Με μια συγκινητική ανάρτηση στο Facebook πριν από δύο εβδομάδες, o Σύλλογος Προστασίας Ζώων Σαντορίνης (SAWA) αποχαιρέτισε τον Τζέιμι, όπως ήταν το όνομα του γαϊδουριού, και εξιστορεί το πώς έφτασε με παραμορφωμένο πόδι πριν από έναν χρόνο στις εγκαταστάσεις του. Όπως εξηγούν οι υπεύθυνοι του SAWA, παρά την φροντίδα, την ξεκούραση και την ασφάλεια που παρείχαν στο ζώο, δεν υπήρξε αποτέλεσμα.

«Αυτή η όμορφη ψυχή που έπρεπε να αποχαιρετήσουμε είναι ο Jamie, παραδόθηκε πριν από σχεδόν έναν χρόνο και παρόλο που δεν ήταν τόσο μεγάλος ήρθε με μια πολύ ιδιαίτερη παραμόρφωση στο πόδι του που δεν είχαμε ξαναδεί. Το να αποχαιρετάς μερικά από τα πιο ευγενικά και στοργικά πλάσματα που φτάνουν στο καταφύγιό μας είναι μακράν μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που καλείσαι να πάρεις στην προστασία των ζώων. Αλλά ταυτόχρονα είναι το πιο αξιοπρεπές δώρο που μπορείς να τους προσφέρεις όταν δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο για να τα βοηθήσεις … μόνο να απαλύνεις τον πόνο τους και να είσαι εκεί μαζί τους στο τέλος του ταξιδιού τους», αναφέρει, μεταξύ άλλων, η ανάρτηση.

Σχολιάζοντας την εικόνα του Τζέιμι και άλλων γαϊδουριών με παρόμοια ή και χειρότερα προβλήματα, το καταφύγιο κάνει μεταξύ άλλων λόγο για «σπαρακτικό τίμημα μιας καταπονημένης ζωής», καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την «απαράδεκτη λανθασμένη χρήση αυτών των ζώων που η στωική τους φύση τα κρατάει να δουλεύουν κυριολεκτικά μέχρι να τραβήξουν την τελευταία τους πνοή».

Ωστόσο η περίπτωση του Τζέιμι υπήρξε ιδιαίτερα δύσκολη, αφού «δεν είναι μια συνηθισμένη ράτσα στην Ελλάδα και το σώμα του δεν είναι καθόλου σχεδιασμένο να αντέξει το διάβα των 588 σκαλοπατιών στο παλιό λιμάνι ούτε το βάρος των οικοδομικών υλικών που έσερνε στα βράχια της Καλντέρας».

Στην ανάρτηση περιλαμβάνεται επίσης μια φωτογραφία του Τζέιμι, λίγο πριν από την ταφή του, ενώ κοντά βρίσκονται άλλα γαϊδουράκια.

Αναλυτικά το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του SAWA στον Τζέιμι:

«Το να αποχαιρετάς μερικά από τα πιο ευγενικά και στοργικά πλάσματα που φτάνουν στο καταφύγιό μας είναι μακράν μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που καλείσαι να πάρεις στην προστασία των ζώων, αλλά ταυτόχρονα είναι το πιο αξιοπρεπές δώρο που μπορείς να τους προσφέρεις όταν δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο για να τα βοηθήσεις … μόνο να απαλύνεις τον πόνο τους και να είσαι εκεί μαζί τους στο τέλος του ταξιδιού τους.

Αυτή η όμορφη ψυχή που έπρεπε να αποχαιρετήσουμε χθες είναι ο Jamie, παραδόθηκε πριν από σχεδόν έναν χρόνο και παρόλο που δεν ήταν τόσο μεγάλος ήρθε με μια πολύ ιδιαίτερη παραμόρφωση στο πόδι του που δεν είχαμε ξαναδεί.

Όλη η ξεκούραση και η ασφάλεια στο καταφύγιο και οι προσπάθειες να απαλύνουμε τον πόνο του δεν έπιασαν τόπο, με αποτέλεσμα με τον καιρό και το δεύτερο μπροστινό πόδι να χειροτερεύει. Κάθε βήμα γινόταν με μεγάλη προσπάθεια και αφόρητο πόνο…

Τελικά καταφέραμε να στήσουμε την αποστολή να έρθει αεροπορικώς ένας διακεκριμένος κτηνίατρος ιπποειδών από τη Θεσσαλονίκη με το φορητό ακτινολογικό του μηχάνημα για μια ολόκληρη μέρα. Πάνω από 10 από τα γαϊδουράκια με τις χειρότερες περιπτώσεις ακτινογραφήθηκαν για πρώτη φορά στη ζωή τους…

Οι εικόνες αυτές έλεγαν τις ιστορίες τους, απαντούσαν σε ερωτήματα που δεν μπορούσαμε ποτέ πριν να εξηγήσουμε, αποκάλυπταν το σπαρακτικό τίμημα της καταπονημένης ζωής τους και σε πολλές περιπτώσεις την απολύτως απαράδεκτη λανθασμένη χρήση αυτών των ζώων που η φύση τους τα κρατάει να δουλεύουν- κυριολεκτικά- μέχρι να αφήσουν την τελευταία τους πνοή.

Μακράν η πιο θλιβερή διάγνωση ήταν αυτή του Τζέιμι, ο οποίος δεν είναι μια συνηθισμένη ράτσα στην Ελλάδα και το σώμα του δεν είναι καθόλου σχεδιασμένο να αντέξει το διάβα των 588 σκαλοπατιών στο παλιό λιμάνι ούτε το βάρος των οικοδομικών υλικών που έσερνε στα βράχια της Καλντέρας…

Με απέραντη θλίψη τού είπαμε χθες το τελευταίο αντίο και ο κτηνίατρός μας τον βοήθησε να φύγει από τη γη χωρίς άλλους πόνους. Σε μια φωτογραφία που είναι ίσως η πιο δύσκολη να την κοιτάξεις βλέπεις τους φίλους του να τον ακολουθούν καθώς τον παίρναμε για ταφή.

Τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια μάς έχουν διδάξει ξανά και ξανά τις υπέρτατες αξίες της αληθινής φιλίας και της συμπόνιας. Πέρα από το φύλο, την ηλικία ή το είδος θα δεθούν με άλλους που έχουν ανάγκη και θα μείνουν μαζί τους μέχρι το τέλος.

Παρ’ όλ’ αυτά πρέπει να συνεχίσουμε για τους υπόλοιπους που έχουν ανάγκη και πλέον γνωρίζουμε ότι κάποιες περιπτώσεις είναι πιο ήπιες και μπορούν να βοηθηθούν μέχρι ενός σημείου. Και φυσικά υπάρχουν και άλλες που θα πρέπει να στήσουμε μια μεγάλη επιχείρηση για να τις βοηθήσουμε.

Θα σας κρατήσουμε ενήμερους σύντομα σχετικά με αυτές τις περιπτώσεις. Προς το παρόν μπορούμε μόνο να φανταστούμε τον Jamie να περνάει τη γέφυρα του ουράνιου τόξου και να τρέχει για άλλη μια φορά χωρίς να υποφέρει όπως όταν ήταν νέος και υγιής.

Σε ευχαριστούμε Jamie που ήρθες στη ζωή μας, έστω και για λίγο, δεν θα ξεχαστείς ποτέ».