Ο Ιταλός κωμικός ηθοποιός και σκηνοθέτης, αποτελούσε διαχρονικά μία ευγενική παρουσία που προκαλούσε θετικά και μόνο συναισθήματα, σαν αυτά που ένιωθες κάθε φορά που παρακολουθούσες την ταινία του, La Vida e Bella, κι ας είχε μια πίκρα η ιστορία.

Πριν μερικές ημέρες, ο βραβευμένος με δύο Όσκαρ ηθοποιός, τιμήθηκε στην πρεμιέρα του Φεστιβάλ της Βενετίας με τον Χρυσό Λέοντα. Ο ηθοποιός παραλαμβάνοντας το βραβείο θέλησε να το αφιερώσει στη σύζυγό του, επίσης ηθοποιό, Νικολέτα Μπράσι, κάνοντας της μία μεγαλοπρεπή ερωτική εξομολόγηση.

«Αυτή τη στιγμή θέλω να αφιερώσω μια σκέψη στη Νικολέτα Μπράσκι, εδώ στην αίθουσα. Τα κάναμε όλα μαζί για 40 χρόνια, ξέρω μόνο έναν τρόπο να μετράω τον χρόνο: με εσένα ή χωρίς εσένα. Χωρίζουμε αυτό το λιοντάρι, παίρνω την ουρά, για να σου δείξω τη χαρά μου, τη χαρά μου που κουνιέται σαν ουρά.

Εσύ, παίρνεις τα υπόλοιπα, ειδικά τα φτερά είναι δικά σου, γιατί αν στη δουλειά έχω πετάξει μερικές φορές είναι χάρη σε σένα, χάρη στο ταλέντο, στο μυστήριο σου, στη γοητεία σου, στην ομορφιά σου, στη θηλυκότητα σου, στο να είσαι γυναίκα.

Το να είσαι γυναίκα είναι ένα μυστήριο που εμείς οι άντρες δεν καταλαβαίνουμε. Ο Groucho Marx είχε δίκιο όταν έλεγε ‘οι άντρες είναι γυναίκες που δεν τα κατάφεραν’. Και είναι η αλήθεια. Δεν θα μπορούσα να είμαι σαν εσένα, Νικολέτα. Αν κάτι καλό έχω κάνει στη ζωή μου, πάντα πέρασε από το φως σου. Ο δικός μας ήταν ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, για την ακρίβεια, με την αιώνια ματιά».