Ο Μεχράν Καριμί Νασερί, που «είχε εγκλωβιστεί» στο αεροδρόμιο του Παρισιού, επί 18 χρόνια, έφυγε από τη ζωή. Ο Νασέρι, η ζωή του οποίου ενέπνευσε την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «The Terminal», με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς το 2004, εξαιτίας διπλωματικού κενού, αναγκάστηκε να παραμείνει στο αεροδρόμιο «Σαρλ ντε Γκωλ» από το 1988, κάνοντας «σπίτι» του μια γωνιά στον χώρο αναμονής των επιβατών.

Ο Νασερί έπειτα από χρόνια έλαβε εν τέλει το δικαίωμα να ζήσει στη Γαλλία, αλλά τελικά επέστρεψε στο αεροδρόμιο πριν από λίγες εβδομάδες, όπου πέθανε από φυσικά αίτια το Σάββατο, σύμφωνα με αξιωματούχο του αεροδρομίου. Παρά το γεγονός ότι τού χορηγήθηκε το καθεστώς τού πρόσφυγα και το δικαίωμα να παραμείνει στη Γαλλία το 1999, επέλεξε να παραμείνει στο αεροδρόμιο, όπου έζησε μέχρι το 2006, οπότε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για να νοσηλευτεί λόγω ασθένειας. Στη συνέχεια πέρασε χρόνο ζώντας σε έναν ξενώνα χρησιμοποιώντας τα χρήματα που είχε λάβει για την ταινία. Ο Νασερί επέστρεψε στο αεροδρόμιο μέχρι να πεθάνει, δήλωσε επίσης ο αξιωματούχος του αεροδρομίου.

Στην κατοχή του βρέθηκαν πολλές χιλιάδες ευρώ, πρόσθεσε.

«Εγκλωβισμένος» σε ένα διπλωματικό κενό

Ο Νασερί πιστεύεται πως είχε γεννηθεί το 1945 στο Σολεϊμάν, τμήμα του σημερινού Ιράν υπό βρετανική δικαιοδοσία, από Ιρανό πατέρα και Βρετανή μητέρα. Έφυγε από το Ιράν για σπουδές στη Βρετανία το 1974. Όταν επέστρεψε, σύμφωνα με τον ίδιο, φυλακίστηκε λόγω διαδήλωσης κατά του Σάχη και εκδιώχθηκε από τη χώρα του χωρίς διαβατήριο.

Επιχειρώντας να επιστρέψει στη Μεγάλη Βρετανία, ο Νασερί, ή «Σερ Άλφρεντ» για τους υπαλλήλους του αεροδρομίου και τους γνώστες, εγκλωβίστηκε στο αεροδρόμιο το 1988 όταν το Λονδίνο τού αρνήθηκε πολιτικό άσυλο ως πρόσφυγα, παρότι είχε Σκωτσέζα μητέρα.

Έκανε αίτηση για πολιτικό άσυλο σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες τού χορήγησε πιστοποιητικά πρόσφυγα, τα οποία ωστόσο ο ίδιος υποστήριξε πως τού έκλεψαν σε στάση τρένου του Παρισιού.

Η γαλλική αστυνομία αργότερα τον συνέλαβε, αλλά δεν μπορούσε να τον απελάσει καθώς δεν είχε επίσημα έγγραφα. Κατέληξε στο Σαρλ ντε Γκωλ τον Αύγουστο του 1988 κι εκεί έμεινε.

Αφού αυτοανακηρύχθηκε άπατρις, η διαμονή του στο αεροδρόμιο έγινε επιλογή. Σύμφωνα με τους εργαζομένους και τους συχνούς ταξιδιώτες, ο Νασερί πάντα κρατούσε τα λιγοστά υπάρχοντά του στο πλάι του, περνώντας το χρόνο του με διάβασμα, γράψιμο και μελέτη οικονομικών.

Κοιμόταν σε ένα κόκκινο πλαστικό παγκάκι, ήταν κοινωνικός και φίλος με τους εργαζομένους του αεροδρομίου, έκανε μπάνιο στις εγκαταστάσεις του προσωπικού και κοιτούσε τους επιβάτες να περνούν.

Η αρτηριοσκληρωτική γραφειοκρατία και οι ολοένα και πιο αυστηροί ευρωπαϊκοί νόμοι περί μετανάστευσης τον κράτησαν σε ένα νομικό καθεστώς «no-man’s land», ανθρώπου χωρίς πατρίδα, για πολλά χρόνια.

Όταν τελικά έλαβε τα έγγραφα πρόσφυγα, αρνήθηκε να τα υπογράψει, εκφράζοντας την ανασφάλειά του να φύγει από το αεροδρόμιο. Οπότε παρέμεινε εκεί έως το 2006 οπότε και, 18 χρόνια μετά την άφιξή του, αναγκάστηκε να αφήσει το αεροδρόμιο εξαιτίας προβλήματος υγείας για να νοσηλευτεί.

Η συγκλονιστική ιστορία του ενέπνευσε την ταινία του 2004 The Terminal του Στίβεν Σπίλμπεργκ με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς, αλλά και το γαλλικό φιλμ Lost in Transit, αλλά και την όπερα Flight.

Με πληροφορίες από Efsyn και Lifo