Στον ανεξέλεγκτο σκοταδισμό των Ταλιμπάν, βρίσκεται, μεταξύ άλλων, και ο πληθυσμός της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, με πιο πιθανές ποινές τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις, τους διωγμούς, το άγριο ξύλο, ακόμα και τις δολοφονίες. Φυσικά, ακόμη και πριν από τις πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν, ακολουθώντας τον νόμο της Σαρίας, οι Αφγανοί ομοφυλόφιλοι έπρεπε να υπομένουν τις συνήθεις διακρίσεις, την κακοποίηση και τις διώξεις, όχι μόνο από τους Ταλιμπάν, αλλά και από το επίσημο κράτος.

Ο πρώτος Αφγανός ανοιχτά ομοφυλόφιλος, ο Νεμέτ Σαντάτ έγραψε στο Twitter: «Δεν θα είναι υπερβολή αν πούμε ότι οι Ταλιμπάν θα κάνουν στους ομοφυλόφιλους, αυτό που έκαναν οι Ναζί: θα τους εξαλείψουν, θα επιχειρήσουν την πλήρη εξόντωσή τους από την αφγανική κοινωνία. Παρακαλώ για τη βοήθειά σας!».

Τον προηγούμενο μήνα, ο δικαστής των Ταλιμπάν, o Γκιουλ Ραχίμ, δήλωσε στη γερμανική εφημερίδα «Bild»: «Υπάρχουν μόνο δύο ποινές για τους ομοφυλόφιλους στο Αφγανιστάν: είτε ο λιθοβολισμός είτε το να γκρεμίσεις έναν τοίχο πάνω τους. Ο τοίχος πρέπει να έχει ύψος 2,5 με 3 μέτρα».

Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είναι η πλέον μισητή για τους Ταλιμπάν και οι βιαιότητες που γίνονται εις βάρος της είναι γνωστές στον δυτικό κόσμο την τελευταία 20ετία. Όπως, επίσης, γνωστό είναι ότι από το 2016, η αστυνομία βιάζει ομοφυλόφιλους άντρες, σε μια χώρα που οι γκέι είναι νεκροί που απλώς περπατούν ανάμεσά τους...

Εντούτοις, δεν φαίνεται να έχει αναληφθεί καμιά σοβαρή δράση από τη Δύση για την προστασία των εν λόγω ατόμων αν και σε κυβερνητικές ιστοσελίδες μπορεί να βρει κανείς επαρκείς αναφορές γι’ αυτά που βιώνουν τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα της χώρας – όπως για παράδειγμα μια σχετική έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την κατάσταση στο Αφγανιστάν το 2020.

Στην πράξη, όμως, φαίνεται ότι ποτέ δεν έγινε κάτι για πραγματική προστασία της αφγανικής ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, η οποία βρίσκεται διαχρονικά στο στόχαστρο. Ειδικά, με την κατάληψη της χώρας από τους Ταλιμπάν, το τοπίο προβλέπεται ακόμη πιο δυσοίωνο με κάποιους να κάνουν λόγο ακόμη και για μαζικές σφαγές γκέι ατόμων.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι οι διεθνείς οργανώσεις και οι ακτιβιστικοί σχηματισμοί πρέπει να δράσουν άμεσα. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι πολύ πιθανόν να γίνουμε μάρτυρες ενός μακελειού της γκέι κοινότητας.

«Για χρόνια, οι Αφγανοί ομοφυλόφιλοι έπρεπε να υπομένουν τις συνήθεις διακρίσεις, την κακοποίηση και τις διώξεις, όχι μόνο από τους Ταλιμπάν, αλλά και από το επίσημο κράτος. Τώρα, με τους Ταλιμπάν στην εξουσία αναμένουμε ότι αυτή η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο», εξηγεί η Nancy Kelley, διευθύνουσα σύμβουλος της Stonewall. Μάλιστα, η ίδια απηύθυνε έκκληση στη βρετανική κυβέρνηση «να εφαρμόσει τώρα ένα πρόγραμμα ταχείας ανθρωπιστικής εκκένωσης και να βοηθήσει στο να βρουν στέγη και ασφάλεια οι Αφγανοί της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας».

Την ίδια στιγμή, στη Βρετανία, γκέι ακτιβιστικές οργανώσεις και αρθρογράφοι κάνουν μία συντονισμένη προσπάθεια, ασκώντας πίεση σε διαφόρους φορείς να πράξουν τα δέοντα για τη διάσωση αυτών των ανθρώπων. Φυσικά για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάζονται γρήγορες και δραστικές αλλαγές. Ας πούμε, στην παρούσα φάση οι ΛΟΑΤΚΙ+ αιτούντες άσυλο πρέπει να κάνουν μαραθώνιο για να αποκτήσουν πράσινη κάρτα στη Βρετανία, ακόμη και όταν διαπιστωμένα η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο.

Τα εμπόδια είναι πολλά. Μεταξύ άλλων, πολλοί ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες δεν γνωρίζουν καν ότι μπορούν να αιτηθούν άσυλο, λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Ενδεικτική είναι η περίπτωση ενός κοριτσιού από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, πριν από μερικά χρόνια. Αυτή η γυναίκα εξηγούσε ότι μέχρι τότε δεν γνώριζε καν ότι υπήρχε μια λέξη για ομοφυλόφιλους ή λεσβίες, επειδή η μόνη λέξη που χρησιμοποιούσαν στη γλώσσα της, για να μιλήσουν για τον προσανατολισμό της, ήταν το...«δαιμονισμένη».

Εδώ, καταληκτικά, φτάνουμε σε αυτό που πολλοί δεν καταλαβαίνουν: σε εδάφη όπου η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη, δεν σκοτώνει μόνο η βία που επιβάλλεται από το κράτος. Είναι η συνολική συσκότιση επί του θέματος. Το να μην βλέπεις τα στοιχεία που σε ενώνουν με άλλους ανθρώπους σαν κι εσένα, το να εξολοθρεύεσαι, χρόνο με τον χρόνο, από τις εσωτερικές απειλές της χώρας σου. Πώς μπορούμε να περιμένουμε από κάποιον να αποδράσει ή να αγωνιστεί για τη ζωή του, αν δεν αισθάνεται καν ότι υπάρχει;

Πέρυσι, πολύ πριν οι Ταλιμπάν καταλάβουν την εξουσία, ένας νεαρός ομοφυλόφιλος από την Καμπάλ, παραχωρώντας συνέντευξη στην Telegraph, είχε περιγράψει την κατάσταση ως εξής «Και αν οι Ταλιμπάν αναλάμβαναν την εξουσία; Ο σύντροφός μου και εγώ δεν θα είχαμε την παραμικρή ευκαιρία - και υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν κι εμάς».


Με πληροφορίες από Lifo.