Ο σκηνοθέτης της Πέτρος Χαραλάμπους μάς μιλά για την προεργασία, τη διαδικασία παραγωγής αλλά και την μέχρι σήμερα πορεία της, περιγράφοντας ως «μαγικό» το εν λόγω κινηματογραφικό ταξίδι. 

Δύο δωδεκάχρονα αγόρια «διασχίζουν» τη γέφυρα του Καλοπαναγιώτη και φτάνουν στις μεγάλες κινηματογραφικές αίθουσες ανά τον κόσμο.

Μία άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία, εμπνευσμένη από βιβλίο της Eve Makis, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας; 

Με εξίσου ενδιαφέρον τρόπο θα έλεγα. Η συγγραφέας Eve Makis, μετά την κυκλοφορία του βιβλίου της με τίτλο «Land of the Golden Apple», άρχισε να ψάχνει στο διαδίκτυο για έναν Κύπριο σκηνοθέτη που θα μπορούσε να μεταφέρει την ιστορία της στη μεγάλη οθόνη. Μία ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην Κύπρο. Είδε την δουλειά μου στον τομέα της διαφήμισης και εντόπισε πως είχα δουλέψει αρκετά στο παρελθόν με παιδιά. Έτσι, προσέγγισε εμένα και τον παραγωγό μας, τον Μάριο Πιπερίδη. Μαζί με την Eve και τον σεναριογράφο Σταύρο Παμπαλλή άρχισε ένα δημιουργικό, συγγραφικό καταρχήν ταξίδι, το οποίο κατέληξε στο σημερινό αποτέλεσμα της ταινίας. Δεν πρόκειται βέβαια για ακριβή μεταφορά του βιβλίου αλλά για μία προσαρμογή, στην οποία διατηρήσαμε τα βασικά στοιχεία που χρειαζόμασταν έτσι ώστε να του δώσουμε την κινηματογραφική πνοή. Γι’ αυτό το λόγο αλλάξαμε και τον τίτλο μας εξάλλου.

Πώς καταλήξατε στο «Boy on the Bridge»;

Ο τίτλος είναι κάπως συμβολικός θα έλεγα γιατί, πέραν απ’ την γέφυρα του Καλοπαναγιώτη όπου και έγιναν τα γυρίσματα, παρακολουθούμε και την μετάβαση ενός δωδεκάχρονου αγοριού απ’ την νεανική ηλικία στην ενηλικίωση. Στο τέλος της ταινίας ο ήρωάς μας θα γίνει πλέον ένας νεαρός άντρας.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά, στο τέλος των γυρισμάτων, τον Κωνσταντίνο να μου λέει πώς παρόλο που ανέμενε τον χαρακτήρα που υποδυόταν να μεγαλώσει, ένιωσε πως μέσα απ’ την διαδικασία μεγάλωσε και ωρίμασε κι ο ίδιος.

Πώς προσεγγίσατε το θέμα σας σεναριακά; Ποια ήταν η διαδικασία;

Αρχικά δουλέψαμε με την Eve, επιλέγοντας τους βασικούς χαρακτήρες απ’ το βιβλίο της και προσαρμόζοντάς τους σε κινηματογραφικά πλαίσια. Έπειτα, μαζί με τον Σταύρο Παμπαλλή στήσαμε την κινηματογραφική δομή της ιστορίας. Στην διαμόρφωση του σεναρίου βέβαια διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και η συμβολή των παραγωγών της ταινίας. Πέραν αυτών, θα ήθελα να πω πως το σενάριο είναι κάτι που εξελίσσεται συνεχώς. Ακόμα και λίγες μέρες πριν απ’ τα γυρίσματα κάναμε αλλαγές ή ακόμα και κατά την διάρκεια των γυρισμάτων. Ξέρεις, έχει ένα πολύ μαγικό τρόπο που έρχονται και δένουν όλα, που βρίσκουν τον τόνο τους. Το αποτέλεσμα είναι μία ταινία ενηλικίωσης. Μέσα απ’ τα βιώματα του ήρωα παρακολουθούμε μία μεταμόρφωση τόσο ηλικιακή όσο και ψυχολογική.

 

Πώς εξελίσσεται η πλοκή της ιστορίας;

Παρακολουθούμε την αθώα ανάγκη ενός παιδιού να γίνει ήρωας, όπως και τα πλείστα παιδιά εξάλλου. Θέλει να μοιάσει στον παππού του, που ήταν ήρωας της ΕΟΚΑ κι αρχίζει να κατασκευάζει αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και να κάνει πλάκα. Οι αρχικές φάρσες κάποια στιγμή δεν πάνε και τόσο καλά, σταματά να μοιάζει με παιγνίδι η διαδικασία και ένα συμβάν τον αναγκάζει με κάποιο τρόπο να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, την οικογένειά του και επιπλέον, να του αποκαλυφθούν κάποια μυστικά τα οποία θα τον αλλάξουν οριστικά.

