Οι επιστήμονες κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητα ενός ετοιμοθάνατου ανθρώπου λίγο πριν το περίπλοκο αυτό όργανο πέσει σε αχρηστία, παρέχοντας έτσι μια εικόνα για το τι μπορεί να συμβαίνει τις τελευταίες στιγμές της ζωής μας.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο «Frontiers In Aging Neuroscience», επικεντρώθηκε σε έναν 87χρονο άνδρα που νοσηλευόταν με επιληψία.

Ο άνδρας συνδέθηκε με ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, το οποίο καταγράφει την εγκεφαλική δραστηριότητα, όταν υπέστη ξαφνική καρδιακή προσβολή και πέθανε. Όμως το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα συνέχισε να καταγράφει εγκεφαλική δραστηριότητα, ακόμη και κατά τη διάρκεια 15 λεπτών μετά τον θάνατό του.

Μάλιστα, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι, στα 30 δευτερόλεπτα του τελικού καρδιακού παλμού του άνδρα, υπήρξε μια αύξηση στα εγκεφαλικά κύματα γάμμα. Αυτά τα κύματα σχετίζονται με εξελιγμένες γνωστικές λειτουργίες και είναι ιδιαίτερα ενεργά όταν συγκεντρωνόμαστε, ονειρευόμαστε και διαλογιζόμαστε, καθώς και όταν ανακτούμε αναμνήσεις και επεξεργαζόμαστε πληροφορίες.

Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι καθώς πεθαίνουμε, βιώνουμε την ίδια νευρική δραστηριότητα όπως κατά τη διάρκεια του ονείρου, της ανάκλησης αναμνήσεων ή του διαλογισμού.

Ξαναζούμε τη ζωή μας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα;

Τα 900 δευτερόλεπτα εγκεφαλικής λειτουργίας που καταγράφηκαν την ώρα του θανάτου του ασθενούς περιγράφηκαν από τους επιστήμονες ως παρόμοια με την «ανασκόπηση της ζωής».

«Μέσω της δημιουργίας των ταλαντώσεων που συμβαίνουν όταν ανακαλούμε πράγματα από τη μνήμη μας, ο εγκέφαλος μπορεί να "παίζει" μια τελευταία ανασκόπηση των σημαντικών γεγονότων της ζωής μας, ακριβώς πριν πεθάνουμε», δήλωσε ο Δρ Ατζμάλ Ζεμάρ, νευροχειρουργός στο Πανεπιστήμιο της Louisville στις ΗΠΑ, που ηγήθηκε της μελέτης.

Οι ερευνητές επισήμαναν επίσης ότι, σύμφωνα με τα ευρήματά τους, ο εγκέφαλος μπορεί να παραμένει ενεργός και «συντονισμένος» καθώς το άτομο πεθαίνει και ακόμα και μετά τον θάνατό του.

Ο καθηγητής Ατζμάλ Ζεμάρ, είπε περαιτέρω στο ZME Science: «Αυτά τα ευρήματα αμφισβητούν την κατανόησή μας για το πότε ακριβώς τελειώνει η ζωή και δημιουργούν σημαντικά επακόλουθα ερωτήματα, όπως αυτά που σχετίζονται με τον χρόνο της δωρεάς οργάνων».

Οι ερευνητές προειδοποίησαν, εντούτοις, ότι η μελέτη ήταν η πρώτη του είδους της και αφορούσε έναν εγκέφαλο που είχε ήδη «τραυματιστεί» λόγω επιληψίας. Ωστόσο, θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για περαιτέρω έρευνα και μια βαθύτερη κατανόηση του τι περνάει από το μυαλό μας τις τελευταίες μας στιγμές.