τα καλά το κουτί τις «Πανδώρας», φτάνει η στιγμή που οι untouchables θα έρθουν επιτέλους αντιμέτωποι με τις πράξεις τους και με τους καιρούς. Κάτι μου λέει πως είμαστε μόνο στην αρχή και πως ανθρώπους που είχαμε «κτίσει» στο μυαλό μας ως «ιερά τέρατα», θα τους θυμόμαστε μόνο ως τέρατα.

Ημέρα 81

Reality check. Αυτό το κουτί άνοιξε κάποια χρόνια πριν στην Αμερική, έφτασε Ελλάδα και… αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε και για την εδώ άφιξή του. Κι ας άργησε, καλοδεχούμενο.

Ημέρα 82

Πάνε 5 χρόνια αδερφέ, κι ήσουν μόλις 20... Συγγνώμη Βαγγέλη. Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο, στο σωστό δρόμο είμαστε και να ξέρεις, άνθρωποι που ένιωθαν πως δεν είχαν φωνή, έχουν βρει τα ντεσιμπέλ τους. Αυτό όμως δε θα σε φέρει πίσω. Συγγνώμη Βαγγέλη.

Ημέρα 83

Θα είναι σα να τρως χαλούμι αλλά δε θα είναι χαλούμι.