Τις τελευταίες ημέρες ο πλανήτης παρακολουθεί εμβρόντητος τα όσα τεκταίνονται στο Ιράν, έπειτα από την αισχρή δολοφονία της της 22χρονης Μαχσά Αμίνι από την αστυνομία ηθών, επειδή δεν φορούσε το χιτζάμπ της όπως καθορίζει ο νόμος.
Αυτή ήταν και η θρυαλλίδα που πυροδότησε την εξέγερση των γυναικών του Ιράν, οι οποίες αγανακτισμένες ξεχύθηκαν στους δρόμους της χώρας κόβοντας τα μαλλιά τους και καίγοντας της μαντίλες τους, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κακοποίηση, την υποτίμηση και την καταπίεση που βιώνουν τα τελευταία 43 χρόνια.
Μαζί τους για πρώτη φορά και οι άντρες, πατεράδες, αδερφοί, φίλοι, ερωτευμένοι ή απλώς άντρες που συνειδητοποίησαν επιτέλους το πόσο επικίνδυνο είναι για τη χώρα και τους κατοίκους της όλο αυτό που ξεκίνησε το 1979 επανάσταση ενάντια στη διαφθορά του προηγούμενου Σάχη και κατέληξε ως ένα από τα πιο δυναστικά καθεστώτα που βίωσε ποτέ η χώρα στη σύγχρονη ιστορία της.
Μια χώρα η οποία πριν το 1979, επί του προηγούμενου Σάχη, είχε απαγορεύσει την μαντήλα και είχε φέρει τη χώρα κοντά στα δυτικά πρότυπα, προσφέροντας σε όλους τους πολίτες της ευημερία, μόρφωση και κυρίως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, παρά το γεγονός ότι το Ισλάμ ήταν πάντα η επίσημη θρησκεία της χώρας.