Οι Κύπριοι γονείς μένουν άφωνοι, ταράζονται σφόδρα και «σκανδαλίζονται» γιατί σε μια παιδική παράσταση τα παιδιά τους ερωτώνται αν ένα αγόρι μπορεί να αγαπήσει ένα άλλο αγόρι και ένα κορίτσι ένα άλλο κορίτσι. Το έτερο «παράδοξο» της παράστασης είναι ότι άνδρες ηθοποιοί εμφανίζονται με «θηλυκά στοιχεία στην εμφάνισή τους», φοράνε δηλαδή γόβες και φούστες – ωστόσο, είναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ. Δεν θα παραθέσουμε το ηχητικό, στο οποίο ακούγονται όλα αυτά τα «τρομερά», αλλά με μια αναζήτηση στο YouTube μπορεί κανείς εύκολα να το εντοπίσει.

Η ομιλούσα διερωτάται εν τέλει τι να εξηγήσει στο (μπερδεμένο) παιδί της. Εμείς θα λέγαμε πως καλό θα ήταν να του εξηγήσει ότι η αγάπη είναι αγάπη και στο συμβόλαιό της δεν χωρούν όροι, αστερίσκοι και λοιπές υποσημειώσεις. Α, και ότι ένας άνδρας, ναι, μπορεί να αγαπήσει πολύ έναν άλλο άνδρα και ένα κορίτσι να αρέσει σε ένα άλλο κορίτσι. Και δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό.

Τοποθέτηση επί του θέματος έκανε η Ένωση Κυπρίων Ηθοποιών, την οποία παραθέτουμε αυτούσια:

«Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε ένα ηχητικό βίντεο με τίτλο "ΑΦΩΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΕ ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ".

Η παιδική παράσταση, η οποία αναφέρεται στο ηχητικό, είναι «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 μέρες» του ΘΟΚ, σε σκηνοθεσία Μάριου Κακουλλή και η ατάκα που πυροδότησε τις αντιδράσεις: «Μπορεί ένα αγόρι να αγαπά ένα άλλο αγόρι και ένα κορίτσι ένα άλλο κορίτσι;».

Στη βαθιά συντηρητική και πατριαρχική κοινωνία της Κύπρου, η ρητορική μίσους, η ομοφοβία και η τρανσφοβία δεν είναι άγνωστα φαινόμενα.

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως στο σχολικό περιβάλλον, παιδιά στοχοποιούνται και γίνονται αντικείμενο χλευασμού και εκφοβισμού από συμμαθητές και συμμαθήτριες τους, λόγω της (υποτιθέμενης) σεξουαλικής τους ταυτότητας ή/και της έκφρασης ταυτότητας φύλου ή/και λόγω χαρακτηριστικών που παραπέμπουν στο «αντίθετο» από αυτά φύλο σύμφωνα με τις έμφυλες στερεοτυπικές απεικονίσεις.

Το ηχητικό από μόνο του, αποτελεί απόδειξη του πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη να ενταχθεί το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν άπτεται των δικών μας αρμοδιοτήτων.

Εμείς μπορούμε να μιλήσουμε για την Τέχνη μας.

Το θέατρο λοιπόν, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας. Την εξελίσσει και εξελίσσεται μαζί της, τη διαμορφώνει και διαμορφώνεται μαζί της. Το παιδικό θέατρο δε, μεταξύ άλλων, οφείλει και πρέπει να καλλιεργεί τον ψυχικό κόσμο των παιδιών, να εμπλουτίζει τη φαντασία τους, να ενισχύει την κριτική τους σκέψη, να τα φέρνει σε επαφή με τα συναισθήματα τους, να αποτελεί εργαλείο για την κατανόηση του εαυτού τους και του κόσμου γύρω τους. Ο κόσμος του θεάτρου είναι ένας κόσμος αποδοχής, αγάπης, σεβασμού, ποικιλομορφίας και συμπερίληψης.

Με λύπη πληροφορηθήκαμε πως τις προηγούμενες μέρες, στις παραστάσεις που δίνονται τις καθημερινές και είναι για μαθητές σχολείων η συγκεκριμένη ατάκα έχει αφαιρεθεί.

Ενημερωθήκαμε πως το εν λόγω ηχητικό σε συνδυασμό με άλλες, παρόμοιου τύπου καταγγελίες, οδήγησαν την Επιτροπή Αξιολόγησης του ΥΠΑΝ να επαναξιολογήσει την παράσταση για την οποία είχε ήδη δώσει έγκριση και τελικώς να τη λογοκρίνει.

Προκύπτουν λοιπόν τα εξής ερωτήματα:

-Με ποια κριτήρια αξιολογούνται οι παραστάσεις για παιδιά από την εν λόγω Επιτροπή και πώς αυτά μπορούν να αλλάζουν λόγω αντιδράσεων με ομοφοβικό ή/και τρανσφοβικό ή/και ρατσιστικό περιεχόμενο που αποτελούν μάλιστα στην προκειμένη ποινικό αδικήμα;

-Ποιά η θέση του ΘΟΚ / THOC απέναντι στην απόφαση της Επιτροπής, ως προς τη διαφύλαξη της παράστασης και του καλλιτεχνικού αποτελέσματος αλλά και της ευθύνης που έχει ως Κρατικό Θέατρο απέναντι στην κοινωνία και δη στα παιδιά-θεατές;

-Ποια η θέση του Υπουργού Παιδείας Υπουργείο Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας αλλά και του Υφυπουργού Πολιτισμού Πολιτιστικές Υπηρεσίες - Υφυπουργείο Πολιτισμού σε σχέση με τη λογοκρισία και την Επιτροπή; Να θυμίσουμε πως είναι η ίδια Επιτροπή που πέρσι αποφάσισε πως η παράσταση STILL -που φέτος ταξιδεύει σε σημαντικά παιδικά φεστιβάλ του εξωτερικού- είναι ακατάλληλη για παιδιά της Α,Β,Γ και Δ δημοτικού λόγω «απουσίας εκφωνημένου λόγου». Η απόφαση επανεξετάστηκε και τελικώς αναθεωρήθηκε μετά την αντίδραση κόσμου από τον χώρο του Πολιτισμού.

Δηλώνουμε πως είμαστε και θα είμαστε πάντα απέναντι σε κάθε μορφή λογοκρισίας στην τέχνη.

Απέναντι σε κάθε μορφή βίας και μίσους.

Απέναντι σε κάθε μορφή εκφοβισμού και φίμωσης της διαφορετικότητας.

Τα παιδιά είναι οι θεατές του μέλλοντος.

Τα παιδιά είναι το ίδιο το μέλλον.

Ας αναλογιστούμε τι θέλουμε να είναι αυτό το μέλλον!».