Μολαταύτα, τα τελευταία ιδίως χρόνια, κάποια ψήγματα αναρχικών τάσεων ξεκίνησαν να ξεφυτρώνουν και μέσα στην ιδιαίτερη αυτή μας κοινωνία.

Το αντιπροσωπευτικότερο ίσως παράδειγμα που υπήρξε ποτέ είναι μάλλον το «Occupy in the Buffer Zone» που διήρκεσε στο οδόφραγμα της Λήδρας για λίγους μήνες μέσα στο 2013.

Μερικά άλλα, ακόμη, σποραδικά events που κατά καιρούς πραγματοποιούνται, ως επίσης και κάποια, -αντιγραμμένα επικολλημένα συνήθως από την Αθήνα- συνθήματα στους τοίχους, επιβεβαιώνουν, πως η κοινωνία μας μοιάζει, αν μη τι άλλο, να ξεφεύγει από την κουραστικά επαναλαμβανόμενη εικόνα ενός άνοστου και ομοιόμορφου πολτού που για δεκαετίες εξέπεμπε και να εμφανίζει συμπτώματα ενός κάπως πλουσιότερου σε διαφορετικότητα και σύνθεση ιστού.

Όλες οι φωτογραφίες είναι από το φεϊσμπουκικό γκρουπάκι (με 2,310 likes) Anarchy in Cyprus

Μέσω των συχνών σχετικών του δημοσιεύσεων στα social media, εντοπίσαμε έναν τυπά που μας φάνηκε ηγετική φυσιογνωμία στο ντόπιο κομιούνιτι και τον προσεγγίσαμε για να μιλήσουμε μαζί του για την αναρχική Κύπρο.

Ο «Μ.Φ», ο οποίος προτίμησε να παραμείνει ανώνυμος, δηλώνει στη CITY πως αν και θα το ήθελε, δεν αυτοαποκαλείται αναρχικός, αλλά «σύμμαχος της αναρχίας».

Η αναρχία, συμπληρώνει, είναι ένας στόχος «σχεδόν άπιαστος και ένας προορισμός που μάλλον δεν θα φτάσουμε ποτέ».

«Όμως με σιγουριά θα αγωνίζομαι προς την κατεύθυνση αυτή. Όταν έχεις ένα στόχο, προς το κοινό καλό, δεν μπορεί να έχεις αποτελέσματα από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε σε προσωπικό αλλά ούτε σε γενικό επίπεδο. Χρειάζεται ζύμωμα από γενιά σε γενιά για να γίνει μέρος των καθημερινών σχέσεων και των κοινωνικών πρακτικών».

Υπάρχουν στην Κύπρο αναρχικοί;

Ναι. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Νομίζω πως σε νησιώτικες χώρες, παρά το ότι υπάρχει περιορισμένη επαφή με άλλους πολιτισμούς και άρα μειωμένη γνώση για πολλά θέματα, πνέει μέσα στον καθένα ένας άνεμος ελευθερίας  και αυτονομίας. Πολλοί αναρχικοί δεν γνωρίζουν πως είναι αναρχικοί, μέχρι να μελετήσουν κάποιες θεωρίες που να παραπέμπουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Από την άλλη, αυτές οι «ελευθερίες» και αυτονομίες, ανέκαθεν καταπιέζονταν και καταστέλλονταν από τους εξουσιαστές της κάθε εποχής.

Όλοι γνωρίζετε τον Ζήνων Κιτιεύς από τη Λάρνακα, που χρησιμοποιείται ως σύμβολο της πόλης. Αυτός ήταν ίσως από τους πρώτους αναρχικούς φιλόσοφους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. «Τώρα που ναυάγησα, έχω καλό ταξίδι», «η πολυτέλεια κάνει φτωχό τον πλούσιο και διπλασιάζει τη δυστυχία των φτωχών», «οι καρποί ανήκουν σε όλους, η γη σε κανέναν» ήταν κάποιες από τις φράσεις που άφησε στην ιστορία. Γι’αυτά δεν μας μιλούσαν στο σχολείο.. φαντάζομαι ούτε και σήμερα;

Σήμερα, λόγω του ίντερνετ και της ευκολίας μετακίνησης σε άλλες χώρες, η γνώση ταξιδεύει πολύ πιο γρήγορα. Ο καθένας έχει την ευκαιρία να μάθει και να μελετήσει για οτιδήποτε, οποτεδήποτε. Μπορείς να μάθεις πολύ περισσότερα, παρά όταν πηγαίνεις σε μια αίθουσα σχολείου η πανεπιστημίου. Μπορείς να μιλήσεις με μακρινούς φίλους, με επιστήμονες, φιλόσοφους, ακτιβιστές, να πεις τη γνώμη σου ελεύθερα, να ενωθείς με ομάδες για κάποιο σκοπό και να οργανωθείτε για την εκπλήρωση του. Άμεση επικοινωνία σε παγκόσμια κλίμακα. Με άναρχους τρόπους δηλαδή.

