Κεντρική φωτογραφία από Deslongchamps/Cincinnati Art Museum

Πριν ανακαλυφθούν οι μοντέρνοι γυάλινοι καθρέφτες, διάφοροι πολιτισμοί ανά τον κόσμο κοιτούσαν μέσα σε γυαλισμένο μπρούντζο για να δουν την αντανάκλαση της εμφάνισής του.

Συχνά, τα αντικείμενα αυτά κοσμούνταν με τρισδιάστατα σύμβολα στην κυρτή επιφάνειά τους, αλλά κάποια είχαν και μια επιπλέον διάσταση μυστηρίου.

Ερευνώντας αρχειακό υλικό στο Cincinnati Art Museum, η επιμελήτρια Hou-mei Sung ανέσυρε ένα αντικείμενο που έμοιαζε με έναν συνηθισμένο «καθρέφτη», στο πίσω μέρος του οποίου υπήρχε το όνομα του Βούδα Amitābha.

Μετά από πιο προσεκτική έρευνα συνειδητοποίησε ότι το μικρό ορειχάλκινο αντικείμενο αποκάλυπτε, όταν φωτιζόταν, μια κρυφή εικόνα του Βούδα μέσα σε ακτίνες.

Οι γνωστοί ως «μαγικοί», «διαφανείς» ή «διαπερατοί από το φως» καθρέφτες, δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν (202 π.Χ.–220 μ.Χ.). Όταν το φως προβάλλεται πάνω τους, οι καθρέφτες εμφανίζονται διάφανοι και αποκαλύπτουν χαρακτήρες ή διακοσμητικά σχέδια.

Aυτό το εξαιρετικά σπάνιο έργο τέχνης είναι μέρος μια μικρής συλλογής διαπερατών από φως αντικειμένων που χρονολογούνται από την κινεζική δυναστεία Χαν.

Πιστεύεται ότι ελάχιστα βουδιστικά αντικείμενα από την Κίνα και την Ιαπωνία έχουν διασωθεί και σήμερα στεγάζονται στο Shanghai Museum, το Tokyo National Museum και το Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης. Η ανακάλυψη της επιμελήτριας στο Cincinnati Art Museum θεωρείται ότι είναι το παλαιότερο τέτοιο αντικείμενο που ήρθε στο φως και κατά πάσαν πιθανότητα ήταν διακοσμητικό αντικείμενο σε ναό ή στην οικία πλούσιας οικογένειας.