Πριν από περίπου δύο χρόνια ο 8χρονος -σήμερα- John Oliver Zippay, νίκησε τον καρκίνο και όταν επέστρεψε στο σχολείο του, οι συμμαθητές του, του είχαν οργανώσει υποδοχή «ήρωα», για να τον υποδεχθούν.

Δημιούργησαν έναν διάδρομο για να περάσει ο μικρός και μόλις μπήκε στο σχολείο ήρθε αντιμέτωπος με δεκάδες χαμόγελα, δυνατά χειροκροτήματα και επευφημίες. Μάλιστα είχαν φτιάξει κι ένα πανό που έγραφε με μεγάλα γράμματα «Συγχαρητήρια J.O.», όπως φαίνεται και στο βίντεο που δημοσιεύτηκε στο Facebook.

Όλα ξεκίνησαν περίπου το Halloween του 2016, όπως είπε ο πατέρας του, John και η μητέρα του, Megan, όταν ο John Oliver έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του στο κεφαλάρι του κρεβατιού του. Το πρόσωπό του αποχρωματίστηκε και έπεσε ουσιαστικά σε λήθαργο. Αφού πήγαν τον γιο τους στο γιατρό – και αρκετές εξετάσεις αίματος αργότερα – τους τηλεφώνησε στη μέση της νύχτας και τους προέτρεψε να πάνε τον John Oliver στα επείγοντα.

«Ήταν ένα πραγματικό σοκ γιατί τότε άρχισε να ακούγεται και η λέξη καρκίνος», είπε ο John.

Όλα τα σημάδια έδειχναν μια μορφή λευχαιμίας. Διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία το 2016 όταν ήταν μόλις τριών ετών. Ο John είπε μόλις ο ίδιος και η Megan το άκουσαν αυτό, «τα πάντα σταμάτησαν από εκεί και έπειτα».

Το ζευγάρι, μαζί με τη μεγαλύτερη κόρη τους, πέρασαν 18 μέρες στο νοσοκομείο με τον μικρό John Oliver, ενώ του έκαναν βιοψίες μυελού των οστών, μεταγγίσεις αίματος και αρκετές εξετάσεις.

Μετά τη διάγνωσή του, τα επόμενα τρία χρόνια περιελάμβαναν πολλούς διαφορετικούς τύπους χημειοθεραπείας και επεμβάσεων.

Οι παρενέργειες ήταν πολύ έντονες και αυτό ήταν που δυσκόλεψε τον John Oliver να κάνει μερικά από τα φυσιολογικά πράγματα που κάνουν τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, πόσο μάλλον να είναι στο σχολείο σε σταθερή βάση, σύμφωνα με τον πατέρα του.

Την τελευταία μέρα της χημειοθεραπείας του Τζον Όλιβερ, οι νοσοκόμες, η οικογένεια και οι φίλοι του συγκεντρώθηκαν για να μπορέσει να χτυπήσει το κουδούνι που χτυπούν οι ασθενείς όταν τελειώσουν την τελευταία τους θεραπεία.

«Και τότε ήταν που του είπα, “εντάξει φίλε, πρέπει να χτυπήσεις το κουδούνι. Χτύπησε το για όλα τα παιδιά που δεν είχαν την ευκαιρία να το χτυπήσουν” και είναι σαν να πήγαιναν όλα σε αργή κίνηση για μένα», είπε ο John. «Το χτύπησε τόσο δυνατά, ήταν τόσο περήφανος».

Ο John είπε ότι ανυπομονεί πραγματικά να δει τον γιο του να κάνει όλα τα πράγματα που θα έπρεπε να κάνουν τα κανονικά παιδιά σε αυτή την ηλικία τώρα που βρίσκεται σε ένα πιο υγιές στάδιο της ζωής του.


ΠΗΓΗ