Στην Κύπρο σήμερα, υπάρχουν ίσως περισσότεροι από ποτέ που να δηλώνουν αναρχικοί ή να είναι σύμμαχοι της αναρχίας. Λίγοι όμως ζουν την αναρχία στην καθημερινότητά τους, ελάχιστοι θα έλεγα.

Ο Ζήνων Κιτιεύς από τη Λάρνακα ήταν από τους πρώτους αναρχικούς φιλόσοφους στην περιοχή

Πώς είναι δηλαδή αυτή η καθημερινότητα; Δουλεύουν τούτοι οι άνθρωποι; Πρέπει να δουλεύουμε;

Ζουν την αναρχία στην καθημερινότητά τους δεν σημαίνει πως δεν δουλεύουν. Αν δεν υπάρχουν οργανωμένα κοινόβια για να ζήσουν, παράγοντας όλοι μαζί το ίδιο τους το φαγητό, πώς θα ζήσουν; Καλό είναι να μπορείς να είσαι αυτόνομος από το σύστημα αλλά χρειάζονται περισσότερα από δέκα άτομα για να μπορείς να το κάνεις. Δεν υπάρχει τέτοια παράδοση στο νησί μας και κατ’ επέκταση ούτε και ζωντανά παραδείγματα μέχρι τώρα. Υπάρχουν όμως σε μεγαλύτερες χώρες μπόλικα.

Δεν χρειάζεται όμως να τρέχεις να φύγεις από όλα αν είσαι αναρχικός. Ένας αναρχικός στην πόλη μπορεί να έχει και αφεντικό, αλλά θα αγωνίζεται καθημερινά για τα δικαιώματα των εργατών. Θα οργανώνεται με τους συνάδελφούς του και με άλλες ομάδες για να μην κυριαρχήσει η εκμετάλλευση στον χώρο εργασίας, όπως και οπουδήποτε αλλού. Θα αγωνιστεί για να κατακτήσει περισσότερα δικαιώματα. Αναρχικό συνδικάτο δεν έχουμε στην Κύπρο, αλλά υπάρχει παγκόσμιο συνδικάτο εν ονόματι IWW, όπου άνθρωποι από όλες τις χώρες οργανώνονται για να κερδίσουν και να φρουρήσουν τα δικαιώματα των εργατών.

Δεν είναι αριστερό συνδικαλιστή που μου περιγράφεις ρε φίλε; Mήπως όταν στην Κύπρο λέμε αναρχικός στην ουσία να εννοούμε αριστεριστή;

Όπως είπα προηγουμένως, υπάρχουν πολλές τάσεις αναρχισμού. Πολλοί σίγουρα αυτοαποκαλούνται αναρχοκομμουνιστές. Εννοείται πως ο κομμουνισμός με τον αναρχισμό έχουν πολλά κοινά. Η διαφορά του αναρχοκομμουνισμού με την αριστερά είναι πως οι αναρχικοί δεν θέλουν εξουσία, προτιμούν η κοινωνία να λειτουργεί με διαφορετικούς τρόπους παρά με τον κοινοβουλευτισμό.

Είσαι υπέρ της βίας ή κατά;

Η βία είναι μέρος της ζωής μας. Τη μεγαλύτερη βία, έμμεσα η άμεσα, ασκούν οι εξουσίες. Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ βία, αλλά θα τη χρησιμοποιήσω αμυντικά και μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Ψηφίζεις;

Δεν ψηφίζω όχι. Ούτε έχω εκλογικό βιβλιάριο, γιατί δεν συμφωνώ με την ίδια την πρακτική του συστήματος. Δεν συμφωνώ με τον τρόπο που μας περιπαίζουν καθημερινά μες τα μούτρα μας, που μας κλέφκουν, που παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή μας χωρίς την άποψή μας, χωρίς να συναποφασίσουμε. Δεν υπάρχει δημοκρατία στην πραγματικότητα. Δημοκρατία δεν σημαίνει να ψηφίζεις κάποιον που δεν ξέρεις, για να αποφασίζει για σένα. Δημοκρατία σημαίνει να ψηφίζεις για τις αποφάσεις.

