Μία ξεχωριστή στιγμή σημειώθηκε το βράδυ της Δευτέρας (11/11) με τον Σταύρο Ξαρχάκο να συγκινείται και να παίρνει αγκαλιά έναν μουσικό που έπαιζε κιθάρα στον δρόμο και τραγουδούσε το «Ήτανε μια φορά».

Το βίντεο από την ξαφνική αυτή συνάντηση του Σταύρου Ξαρχάκου με τον μουσικό, ανέβηκε στο Facebook και έγινε αμέσως viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Περιγράφοντας τα συναισθήματα και τις σκέψεις του από αυτήν την απρόσμενη συνάντηση με τον Σταύρο Ξαρχάκο, ο Μανώλης Ρακιντζής δεν ξέχασε να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σταύρο Ξαρχάκο, που του χάρισε τόσο απλά μια στιγμή που δεν θα την ξεχάσει όσο ζει.

Πέραν των όσων γλυκών λόγων απευθύνει προς τον μεγάλο συνθέτη, σχολιάζει πως «είναι πραγματικά τιμή μου και θα είναι και χαρά μου όταν θα θυμηθούν να μην αγνοήσουν στο μέλλον έναν μουσικό που παίζει δίπλα τους στις βόλτες και στα ψώνια τους και να μην τον αντιμετωπίσουν ως επαίτη. Οι μουσικοί του δρόμου δεν είμαστε επαίτες».

Αναλυτικά η ανάρτηση:

«Από χθες το βράδυ, προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τα συναισθήματά μου για όσα συνέβησαν ενώ έπαιζα στο κέντρο της Αθήνας, μιας πόλης άλλοτε φιλόξενης και άλλοτε φοβερά επιθετικής προς τους μουσικούς του δρόμου. Η αλήθεια είναι ότι βλέπω και ξαναβλέπω το βίντεο με τον μεγάλο μας συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο να περνά τον δρόμο και να έρχεται να με αγκαλιάζει ακούγοντας να παίζω το τραγούδι του, και νιώθω σαν να το έχει ζήσει κάποιος άλλος, σαν ο άνθρωπος που βλέπω, να μην είμαι εγώ.

Βλέποντας ένα ζωντανό κομμάτι της καλλιτεχνικής ιστορίας αυτού του τόπου να ανοίγει την αγκαλιά του προς έναν άγνωστο που συνάντησε τυχαία στον δρόμο, αντιλαμβάνομαι το πόσο σημαντικό είναι να φτάνεις στο σημείο εκείνο που δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν, έχοντας σαν μόνο σημείο αναφοράς την τρυφερότητα και την ταπεινότητα. Σαν δημιουργός, έχω να πω ότι μέσα από αυτό το βίντεο, φαίνεται η σπουδαιότητά του να ακούγονται τα τραγούδια σου από το Ηρώδειο και τα γεμάτα στάδια μέχρι τον δρόμο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Σταύρο Ξαρχάκο, που μου χάρισε τόσο απλά μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω όσο ζω. Ευχαριστώ και όλες και όλους εκείνους που με αναζήτησαν μετά απ’ αυτό το βίντεο.

Είναι πραγματικά τιμή μου και θα είναι και χαρά μου όταν θα θυμηθούν να μην αγνοήσουν στο μέλλον έναν μουσικό που παίζει δίπλα τους στις βόλτες και στα ψώνια τους και να μην τον αντιμετωπίσουν ως επαίτη. Οι μουσικοί του δρόμου δεν είμαστε επαίτες. Η μουσική είναι αγάπη, είναι συγκίνηση και προσφορά. Αυτό κάνουμε είτε στον δρόμο είτε στα μαγαζιά. Ελπίζω να είναι δίπλα μας όλοι αυτοί που σήμερα επικροτούν, συγκινούνται και με τιμούν με τα καλά τους λόγια και αύριο, όταν η αστυνομία θα έρθει να μας διώξει από το σημείο που παίζουμε. Θα είναι χαρά μου να αλληλεπιδρούμε περισσότερο, με όρους ισότητας, συγκίνησης και διασκέδασης».