Η διαδικασία επιλογής των πρωταγωνιστών ποια ήταν;

Κοιτάξτε, η δουλειά ενός σκηνοθέτη όταν έχει μπροστά του ένα σενάριο είναι πρωτίστως να το τοποθετήσει κάπου. Να δημιουργήσει εικόνες, να σκεφτεί χαρακτήρες, να βρει τον ρυθμό, το οπτικό στιλ… Πρόκειται για μία μαγική διαδικασία. Όσον αφορά στους πρωταγωνιστές, πέραν απ’ το υπόλοιπο καστ το οποίο έδεσε μ’ έναν όμορφο τρόπο, είχαμε να επιλέξουμε δύο δωδεκάχρονα αγόρια. Καταλήξαμε στον Κωνσταντίνο και τον Γιώργο.

Πέραν απ’ την χρηματοδότηση που είχαμε απ’ το υπουργείο, είχαμε και την σημαντική στήριξη του κοινοτάρχη του Καλοπαναγιώτη, κυρίου Γιαννάκη Παπαδούρη, ο οποίος είναι και συμπαραγωγός της ταινίας.

Παρακολουθούμε την αθώα ανάγκη ενός παιδιού να γίνει ήρωας. Θέλει να μοιάσει στον παππού του, που ήταν ήρωας της ΕΟΚΑ, κι αρχίζει να κατασκευάζει αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και να κάνει πλάκα.

Φαντάζομαι θα υπάρχει ένας -ίσως και ενδιαφέρον- βαθμός δυσκολίας όταν δουλεύει κάποιος με παιδιά;

Να σου πω ότι βλέποντας παιδιά από διάφορες θεατρικές σχολές, η επιλογή των δύο -που δεν είχαν καθόλου επαφή με το αντικείμενο- μας βγήκε σε καλό. Θεώρησα θετικό το γεγονός ότι δεν είχαν ξαναδουλέψει οπότε δεν είχαν κάποια φόρμα ή μανιέρα, ήταν εύπλαστοι ως χαρακτήρες. Κράτησα τον αυθορμητισμό, την αθωότητα και την αλήθεια τους, την οποία ελπίζω να εντοπίσει και ο κόσμος μέσα απ’ την ταινία. Οκτώ μήνες πριν από τα γυρίσματα αρχίσαμε να συναντιόμαστε με τα παιδιά. Μιλούσαμε για διάφορα θέματα, παίζαμε, γίναμε φίλοι. Ήθελα να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους.

Απαιτείται δηλαδή μία προεργασία;

Ναι, η οποία μπορεί να ισχύει και για τους μεγαλύτερους ηθοποιούς αλλά όταν έχεις να κάνεις με παιδιά αυτή διαφοροποιείται. Η ταινία διαδραματίζεται σε βουνό κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’80. Αντιλαμβάνεσαι πως είχα να κάνω με δύο παιδιά της πόλης που έπρεπε να προσαρμοστούν σ’ αυτό το κλίμα. Να εξοικειωθούν με την φύση, με τους δρόμους στο βουνό. Όταν ολοκληρώσαμε αυτή τη διαδικασία μπήκαμε στο σενάριο. Τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να μιλούν, να κινούνται στον χώρο, στην μεταξύ τους σχέση. Εδώ να πω πως οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί τους βοήθησαν πάρα πολύ, ιδιαίτερα σε θέματα επικοινωνίας και πως τα παιδιά κατάφεραν κατά την διάρκεια των γυρισμάτων να μπουν βαθιά μέσα στην ταινία και να συνεισφέρουν με τον δικό τους τρόπο στην ολοκλήρωσή της.

 

Εκτός απ’ την μεταμόρφωση των χαρακτήρων της ταινίας, είδατε και κάποια αλλαγή στους νεαρούς σας ηθοποιούς;

Σίγουρα κι αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, στο τέλος των γυρισμάτων, τον Κωνσταντίνο να μου λέει πώς παρόλο που ανέμενε τον χαρακτήρα που υποδυόταν να μεγαλώσει, ένιωσε πως μέσα απ’ την διαδικασία μεγάλωσε και ωρίμασε κι ο ίδιος. Και ο Κωνσταντίνος Φαρμακάς και ο Γιώργος Δημητρίου ήταν πραγματικά εκπληκτικοί. Το ίδιο και το υπόλοιπο καστ που πραγματικά μεταμορφώθηκε για τις ανάγκες της ταινίας και συνέβαλε μαζί με το τεχνικό προσωπικό στην ολοκλήρωσή της.