Ένα παράδειγμα πρόσφατης δημοκρατίας για εμένα είναι η αλλαγή του συντάγματος της Ισλανδίας από τους ίδιους τους ανθρώπους μέσω ίντερνετ. Τόσο απλά. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να λειτουργήσει άμα θέλουμε.

Σε έναν αναρχικό κόσμο, ο κάθε δήμος ή χωριό θα έχει τη δική του γενική συνέλευση, όπου όλοι θα λαμβάνουν μέρος στις αποφάσεις και ο κάθε δήμος/χωριό θα ανταλλάσει και θα αλληλοβοηθάει τους γείτονές του. Μικροαλλαγές μπορεί να γίνουν μέσω του συστήματος, αλλά η ρίζα του κακού παραμένει. Διαφωνώ και άρα δεν ψηφίζω.

Ένας αναρχικός στην πόλη μπορεί να έχει και αφεντικό

Είναι όλα τα κράτη ψευδοκράτη;

Αν πάμε πίσω στην ιστορία οι άνθρωποι ξεκίνησαν από οικογένειες συλλεκτών τροφής. Με την ανακάλυψη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας αναπτύχθηκαν οι φυλές/χωριά/κοινότητες με αρχηγό (ή όχι). Οι μεγαλύτερες φυλές που επικράτησαν εξελίχτηκαν σε πόλεις/ αυτοκρατορίες με αυτοκράτορα/βασιλιά/ισσα κλπ. Μετά από πολλές μάχες και πολέμους, με πολλές αλλαγές συνόρων, με μετανάστευση από παντού, τη βιομηχανική επανάσταση και τους παγκόσμιους πολέμους, φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα. Σε ένα πολίτευμα που λέγεται «δημοκρατία», όπου οι πλείστες χώρες λειτουργούν με κεντρικό κράτος, βουλή κοκ. Υπάρχουν βέβαια πολλές χώρες ακόμα με δικτατορικό πολίτευμα.

Πρέπει όμως, παράλληλα με την εξέλιξη του πολιτεύματος και την εξέλιξη της οργάνωσης των ανθρώπων, να παρατηρήσουμε και ποιοι ήταν αυτοί που εξουσίαζαν την κάθε κοινωνία. Αν παρατηρήσουμε το πως λειτουργούσαν παλαιότερα, η εξουσία πήγαινε από πλούσια οικογένεια σε πλούσια οικογένεια. Σήμερα τα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά. Αυτοί που φαίνονται να είναι στην εξουσία, στην πραγματικότητα δεν είναι. Στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε την εξουσία την κρατάνε πάλι οι πλούσιες οικογένειες. Οι μεγαλύτερες εταιρίες με τα μεγαλύτερα κέρδη είναι αυτές που ελέγχουν τον κόσμο σήμερα. Αυτοί μπορούν να ξεκινήσουν πολέμους χωρίς καν να φανούν τα ονόματά τους. Πολλοί έχουν συνήθως υψηλές θέσεις στην κυβέρνηση, αλλά οι «μεγαλύτεροι» προτιμούν να διατάζουν την όποια κυβέρνηση εξ αποστάσεως.

Τα περισσότερα πολιτικά κόμματα που βγαίνουν στην «εξουσία» είναι συνήθως πουλημένα στις μεγάλες εταιρίες. Αν μια οργάνωση που είναι, για παράδειγμα, εχθρός του καπιταλισμού, βγει στην εξουσία με τη ψήφο του λαού, ίσως αλαφρύνει λίγο τα βάσανα του κόσμου, όμως ως ένα σημείο. Ο πλούτος πάντα βρίσκεται στα χέρια αυτών των λίγων και πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ανατραπεί το σύστημα από τη ρίζα, χωρίς να χυθεί πολύ αίμα. Και αν πετύχαιναν την ανατροπή του συστήματος σε μια χώρα; Θα έρθουν οι υπόλοιπες «υπερδυνάμεις» να μας «σώσουν» μέχρι να επαναφέρουμε τη «δημοκρατία» των εταιριών.

