Ένα από τα πιο εύστοχα σχόλια είναι αυτό της Λένας Τσιούρδα.

Επειδή σήμερα θυμηθήκαμε όλοι να ζητήσουμε συγνώμη από τη Δήμητρα. Όταν ο υιός σου σου ζητήσει παζλ με πριγκίπισσες. Όταν η κόρη σου έχει βαρεθεί τις κούκλες και ζητάει αυτοκινητάκια. Όταν ο γιος σου θέλει να φορέσει στρας. Όταν η κόρη σου σου πει ότι δεν έχει καμία όρεξη να παντρευτεί τον Παύλο, γιατί θέλει να ζήσει με τη Σοφία. Όταν ο γιος σου έρθει να σου γνωρίσει το σύντροφό του, που είναι του ίδιου/ άλλου/ κανενός φύλλου. Όταν έρθει να σου ζητήσει δουλειά η Εύα που γεννήθηκε Βαγγέλης, αλλά αυτή αποφάσισε διαφορετικά. Όταν η αδελφή σου σου πει ότι θα πάρει διαζύγιο από τον άντρα της, γιατί ποτέ δεν τον ήθελε, πάντα ήθελε τη Μαίρη. Όταν ο αδερφός σου σού ζητήσει τις μωβ γόβες σου για το πάρτι (καλά, αυτό μόνο σε μένα θα συμβεί, που φοράω 42). Όταν δεις στο δρόμο τον παλιό σου συμμαθητή το Γιώργο, που από τις φόρμες του μπάσκετ, τελικά κατέληξε στις μάξι τουαλέτες. Πάρε τον αγκαζέ και περπατήστε μαζί στον κόσμο και στη ζωή. Τότε να τη θυμηθείς τη Δήμητρα. Γιατί για αυτήν τη Δήμητρα, είναι αργά. Είναι νωρίς, όμως, για όλες τις Δήμητρες του κόσμου.