Αναμένουμε απαντήσεις σχετικά με την προβολή της στα σχολεία γιατί πιστεύουμε πως η ταινία μπορεί να προκαλέσει και να εξελίξει συζητήσεις για διάφορα θέματα που αφορούν στους νέους όπως η ενηλικίωση, η οικογενειακή βία, το παρελθόν και άλλα.

Στους συντελεστές παρατηρούμε μεταξύ άλλων το όνομα του γνωστού συνθέτη Andrey Dergachev. Πώς κατέστη δυνατή αυτή η συνεργασία;

Ο Andrey, μεταξύ άλλων, είχε υπογράψει τη μουσική για μία απ’ τις αγαπημένες μου ταινίες, την «The return». Ένα βράδυ, και καθώς τα γυρίσματα είχαν ολοκληρωθεί, είπα να του στείλω ένα μέιλ και να κάνω μία προσπάθεια. Να του ζητήσω να δει την ταινία κι αν του αρέσει να μας έγραφε την μουσική. Την επομένη έλαβα μέιλ που μου ζητούσε να του στείλουμε την ταινία και κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Ήμασταν σε συνεχή επαφή και συνεργαστήκαμε με έναν, πάνω απ’ όλα, καλό άνθρωπο, απλό και δεκτικό. Ακόμα και ο μειωμένος προϋπολογισμός που είχαμε στην διάθεσή μας δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα. Δεν το έκανε για τα χρήματα όπως μας είπε αλλά για το συναίσθημα που του έβγαλε η ταινία. Το αποτέλεσμα είναι πως η μουσική του ενδυνάμωσε και υποστήριξε την ταινία και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών της.

Πρόκειται για μία ταινία ενηλικίωσης. Μέσα απ’ τα βιώματα του ήρωα παρακολουθούμε μια μεταμόρφωση τόσο ηλικιακή όσο και ψυχολογική. 

Η ιδέα να γυριστεί η ταινία στον Καλοπαναγιώτη πως προέκυψε;

Η τοποθεσία, είναι ένα νευραλγικό κομμάτι για μία ταινία γιατί έρχεται να δέσει και να υποστηρίξει την ιστορία. Μελετώντας διάφορα χωριά, ξέραμε πως αυτό που ψάχναμε ήταν ένας χώρος που θα μπορούσε να αναδείξει τα «σκληρά» στοιχεία της ταινίας, να έχει απ’ την μια την φυσική ομορφιά και απ’ την άλλη να εκπέμπει μία «αγριάδα». Ο Καλοπαναγιώτης είναι υπέροχος και όταν είδαμε τη γέφυρα εκεί, όλα έδεσαν. Στον Καλοπαναγιώτη μείναμε όλο το συνεργείο ένα μήνα πριν απ’ τα γυρίσματα για πρόβες, για προσαρμογές στον χώρο… Στο Casale Panayiotis όπου και φιλοξενηθήκαμε νιώσαμε έντονα τον σεβασμό για την προσπάθεια που κάναμε και αυτό ήταν πολύ σημαντικό.

 

Ακόμα και ο μειωμένος προϋπολογισμός που είχαμε στην διάθεσή μας δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για τον συνθέτη Andrey Dergachev. Δεν το έκανε για τα χρήματα όπως μας είπε αλλά για το συναίσθημα που του έβγαλε η ταινία.

Πόσο εύκολη είναι η διαδικασία παραγωγής μίας ταινίας στην χώρα μας;

Κοιτάξτε, το δεδομένο είναι πως η Κύπρος είναι μικρή και η κινηματογραφική βιομηχανία της επίσης. Καλό όμως είναι να ξέρει ο κόσμος πως είναι πολλές οι οικογένειες και οι επαγγελματίες που ζουν και εργάζονται απ’ τον κινηματογράφο. Φέτος, εγκρίθηκαν απ’ το υπουργείο επτά ταινίες για παραγωγή κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Για τα δεδομένα που έχουμε και το μέγεθος της χώρας μας βλέπουμε ότι ο τομέας μας κινείται. Και πρόκειται για ένα τομέα που εξαρτάται οικονομικά απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό. Και γίνονται καλές δουλειές. Για το «Boy on the Bridge» είχαμε πάρει έγκριση το 2012 και αρχίσαμε τα γυρίσματα το 2015. Πέραν απ’ την χρηματοδότηση που είχαμε απ’ το υπουργείο, είχαμε και την σημαντική στήριξη του κοινοτάρχη του Καλοπαναγιώτη, κυρίου Γιαννάκη Παπαδούρη, ο οποίος είναι και συμπαραγωγός της ταινίας.

