Απόδραση από τον εφιάλτη της Μπόκο Χαράμ: 3 κοπέλες που τα κατάφεραν περιγράφουν τη φρίκη [εικόνες&βίντεο]

Article featured image
Article featured image

Τους τελευταίους έξι μήνες η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθεί με αγωνία την ιστορία των περισσότερων από 200 γυναικών που έχουν απαχθεί από την ακραία ισλαμική οργάνωση Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία.

Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση της χώρας επιμένει ότι βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή τους δεν έχουν υπάρξει σημαντικές εξελίξεις, ωστόσο, τρία κορίτσια που κατάφεραν να αποδράσουν διηγήθηκαν την ιστορία τους στο BBC.

Το βρετανικό κανάλι, μάλιστα, στο συγκλονιστικό αυτό αφιέρωμα, σε μια προσπάθεια να προστατέψει τις ταυτότητες των κοριτσιών δημιούργησε ένα εικονογραφημένο βίντεο στο οποίο περιγράφουν τα όσα έζησαν.

Η Λάμι, η Μαρία και η Χατζάρα ήταν στο σχολείο τους, στο Τσιμπούκ της νοτιοανατολικής Νιγηρίας, όταν η Μπόκο Χαράμ τις απήγαγε τον Απρίλη. Οι αδελφικές φίλες Λάμι και Μαρία κατάφεραν να αποδράσουν πηδώντας από την καρότσα ενός φορτηγού, ενώ η Χατζάρα οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης από όπου απέδρασε αργότερα μαζί με ένα άλλο κορίτσι.

Έτσι περιγράφουν οι ίδιες τις τραγικές τους ιστορίες

Λάμι: Ήταν βράδυ Δευτέρας. Είχαμε εξετάσεις την επόμενη ημέρα. Τότε αρχίσαμε να ακούμε πυροβολισμούς σε όλη τη χώρα και βγήκαμε έξω. Τηλεφωνήσαμε στους γονείς μας να τους πούμε τι συμβαίνει και εκείνοι μας είπαν να τρέξουμε όταν θα έχουμε την ευκαιρία. Τους είπαμε ότι ήμασταν περικυκλωμένες και δεν μπορούσαμε να ξεφύγουμε. Η Μαρία πρότεινε να το σκάσουμε γιατί οι τρομοκράτες δεν πειράζουν τα κορίτσια. Οταν όμως οι άνδρες της Μπόκο Χαράμ μπήκαν στο σχολείο και μας είπαν πως εάν κάποια προσπαθήσει να το σκάσει θα μας σκοτώσουν επί τόπου.

 



 

Χατζάρα: Μας ζήτησαν να βγούμε από την πύλη υποσχόμενοι ότι μόλις βγούμε θα μας αφήσουν να πάμε στα σπίτια μας. Είπαν πως όποια δε φορούσε μαντήλα και παπούτσια θα έπρεπε να πάει να τα πάρει. Στη συνέχεια μας ζήτησαν να ανέβουμε σε ένα φορτηγό πάνω στα τρόφιμα με τα οποία το είχαν γεμίσει.

Μαρία: Μας είπαν "έρχεστε στο σχολείο μόνο για πορνεία! Η δυτική μόρφωση είναι απαγορευμένη''». Μείναμε ήσυχες. Ηταν περισσότεροι από 100. Σκεφτήκαμε να πετάξουμε τα παπούτσια μας έξω από το φορτηγό έτσι ώστε οι γονείς μας να ξέρουν που πήγαμε όταν θα μας ψάξουν.

 



 

Χατζάρα: Το όχημα ήταν πραγματικά υπερφορτωμένο. Μετά από λίγη ώρα σταματήσαμε σε μια πόλη όπου κάποιος μας έδωσε νερό. Μετά άλλαξε τα ρούχα του και φόρεσε εκείνα της Μπόκο Χαράμ. Ορισμένη από τους ένοπλους ήταν τόσο μικροί που δεν μπορούσαν καν να κουβαλήσουν τα όπλα τους. Αν μπορούσα να τους πιάσω από το λαιμό θα τους τον έσπαγα κατευθείαν.

Μαρία: Αναρωτιόμασταν που μας πήγαιναν. Η Λάμι μου είπε "μήπως να πηδήξουμε από το όχημα μήπως καταφέρουμε να αποδράσουμε;"



 





Χατζάρα: Ημουν έτοιμη να πηδήξω από το όχημα. Σκεφτόμουν καλύτερα να με σκοτώσουν ενώ τρέχω παρά να με ξεφτιλίσουν. Μια κοπέλα με κράτησε και μου είπε μην το κάνεις θα σε σκοτώσουν αμέσως.

Λάμι: Υπήρχε πολλή σκόνη στο δρόμο και δεν μπορούσαν να μας δουν όταν πηδήξαμε. Αρχίσαμε να τρέχουμε. Βρήκαμε κάποιους ανθρώπους και αρχίσαμε να τρέχουμε μακριά από αυτούς γιατί νομίζαμε ότι ήταν μέλη της Μπόκο Χαράμ. Αλλά και εκείνοι έτρεχαν για να γλιτώσουν.

Χατζάρα: Μας μάζεψαν σε ένα δάσος περίπου στο μεσημέρι. Μερικά από τα κορίτσια ήταν κουρασμένα και είχαν ξαπλώσει. Αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να ξαπλώσουμε. Το πνεύμα του Θεού μου έλεγε να φύγω και αυτό έκανα. Ενα άλλο κορίτσι με ακολούθησε. Τρέχαμε μέχρι τα παπούτσια μας να διαλυθούν. Βρήκαμε ένα σπίτι όπου μας άφησαν να μείνουμε. Φθάσαμε στο Τσιμπούκ το πρωί. Ενας άνδρας που έψαχνε για συγγενείς του ανάμεσα στα κορίτσια μας πήγε με τη μοτοσικλέτα στην πόλη. Οταν είδα τα μεγαλύτερα αδέλφια μου έπεσα στο έδαφος και έκλαιγα. Ολη η οικογένειά μου έκλαιγε.

 



 

Μαρία: Οταν έφτασα στο Τσιμπούκ έβαλα τα κλάματα. Ηταν η δεύτερη φορά που μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ο πατέρας μου ήταν πάστορας και η Μπόκο Χαράμ ήλθε στο σπίτι και τον σκότωσε. Πυροβόλησαν και τη μητέρα μου και της έδωσαν 12 δολάρια για την σφαίρα.

Λάμι: Ο Θεός δεν θα μας αφήσει να γνωρίσουμε ξανά τέτοιους ανθρώπους. Και για τις αδελφές μας που είναι ακόμη στο δάσος μακάρι να τις βοηθήσει ο Θεός. Και μακάρι όλος ο κόσμος να φωνάξει για να απελευθερωθούν αυτές οι κοπέλες.


IEFIMERIDA

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