Προσωπικά δεν θα έλεγα πως όλα τα κράτη είναι ψευδοκράτη αλλά ότι όλα τα κράτη είναι ελεγχόμενα από τις πλούσιες εταιρίες/οικογένειες και λειτουργούν εις βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων.

Οι μεγαλύτερες εταιρίες με τα μεγαλύτερα κέρδη είναι αυτές που ελέγχουν τον κόσμο σήμερα

Είναι για εταιρείες τύπου Μονσάντο που μιλάς; Στην Κύπρο τα κόμματα μας είναι πουλημένα σε αυτές τις εταιρείες;

Η Monsanto είναι μια από τις πολλές εταιρίες ναι, που επηρεάζει τη διατροφή μας σε μεγάλο βαθμό, και κατά συνέπεια την υγεία μας. Αλλά υπάρχουν πολλές άλλες μεγαλο-εταιρίες που επηρεάζουν όλους τους τομείς της ζωής μας. Δεν είναι δύσκολο να κάνεις μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και να τις βρεις, δεν θα τις αναφέρω εδώ.

Τα κόμματα στην Κύπρο σίγουρα επηρεάζονται από τις πλούσιες οικογένειες που κατέχουν μεγάλες επιχειρήσεις, ναι. Η Κύπρος όμως είναι ιδιαίτερη περίπτωση αφού είναι νησί. Οι λίγοι πλούσιοι βέβαια και κάνουν κουμάντο. Όλες οι σημαντικές θέσεις πηγαίνουν από κουμπάρο σε κουμπάρο.

Αλλά το νησί μας επηρεάζεται και άμεσα από μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού, από πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις πλουσίων στο εξωτερικό. Ο κύριος ρόλος της Κύπρου είναι στρατιωτικός. Βρίσκεται σε στρατηγική θέση για τις χώρες που επιτίθενται στην Μέση Ανατολή για να ελέγξουν τον φυσικό πλούτο της περιοχής.

Γιατί έχουμε τούρκικο, ελληνικό και βρετανικό στρατό, Ηνωμένα έθνη, και κεραίες παρακολούθησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες; Πρόσφατα έλεγαν να έρθουν και οι Ρώσοι, ενώ και το Ισραήλ συνεργάζεται στενά με το κυπριακό κράτος. Γιατί, για παράδειγμα, δεν έχει τόσους στρατούς η Κρήτη; Είναι όλα λόγω της θέσης μας.

Προσωπικά πιστεύω πως η αποικιοκρατία και η εισβολή/κατοχή από τον τουρκικό στρατό ήταν μέρος του σχεδίου για να εγκατασταθούν όλοι αυτοί στο νησί μας. Νιώθοντας πως έχεις εχθρό και σαν μικρός και αδύνατος τόπος, σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια το πως υπάρχουν τόσοι στρατοί εδώ πέρα. Πως να επιτεθούν οι Τούρκοι άμα βρίσκονται εδώ οι βάσεις της Βρετανίας; Με αυτήν τη λογική.

Τελικά είναι οι στρατοί που κάνουν περισσότερο κουμάντο ή οι μεγάλες εταιρείες; Μπερδεύτηκα.

Οι εταιρίες ανήκουν σε συγκεκριμένα άτομα/οικογένειες. Οι στρατοί ελέγχονται από τα κράτη. Τα κράτη ελέγχονται από τις πλούσιες οικογένειες.. αρά..

Οι πηγές σου ποιες είναι; Τι έχεις διαβάσει;

Οι πηγές είναι απεριόριστες. Ό,τι έμαθα, το έμαθα μέσω φίλων, διαφόρων βιβλίων, από το διαδίκτυο, μέσω τραγουδιών, μέσω ταξιδιών σε άλλους τόπους, μέσω ενεργού δράσης στους δρόμους, σε καταλήψεις, μέσω αντιφάσεων και διλημμάτων που είχα ή που μου προκάλεσαν διάφοροι άνθρωποι.. μέσω εμπειριών βασικά.

