«Νομίζεις είναι όλα εύκολα. Απ’ έξω όλοι έχουν άποψη και γνώμη.

Να σου πω όμως κάτι; Ξέρεις πότε μπορείς να έχεις γνώμη; Όταν φορέσεις τα παπούτσια μου και περπατήσεις τη διαδρομή μου. Κι αν καταφέρεις έστω στα μισά της διαδρομής να σταθείς όρθιος, τότε ίσως και να μπορέσεις να καταλάβεις. Αν πέσεις και σηκωθείς ξανά και ξανά και ξανά. Μέχρι τότε όμως άσε εμένα να ξέρω καλύτερα τι και πώς. Και όχι, δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις.

Πάντα ήμουν ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Ποτέ δεν ήμουν πιο περήφανη για τις αποτυχίες μου και τις ήττες μου.

Γιατί εγώ ξέρω.

To be continued…».