Το υπουργικό συμβούλιο της Ισπανίας ενέκρινε χθες, σχέδιο νόμου που δίνει στις εργαζόμενες το δικαίωμα αναρρωτικής άδειας λόγω των έντονων πόνων περιόδου.

Η έγκριση της νομοθεσίας θα καταστήσει την Ισπανία την πρώτη χώρα στην Ευρώπη που θεσπίζει έναν τέτοιο νόμο.

Οι γυναίκες στην Ισπανία θα έχουν το δικαίωμα να μένουν στο σπίτι για όσο διαρκούν οι πόνοι περιόδου. Το εκτιμώμενο ετήσιο κόστος των 23,8 εκατομμυρίων ευρώ θα καλυφθεί από το κράτος.

Σημειώνεται ότι απαιτείται γνωμάτευση γιατρού για να δίδεται μια τέτοια άδεια από την εργασία.

«Θεσπίζουμε έναν νόμο που θα διασφαλίσει ότι οι γυναίκες μπορούν να ζήσουν καλύτερα», δήλωσε σε δημοσιογράφους η υπουργός Ισότητας Ιρένε Μοντέρο μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.

«Ο νόμος θέτει ένα τέλος στο να δουλεύεις πονώντας και παίρνοντας χάπια».

Το νομοσχέδιο δεν θα είναι έτοιμο να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις. Συνταγματολόγοι σημειώνουν ότι ο νόμος δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν από το τέλος του 2022 το νωρίτερο.

Η Μοντέρο, από το μικρότερο κόμμα Podemos στον αριστερό συνασπισμό της Ισπανίας, είναι μία από τις βασικές βουλευτίνες που προωθούν το νομοσχέδιο.

Το νομοσχέδιο πρόκειται να κατατεθεί παράλληλα με τους νέους κανονισμούς για τις αμβλώσεις, οι οποίοι θα επιτρέπουν σε όλες τις γυναίκες άνω των 16 ετών να τερματίζουν την εγκυμοσύνη χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων.

Ορισμένοι βουλευτές από το Σοσιαλιστικό Κόμμα του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ, που ηγείται της κυβέρνησης μειοψηφίας, έχουν εκφράσει επιφυλάξεις για το νομοσχέδιο.

Η υπουργός Οικονομίας Νάντια Καλβίνιο προειδοποίησε ότι ο νόμος ενδέχεται να θέσει τις γυναίκες σε μειονεκτική θέση όταν ανταγωνίζονται για θέσεις εργασίας.

Η κυβέρνηση δεν θα ενέκρινε ποτέ μέτρα που θα μπορούσαν να «στιγματίσουν τις γυναίκες», είπε.

Παρόμοιοι νόμοι υπάρχουν στην Ταϊβάν, όπου οι γυναίκες μπορούν να απουσιάζουν από την εργασία για τρεις ημέρες τον χρόνο λόγω πόνων περιόδου, αλλά λαμβάνουν μόνο τον μισό μισθό τους για τις ημέρες της άδειας.

Στη Νότια Κορέα, οι εργοδότες πρέπει να δίνουν στις εργαζόμενες μία ημέρα άδεια τον μήνα εάν το ζητήσουν, αλλά ο νόμος δεν διευκρινίζει ποιος πληρώνει το κόστος ή εάν πρέπει να καταβάλλονται οι αποδοχές.