 

Η ταινία έχει ήδη προβληθεί και βραβευτεί στο εξωτερικό. Πότε να την αναμένουμε στην Κύπρο;

Η στρατηγική που ακολουθήσαμε όσον αφορά στην προβολή της είχε ως στόχο να γίνει η παγκόσμια πρεμιέρα στο πρώτο μεγάλο φεστιβάλ που θα μας δεχόταν. Ξεκινήσαμε λοιπόν από το Φεστιβάλ της Ρώμης και το τμήμα «Alice in the City» που εμπίπτει στις προσπάθειες του φεστιβάλ να προσελκύσει νεαρούς εκεί για εκπαίδευση και επιμόρφωση. Η ταινία έπειτα ταξίδεψε στην Θεσσαλονίκη, όπου απέσπασε πολύ καλές κριτικές και έπειτα στην Αθήνα, στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου. Στο διαγωνιστικό αυτό φεστιβάλ η ταινία κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας ενώ παράλληλα, το ίδιο βράδυ προβαλλόταν στην Γαλλία, όπου απέσπασε το βραβείο Young Jury Cinephile Award του Festival Du Grain a Demoudre στη Νορμανδία. Αναμένουμε απαντήσεις από 35 ακόμα φεστιβάλ και ένα απ’ αυτά είναι βεβαίως και το Cyprus Film Days. Ευελπιστούμε πως μετά την προβολή της εκεί θα εξασφαλίσουμε και προβολές στους κινηματογράφους κάτι το οποίο συζητούμε αυτή τη στιγμή. Επιπλέον, αναμένουμε απαντήσεις σχετικά με την προβολή της στα σχολεία γιατί πιστεύουμε πως η ταινία μπορεί να προκαλέσει και να εξελίξει συζητήσεις για διάφορα θέματα που αφορούν στους νέους όπως η ενηλικίωση, η οικογενειακή βία, το παρελθόν και άλλα. Βεβαίως, εδώ να πω πως η ταινία δεν απευθύνεται αποκλειστικά μόνο στο νεανικό κοινό αλλά αντιθέτως, λόγω ακριβώς της ταύτισης με συναισθήματα του παρελθόντος, απευθύνεται σε όλο τον κόσμο.

Απ' τους νεαρούς πρωταγωνιστές μου κράτησα τον αυθορμητισμό, την αθωότητα και την αλήθεια τους, την οποία ελπίζω να δει κι ο κόσμος.

Δουλεύετε πάνω σε κάποια άλλη παραγωγή αυτό το διάστημα;

Ναι, μαζί με τον Σωτήρη Χρίστου είμαστε στην διαδικασία συγγραφής σεναρίου για μία καινούρια ταινία που φέρει τον τίτλο «Substitute» κι ελπίζουμε σύντομα να έχουμε χρηματοδότηση και να προχωρήσουμε στα γυρίσματα. Είναι και αυτή η ταινία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα μπλεγμένα με μυθοπλαστικά στοιχεία. Επιπλέον, είμαι στη διαδικασία μοντάζ ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο «From here to Εverest», που ακολουθεί την πορεία του πρώτου κύπριου που πήγε στο Έβερεστ. Συνεχίζω βέβαια με την καθημερινή μου ασχολία που έχει να κάνει με τον διαφημιστικό χώρο και βεβαίως, αναμένω με αγωνία και τις αντιδράσεις του κυπριακού κοινού για την ταινία «Boy on the Bridge».

BOY ON THE BRIDGE

Ταινία βασισμένη στο βιβλίο «Land of the Golden Apple» της Eve Makis

Σκηνοθεσία: Πέτρος Χαραλάμπους 

Σενάριο: Σταύρος Παμπαλλής και Ηβ Μάκης

Παραγωγή: Μάριος Πιπερίδης και Janine Teerling

Ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Φαρμακάς, Γιώργος Δημητρίου, Κίκα Γεωργίου, Ανδρέας Τσέλεπος, Μαρία Μιχαήλ, Τόνυ Δημητρίου, Κώστας Δημητρίου, Χριστόδουλος Μαρτάς, Σπύρος Σταυρινίδης, Θανάσης Δρακόπουλος, Λευτέρης Σαλωμίδης, Πάμπος Χαραλάμους, Λιάνα Χαλκιά, Χριστόφορος Χριστοφόρου, Πολυξένη Σάββα, Ανδρέας Φυλακτού, Κωνσταντίνος Κυπριανίδης, Δήμος Χρίστοδούλου, Σωτήρης Χριστοδούλου, Φρόσω Κκολού

Σχεδιαστής Παραγωγής: Ανδρέας Αντωνίου

Διευθυντής Φωτογραφίας: Γιώργος Ραχματούλιν

Κοστούμια: Κρίστη Πολυδώρου

Καλλιτεχνικός Διευθυντής: Μάριος Νεοκλέους

Διευθυντής Παραγωγής: Κώστας Πιτσιλλίδης

Μακιγιάζ: Γιώργος Βαβανός

Μοντάζ: Σωτήρης Χρίστου

Ήχος: Χρίστος Κυριακούλλης

Μουσική: Andrey Dergachev