Επίσημα εξαφανισμένο είδος κηρύχθηκαν οι ιβηρικοί λύκοι που περιφέρονται για αιώνες στις οροσειρές της Ανδαλουσίας στη νότια Ισπανία.

Ειδικότερα, σε μια έκθεση, το τμήμα περιβάλλοντος της κυβέρνησης λέει ότι «από το 2020 δεν υπάρχει κανένα σημάδι παρουσίας του λύκου στην Ανδαλουσία», παρά το γεγονός ότι είναι προστατευόμενο είδος. Μέχρι τουλάχιστον το 2010 υπολογιζόταν ότι υπήρχαν έξι έως οκτώ αγέλες λύκων στην περιοχή, κυρίως στη Σιέρα Μορένα, που αποτελούνταν από έως και 56 μέλη.

Παρά το γεγονός ότι ο ιβηρικός λύκος κηρύχθηκε είδος υπό εξαφάνιση μόλις τώρα, οι ειδικοί λένε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για λύκους στην Ανδαλουσία από το 2013 και πιθανόν καμία αναπαραγωγή από το 2003.

«Πρόκειται για άσχημα νέα που επιβεβαιώνουν την αρνητική τάση για τις μέχρι τώρα αγέλες λύκων στη νότια Ισπανία. Οι αγέλες απειλούνται λόγω της φυσικής και γενετικής απομόνωσης από λύκους στην υπόλοιπη Ισπανία, ενώ για κάτι τέτοιο ευθύνονται η λαθροθηρία και το παράνομο κυνήγι», είπε ο Λούις Σουάρες, συντονιστής διατήρησης του Παγκόσμιου Ταμείου Άγριας Ζωής στην Ισπανία. «Η επαίσχυντη απώλεια λύκων στην Ανδαλουσία σχετίζεται άμεσα με την έλλειψη πολιτικής βούλησης από την πλευρά της περιφερειακής κυβέρνησης να λάβει σχετικά μέτρα», πρόσθεσε ο Λούις Σουάρες. Ανέφερε επίσης ότι «είναι ακατανόητο ότι ο λύκος δεν έχει καταχωρηθεί ως είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση και δεν υπάρχει σχέδιο αποκατάστασης».

Αν είχε κατηγοριοποιηθεί ως είδος υπό εξαφάνιση, η κυβέρνηση της Ανδαλουσίας θα ήταν νομικά υποχρεωμένη να λάβει μέτρα για την προστασία του τοπικού πληθυσμού των λύκων. Ο Λούις Σουάρες είπε ότι για χρόνια η κυβέρνηση είχε αδρανήσει από τον φόβο μιας αντιπαράθεσης με το κυνηγετικό λόμπι και τους κτηνοτρόφους και είχε περιοριστεί απλώς στην παρακολούθηση του πληθυσμού των λύκων. Ο ίδιος τόνισε πως «τώρα έχει την ευθύνη να εστιάσει στο θέμα και να εγγυηθεί την επιστροφή αυτού του είδους στα νότια βουνά το συντομότερο δυνατό. Δεν υπάρχει χρόνος για δικαιολογίες».

Η Ισπανία έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό λύκων στην Ευρώπη. Στα μέσα του 19ου αιώνα υπήρχαν περίπου 9.000 λύκοι κατανεμημένοι σε όλη τη χώρα. Μέχρι τη δεκαετία του 1970 είχαν απομείνει μόνο μερικές εκατοντάδες. Όταν η δηλητηρίαση τέθηκε εκτός νόμου τη δεκαετία του 1970, το είδος άρχισε να ανακάμπτει. Στην πιο πρόσφατη απογραφή, το 2021, υπήρχαν μεταξύ 2.000-2.500 λύκων σε 297 αγέλες, το 90% των οποίων βρίσκονταν στα βορειοδυτικά, κυρίως στην Castilla y León, στη Γαλικία και στην Αστούρια. Εκεί απολάμβαναν το καθεστώς του προστατευόμενου είδους, καθώς έχει απαγορευτεί το κυνήγι λύκου από το 2021.

Το σχέδιο αποκατάστασης της ισπανικής κυβέρνησης που ανακοινώθηκε το 2021 στόχευε σε αύξηση του πληθυσμού κατά 18%, από 297 σε 350 αγέλες. Ωστόσο, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι από το μουσείο φυσικής ιστορίας στη Μαδρίτη δείχνει ότι οι επίσημες εκτιμήσεις για τον πληθυσμό των λύκων στην Ισπανία είναι υπερβολικά αισιόδοξες και ότι οι αριθμοί είναι πολύ χαμηλότεροι.

«Οι πληθυσμοί συνήθως αξιολογούνται σε μια περίοδο δύο ετών. Κάτι τέτοιο δεν επαρκεί ώστε να καθοριστεί με ένα σημαντικό περιθώριο σφάλματος, εάν ένας πληθυσμός αυξάνεται, μειώνεται ή είναι σταθερός», δήλωσε η Βικτόρια Γκονζάλες, ερευνήτρια.


Με πληροφορίες από Guardian