Ένα ταξίδι δύο εβδομάδων στη μητρόπολη του σύγχρονου κόσμου ήταν αρκετό, για να «επιβεβαιώσει» στον Πέτρο Κουϊούρη, έναν εκ των πιο επιτυχημένων φωτογράφων μόδας της εποχής μας, πως εκεί ήθελε να βρίσκεται, ξέροντας μάλιστα και ακριβώς τι ήθελε να κάνει. Κι αν λένε πως «αν τα καταφέρεις στη Νέα Υόρκη τότε μπορείς να τα καταφέρεις παντού», τότε, το τι χρειάζεται εν τέλει για να πετύχεις, αποτυπώνεται στο πρόσωπο του Πέτρου.

Όλα είναι αλληλένδετα. Χωρίς ταλέντο δεν έχεις όνειρο, χωρίς όνειρο δεν έχεις πάθος, χωρίς πάθος δεν έχεις «σπίθα» για να γεμίζεις «γκάζια». Ωστόσο, αυτό που κρατάμε από τη συνομιλία μας με τον Πέτρο, πέραν της πραότητας και του ευγένειάς του, είναι οι αναφορές του στη θέληση και στην όρεξη να δουλέψεις, να προετοιμαστείς, να συνεργαστείς. Χωρίς αυτά δεν πας μακριά και σίγουρα δεν φτάνεις εκεί που ήδη έχει φτάσει ο Πέτρος Κουϊούρης. Ακόμη κι αν το ταλέντο, το πάθος και η σπίθα είναι εκεί.

CITYzens ο Πέτρος, Πέτρο, οι CITYzens.

Θέλεις να μας περιγράψεις λίγο το ταξίδι σου; Τι σε οδήγησε στη «Μέκκα» της μόδας και στη μητρόπολη του σύγχρονου κόσμου;

Μεγάλωσα στην Αθήνα, στα δυτικά προάστια, ανάμεσα σε Ίλιον και Πετρούπολη. Βρέθηκα στη Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο του 2016 για δύο εβδομάδες και αποφάσισα να μετακομίσω εκεί, όπου μένω μέχρι και σημερα.

Θυμάσαι το πρώτο σου μεγάλο «break»;

Η πρώτη μου μεγάλη συνεργασία ήταν τα δύο εξώφυλλα που έκανα για το ισπανικό GQ και το GQIndia με τον Zayn Malik, με τον οποίο εξακολουθώ να έχω μέχρι και σήμερα συνεργασία.

Και έπειτα, τι ακολούθησε;

Πολλά και φυσικά το «ταξίδι» συνεχίζεται! Συνεργάστηκα με την αμερικανική «Vogue», φωτογράφισα covers για εκδόσεις του τίτλου «L’Officiel» σε αρκετές χώρες, συνεργάστηκα με εκδόσεις όπως το «Interview, το «Harper's Bazaar» Αυστραλίας, αλλά και με το περιοδικό «Attitude» στο Ηνωμένο Βασίλειο για ένα εξώφυλλο. Η τελευταία μου δουλεία είναι για το «Paper», έναν απ’ τους μεγαλύτερους και πιο… «αντισυμβατικούς» τίτλους περιοδικών μόδας, φωτογραφίζοντας ένα από τα σημαντικότερα μοντέλα στην ιστορία, την Coco Rocha. Κάναμε το πρώτο ολοκληρωμένο CGI digital fashion editorial που έχει γίνει έως και σήμερα.

Σημαντική επίσης στιγμή για εμένα ήταν η πρόσκληση από το FIT (Fashion Institute of Technology) στη Νέα Υόρκη –μια από τις μεγαλύτερες και καλύτερες σχολές μόδας στον κόσμο- για να μιλήσω, ως φωτογράφος μόδας, στους μαθητές που σπουδάζουν φωτογραφία. Ήταν, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά, μια εκπληκτική εμπειρία.

Έχεις παραγάγει αξιόλογο έργο. Έχεις συναίσθηση της επιτυχίας, κι αν ναι, πώς την βιώνεις και πώς την… «γειώνεις»;

Θέλω να ζω τις στιγμές της επιτυχίας και όχι να τις προσπερνώ σαν να μην έγιναν. Μου αρέσει να τις γιορτάζω και να τις χαίρομαι. Μού αρέσει όταν, για παράδειγμα, βλέπω τη δουλειά μου σε μεγάλα billboards στην Times Square. Είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα κι έτσι το βιώνω.