Τι πιστεύεις, άτομα που ασπάζονται παρόμοιες ιδεολογίες με εσένα προέρχονται κυρίως από αστικές ή λαϊκές οικογένειες;

Εξαρτάται που ζούμε και υπό ποιές συνθήκες. Παρόμοιες ιδεολογίες με εμένα μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε. Αν πάρουμε την Κύπρο ως παράδειγμα, έχω την εντύπωση πως είναι αυτοί που έχουν την ευχέρεια να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο από κάποιον που δουλεύει όλη μέρα.

Κάποιος όμως φτωχός που ζει σε μια χώρα, όπου η αναρχική παράδοση και πολιτική υπάρχει στην κουλτούρα του, θα έχει υπόψη του αυτήν την ιδεολογία και ο τρόπος ζωής του θα ενισχύσει τις ιδέες του ακόμη περισσότερο.

Το μόνο σίγουρο, είναι πως χωρίς κάποια στοιχειώδη γνώση, κάποιος δεν μπορεί να κατανοήσει τι εννοούμε αναρχία, άρα ούτε να θεωρείται αναρχικός, ενώ κάποιος που έχει τη γνώση αλλά δεν εφαρμόζει στην καθημερινότητα τις ιδέες του, δεν μπορεί να θεωρείται ούτε αυτός.

Έχω την εντύπωση πως (αναρχικοί στην Κύπρο) είναι αυτοί που έχουν την ευχέρεια να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο

Τα αίτια της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο ποια πιστεύεις ότι είναι;

Υπάρχουν, πιστεύω, δύο βασικά αίτια γύρω από την οικονομική κρίση, αν και το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ και περίπλοκο.

Ένα, η μειοψηφία των ανθρώπων πάνω στην Γη ελέγχει την οικονομία (το 1% κατέχει τουλάχιστον τον μισό πλούτο της γης). Και δύο, η πλειοψηφία των ανθρώπων ανέχεται αυτές τις ανισότητες και τις «νόμιμες» κλοπές (δάνεια, φόρους, κουρέματα κλπ).

Όταν γίνεις εξαρτημένος σε κάτι, αυτό το κάτι σε ελέγχει ή σε ελέγχουν μέσω αυτού.

Στην περίπτωσή μας, ζούμε σε μια κοινωνία χρημάτων και πίστωσης. Δεν μπορείς να κάνεις οτιδήποτε χωρίς λεφτά πλέον. Για παράδειγμα, σε ένα χωριό σήμερα, για να φτιαχτεί μια γέφυρα, χρειάζονται λεφτά από χορηγία, μέσω της κυβέρνησης ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή κάποιας εταιρίας. Δεν μπορούν απλά να φτιάξουν μια γέφυρα όλοι μαζί από υλικά της περιοχής. Για όλα χρειαζόμαστε λεφτά. Για να έχεις λεφτά όμως πρέπει να δουλέψεις. Δουλεύεις και πληρώνεις όλα τα λεφτά που πήρες για το ενοίκιο, τα ρεύματα, το νερό, το ίντερνετ, τα απλήρωτα δάνεια κλπ. Και τι σου μένει; Αυτή είναι η ζωή σου. Η μόνη διαφορά με τους σκλάβους είναι πως σου συμπεριφέρονται καλά (αν είσαι τυχερός) και σου δίνουν τη ψευδαίσθηση ότι είσαι ελεύθερος, δίνοντας σου μερικές ώρες τους χρόνου για να πας ένα ταξιδάκι 1-2 μέρες της εβδομάδας για να ξεπλύνεις τα νευράκια σου. Τι σου μένει; Τόσες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης και σε αυτό καταλήξαμε;

Το κούρεμα ήταν ένα απ' όλα. Χθες ήταν το χρηματιστήρια, σήμερα το κούρεμα, αύριο κάτι άλλο. Το σύστημα είναι φτιαγμένο για να καταρρέει, αφού δεν είναι φτιαγμένο στις ανάγκες της ανθρωπότητας, αλλά μερικών ανθρώπων. Η πρόσφατη οικονομική κρίση στην Κύπρο ήταν ξεκάθαρη. Ήρθαν, έκλεψαν από το πορτοφόλι αυτών που είχαν μερικές χιλιάδες (ειδοποίησαν τους ντόπιους πολιτικούς να βγάλουν τα λεφτά τους νωρίτερα), έκλεψαν τα ταμεία κοινωνικών ασφαλίσεων και έφυγαν. Αυτό έγινε. Με αποτέλεσμα να βγάλουν πολλοί όσα λεφτά είχαν στην Κύπρο, να μην κυκλοφορεί χρήμα, να χάσουν πολλοί τις δουλειές τους, σύντομα τα σπίτια τους και ναι, κάποιοι τη ζωή τους.

