Ο Μίκης Θεοδωράκης βρέθηκε κρατούμενος στις φυλακές Ωρωπού, τις οποίες η Xούντα είχε μετατρέψει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αντιφρονούντων, στις 18 Οκτωβρίου 1969. Ο μουσικοσυνθέτης είχε συλληφθεί από το καθεστώς της Δικτατορίας, ενώ κατά την κράτησή του εκεί, η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί επικίνδυνα. Έπειτα από διεθνή κατακραυγή για την κράτησή του, αποφυλακίστηκε εν τέλει στις 13 Απριλίου 1970.

Η αντίσταση επί Δικτατορίας

Την 21η Απριλίου του 1967, ο Μίκης Θεοδωράκης περνάει στην παρανομία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση κατά της Δικτατορίας στις 23 Απριλίου. Τον Μάιο του 1967 ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του.

Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός, η εκτόπιση με την οικογένειά του στη Ζάτουνα Αρκαδίας, και τέλος στις φυλακές Ωρωπού, οι οποίες, όπως προαναφέρθηκε, είχαν μετατραπεί από τη δικτατορία σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αντιφρονούντων. Πολλά από τα καινούργια έργα του καταφέρνει με διάφορους τρόπους να τα μεταβιβάσει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.

«Για τον τόπο μας αποτελεί ένα σύμβολο. Δημιουργούς του πνεύματος, του πολιτισμού και της δημοκρατίας», τόνισε μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Ωρωπού Γιώργος Γιασημάκης και πρόσθεσε: «Ο δήμος μας αποχαιρετά με θλίψη και συγκίνηση τον Μίκη Θεοδωράκη. Κορυφαίος μουσικοσυνθέτης και αγωνιστής σημάδεψε όλους τους Έλληνες με τα έργα και τους αγώνες του για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Αφήνει πίσω του μία τεράστια κληρονομιά και μία παρακαταθήκη για ενότητα, δημιουργία και προκοπή».