Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν λίγο-πολύ κοινές προτιμήσεις για τις οσμές που τους αρέσουν ή όχι, σύμφωνα με μια διεθνή επιστημονική μελέτη. Η έρευνα δείχνει ότι το ποια μυρωδιά αρέσει στους ανθρώπους, ασχέτως του πολιτισμικού υποβάθρου τους, εξαρτάται πρωτίστως από τη δομή του συγκεκριμένου μορίου της οσμής, άρα είναι θέμα βιολογίας και όχι περιβαλλοντικής επίδρασης.

Οι ερευνητές του βρετανικού Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και του σουηδικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», μελέτησαν δειγματοληπτικά τις αντιδράσεις 235 ανθρώπων από διάφορα μέρη της Γης. Πολλοί σκοπίμως ήταν ιθαγενείς που ζούσαν ακόμη σε σχετικά πρωτόγονες συνθήκες, έχοντας μικρή επαφή με τον δυτικό τρόπο ζωής, άρα είχαν δεχτεί και ανάλογα μικρή επιρροή από τον σύγχρονο πολιτισμό.


Η δυσάρεστη μυρωδιά του ισοβαλερικού οξέος

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να μυρίσουν διάφορες οσμές και να τις κατατάξουν σε μια γκάμα από πολύ ευχάριστες ως πολύ δυσάρεστες. Διαπιστώθηκε γενικά μια συμφωνία, όσον αφορά το τι μυρίζει ωραία και τι άσχημα. Μέσα σε κάθε πληθυσμό βρέθηκαν διαφορές από άτομο σε άτομο, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο υπήρχε γενικά μια συναίνεση. Η μυρωδιά που άρεσε περισσότερο, ήταν της βανίλιας, ενώ εκείνη που θεωρήθηκε η πιο δυσάρεστη, ήταν του ισοβαλερικού οξέος που υπάρχει σε πολλά τρόφιμα όπως τα τυριά, αλλά και στα ιδρωμένα πόδια.

«Θέλαμε να εξετάσουμε αν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν την ίδια αντίληψη της οσμής και τους αρέσουν οι ίδιες μυρωδιές ή αν πρόκειται για κάτι που μαθαίνεται πολιτισμικά. Παραδοσιακά η οσμή έχει θεωρηθεί κάτι πολιτισμικό, αλλά μπορέσαμε να δείξουμε ότι ο πολιτισμός έχει πολύ λίγα να κάνει σε αυτό το θέμα», δήλωσε ο ερευνητής Αρτίν Αρσαμιάν του Τμήματος Κλινικής Νευροεπιστήμης του Καρολίνσκα.

«Οι πολιτισμοί ανά τον κόσμο αξιολογούν τις διαφορετικές οσμές με παρόμοιο τρόπο, αλλά οι προτιμήσεις έχουν μια προσωπική - αν και όχι πολιτισμική - διάσταση. Η προσωπική προτίμηση μπορεί να είναι θέμα μάθησης ή αποτέλεσμα γενετικού υποβάθρου. Τώρα πια ξέρουμε ότι υπάρχει μια οικουμενική αντίληψη των οσμών, η οποία καθοδηγείται από τη μοριακή δομή και αυτό εξηγεί γιατί μας αρέσει ή όχι μια συγκεκριμένη μυρωδιά. Το επόμενο βήμα θα είναι να μελετήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό, συνδέοντας αυτή τη γνώση με το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο, όταν μυρίζουμε μια συγκεκριμένη οσμή», πρόσθεσε.


ΠΗΓΉ