Σας υποσχόμαστε πολλά για το άμεσο μέλλον

Τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει η αναρχία ως κίνημα ή σχολή σκέψης στο νησί μας σήμερα;

Η αναρχία ως σχολή σκέψης στο νησί μας μπορεί να προσφέρει μια λογική μέσα σε όλες τις ασυναρτησίες και πολυπλοκότητες που βιώνουμε.

Για τους αναρχικούς, ο εχθρός ήταν πάντοτε η εξουσία/κυβέρνηση, μιας και όποια μάσκα και να φοράει εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιων λίγων που ζουν εις βάρος των πολλών. Σε μια αναρχική κοινωνία δεν υπάρχουν οι πάνω που να διατάζουν τους κάτω, αλλά μια οριζόντια οργάνωση της κοινωνίας, δηλαδή ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και στη λήψη αποφάσεων που μας αφορούν.

Αυτάρκεια, δηλαδή να παράγει η κάθε γειτονιά φαγητό για τις ανάγκες της και να τα μοιράζονται όλοι, αντί να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ. Αυτονομία, δηλαδή να αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας και για τα θέματα που μας αφορούν αντί να αποφασίζουν άλλοι μαφιόζοι για εμάς. Ανταλλαγή χρόνου, υπηρεσιών, αντικειμένων κλπ αντί να πληρώνουμε λεφτά, που στην ουσία ελέγχονται από τα ντόπια και ξένα αφεντικά που κατέχουν τα περισσότερα. Βιωσιμότητα, δηλαδή να πάψουμε να μολύνουμε το περιβάλλον με τοξικές και βλαβερές ουσίες και να χρησιμοποιούμε εναλλακτικές και φιλικές μορφές ενέργειας που είναι δωρεάν.

Τι σημαίνει να ψηφίζεις κάποιον που θα αποφασίζει για εσένα για τα επόμενα χρόνια, μπροστά στο να ψηφίζεις εθελοντικά για τις αποφάσεις; Τι σημαίνει δημοκρατία; Τι είναι οι συναντήσεις ηγετών με κλειστές τις πόρτες μπροστά στις ανοικτές λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών/δήμων/κοινοτήτων;

Κάποια από αυτά που περιγράφω, τα κάνουμε ήδη μέσω διαδικτύου και είναι πλέον κοινή λογική για όσους ζουν στους παλμούς της σύγχρονης κοινωνίας. Χρησιμοποιούμε αναρχικές πρακτικές χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε. Στην Ισλανδία μετά που έδιωξαν την τρόικα και που φυλάκισαν τους τραπεζίτες τους, έφτιαξαν μέσω του ίντερνετ οι πολίτες ξανά από την αρχή το σύνταγμά τους, για να μην ξαναγίνει το κακό. Απλά τα πράγματα. Αυτό σημαίνει εξέλιξη.

Τέτοια μπορεί να προσφέρει η αναρχία σήμερα και σας υποσχόμαστε πολλά για το άμεσο μέλλον.

Μιας και ανέφερες μου τις κεραίες, τι πιστεύεις, μας ψεκάζουν;

Οι κεραίες σίγουρα υπάρχουν, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία φαντάζομαι. Τώρα, όσο για τα λεγόμενα chem-trails, έχω τις αμφιβολίες μου. Όσες αποδείξεις έχουμε ότι υπάρχουν, άλλες τόσες αποδείξεις έχουμε ότι δεν υπάρχουν. Το ότι πραγματοποιούνται έρευνες για έλεγχο του καιρού κλπ, το ξέρουμε εδώ και δεκαετίες. Το ότι υπάρχουν αεροπλάνα στον ουρανό που αφήνουν πίσω τους γραμμή, που στη συνέχεια εξελίσσεται σε σύννεφο και μετέπειτα κατεβαίνει στο έδαφος, υπάρχουν. Όμως δεν έχω την παραμικρή απόδειξη του τι είναι, τι προκαλεί, αν γίνεται επίτηδες, ή όχι.

Πάντως δεν χρειάζεται ψέκασμα ο άνθρωπος για να κάνει ηλιθιότητες, από πάντα τις έκανε (γέλια).