Οι «πρωινοί» τύποι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης νευρικής ανορεξίας, σύμφωνα με νέα διεθνή μελέτη. Αντίθετα, άλλες διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, η διαταραχή αδηφαγίας και η σχιζοφρένεια, τείνουν να επηρεάζουν τους «βραδινούς» τύπους.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης (MGH), σε συνεργασία με το University College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο της Δημοκρατίας στην Ουρουγουάη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης μια σχέση μεταξύ της νευρικής ανορεξίας και της αϋπνίας.

Προηγούμενες έρευνες έχουν υποδείξει μια πιθανή σχέση μεταξύ των διατροφικών διαταραχών και του βιολογικού (κιρκάδιου) ρολογιού, το οποίο ελέγχει ένα ευρύ φάσμα βιολογικών λειτουργιών, όπως ο ύπνος, και επηρεάζει σχεδόν κάθε όργανο του σώματος.

Αυτή η μελέτη είχε ως στόχο να κατανοήσει περαιτέρω αυτή τη σχέση αξιολογώντας τα γονίδια που σχετίζονται με τη νευρική ανορεξία, το βιολογικό ρολόι και διάφορα χαρακτηριστικά του ύπνου, συμπεριλαμβανομένης της αϋπνίας. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια στατιστική μέθοδο που ονομάζεται Μεντελιανή Τυχαιοποίηση για να εξετάσουν τα γονίδια που σχετίζονται με την ανορεξία, αν τα άτομα με υψηλότερο γενετικό κίνδυνο για τη διαταραχή είχαν επίσης την τάση να έχουν συγκεκριμένο κύκλο ύπνου.

Ανακάλυψαν μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ των γονιδίων που σχετίζονται με τη νευρική ανορεξία και των γονιδίων που σχετίζονται με τον πρωινό ύπνο. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που κοιμούνται και ξυπνούν νωρίς μπορεί να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης νευρικής ανορεξίας. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι η αυξημένη βαθμολογία γενετικού κινδύνου για ανορεξία σχετιζόταν με υψηλότερο κίνδυνο αϋπνίας.

«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν τη νευρική ανορεξία ως πρωινή διαταραχή σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες ψυχικές διαταραχές που συνδέονται με τις βραδινές ώρες και υποστηρίζουν τη συσχέτιση μεταξύ της νευρικής ανορεξίας και της αϋπνίας, όπως παρατηρήθηκε σε προηγούμενες μελέτες», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Χασάν Ντάστι, ερευνητής στο Τμήμα Αναισθησιολογίας, Εντατικής Θεραπείας και Ιατρικής του Πόνου στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και βοηθός καθηγητή αναισθησιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.

Η νευρική ανορεξία έχει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των ψυχιατρικών ασθενειών. Οι θεραπείες για τη διαταραχή είναι περιορισμένες και έχουν ποσοστά υποτροπής έως και 52%. Επιπλέον, η αιτία της νόσου είναι ακόμη ασαφής.

«Οι κλινικές επιπτώσεις των νέων ευρημάτων μας είναι προς το παρόν ασαφείς- ωστόσο, τα αποτελέσματά μας θα μπορούσαν να κατευθύνουν τις μελλοντικές έρευνες για θεραπείες με βάση το κιρκάδιο ρυθμό για την πρόληψη και τη θεραπεία της νευρικής ανορεξίας», επεσήμανε η Χάνα Γουίλκοξ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και ερευνήτρια στο MGH.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο «JAMA Network Open».

Με πληροφορίες από Medicalxpress μέσω ΕΡΤ