Πριν από την επιτυχία, υπήρξαν φορές που ένιωσες πως δεν αξίζει τον κόπο; Πως ίσως αυτό το όνειρό σου να μην πραγματοποιηθεί; Κι αν ναι, πώς απομάκρυνες την αβεβαιότητα, την απογοήτευση;

Δεν είχα ποτέ δεύτερες σκέψεις σε σχέση με το αν αξίζει αυτό που κάνω ή όχι. Το κίνητρό μου δεν ήταν η επιτυχία, αλλά η ανάγκη μου να εκφραστώ μέσω της τέχνης μου. Πάντα πίστευα ότι αξίζω, ανεξαρτήτως από το αν μια δουλειά μου είχε απήχηση ή όχι.

Έπιασες ποτέ τον εαυτό σου, όχι να ονειροπολεί, αλλά σε στιγμές να χάνει το μέτρο;

Στο αν ξέφυγα ποτέ ή όχι… νομίζω πως δεν ξέφυγα και δεν θα ξεφύγω. Η ζωή μου μπορεί να είναι στη Νέα Υόρκη, αλλά η οικογένειά μου, οι συγγενείς και οι φίλοι μου, οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι βρίσκονται στην Ελλάδα και ζούνε όλες τις δυσκολίες εκεί, όπως ο περισσότερος κόσμος. Θα ήμουν από προκλητικός έως ηλίθιος αν επέλεγα να ζήσω σε γυάλα.

Πλέον καθένας από εμάς είναι ένας εν δυνάμει content creator και μπορεί να δείξει την προσέγγισή του, την αισθητική του μέσω των κοινωνικών δικτύων και online γενικότερα. Αυτό έχει κάνει πιο εύκολο ή πιο δύσκολο το να φτάσεις στην επιτυχία; Ή δεν έχει παίξει κάποιο ρόλο;

Το γεγονός ότι όλοι έχουν πρόσβαση σε μια κάμερα δεν θα έλεγα ότι έχει κάποια σχέση με το να είσαι φωτογράφος. Στην ίδια λογική που όταν κάποιος έχει ωραία φωνή δεν τον αποκαλούμε και τραγουδιστή. Η αφοσίωση, η δουλειά και ο χρόνος είναι τα μόνα κριτήρια που ξεχωρίζουν, κατ’ εμέ, έναν επαγγελματία σε σχέση με έναν ερασιτέχνη σε ό,τι και αν κάνει, ανεξαρτήτως με το κατά πόσον μού αρέσει το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα ή όχι.

Ποιες είναι οι δεξιότητες που πρέπει να έχει ένας σύγχρονος φωτογράφος μόδας για να ξεχωρίσει;

Μεγάλο κομμάτι της όποιας επιτυχίας είναι η ομαδικότητα, η προετοιμασία και η όρεξη να δουλεψεις. Το ταλέντο είναι μόνο ένα μέρος της. Και θα σταθώ στην ομαδικότητα, που αποτυπώνει και τη δική μου προσέγγιση, on set. Υπάρχουν set στα οποία έχεις από 10 μέχρι 100 άτομα πίσω από εσένα. Δουλεύεις με ομάδες καλλιτεχνών (π.χ. stylist, hair artist, make-up artist, creative directors, set designers κοκ.) που σέβεσαι και θαυμάζεις καλλιτεχνικά, που σε κάνουν να νιώθεις «ασφάλεια». Πρέπει να είσαι σε θέση να σταθείς μέσα στον χώρο επάξια, να σεβαστείς τη δουλειά του καθενός, ώστε να μπορέσεις να δουλέψεις με όλους αρμονικά.

Ποιους φωτογράφους μόδας θαυμάζεις και γιατί;

Κάποιοι από τους αγαπημένους μου φωτογράφους είναι οι Steven Meisel, Steven Klein και Peter Lindbergh. Θαυμάζω το γεγονός πως έχουν αφήσει τη «σφραγίδα» τους, την ταυτότητά τους, την αισθητική τους και τη μοναδικότητά τους σε κάθε δουλειά τους.

Πώς αντιμετωπίζεις κάθε νέο πρότζεκτ και κάθε νέα δουλειά, για να φτάσεις από την ιδέα και το concept, στο τελικό αποτέλεσμα;

Κάθε φωτογράφιση, ακόμα κι όταν η ιδέα είναι στα σκαριά, την αντιμετωπίζω σαν να έχω έναν λευκό καμβά μπροστά μου. Θέλω να χτίζω μια ιστορία πίσω της, να απαθανατιζώ, πέραν από όμορφα ρούχα ή λαμπερά πρόσωπα, συναισθήματα.

www.petroskoy.com

Instagram: @petros_koy