Τουλάχιστον αυτό υποστήριζε το «Περιοδικό», 20 χρόνια πριν, στο ρεπορτάζ του Άδωνη Παλληκαρίδη, προβάλλοντας μάλιστα ως βασικό επιχείρημα τα πάρτι των σύγχρονων νέων της εποχής, τα οποία καθρέφτιζαν την απελευθερωμένη τάση απέναντι στα σεξουαλικά ζητήματα. 

«Διάχυτος ερωτισμός υπάρχει τώρα παντού υπό τη σκιά του Έιτς. Οι αμφιέσεις, οι συμπεριφορές, η αισθητική εκπέμπονται ερωτικά. 

Τα σώματα καλλωπίζονται σε ακριβά ινστιτούτα ομορφιάς, σπαταλιέται αρκετός χρόνος και χρήμα γι’ αυτά. Οι άντρες κλέβουν συνταγές από τη γυναικεία παράδοση για να βελτιώσουν τη δική του εμφάνιση ‘το δικό τους λούκ’, λένε όσοι θέλουν να ξεχωρίζουν. Εκτός από τον κουρέα του, ποιος άντρας πήγαινε σε αισθητικό πριν 40 χρόνια;».

Εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι την εποχή εκείνη τα μπλού-φιλμ (soft core ταινίες πορνό), απαγορευόταν να πωλούνται στα βίντεο club της εποχής, με τους ιδιοκτήτες να τα κρύβουν σε «κρυφά» δωμάτια και να τα πουλούν, under the table. 

Αυτά αναρωτιέται ο αρθρογράφος, ενώ παράλληλα θέτει κοινωνικά ζητήματα της εποχής, που προκύπτουν μέσα από την λεγόμενη σεξουαλική επανάσταση: Πώς θα μπορέσουν οι γονείς να διαφυλάξουν τις παρενέργειες στον ψυχισμό των παιδιών τους; Πώς θα διατηρήσουν το «καλό όνομα» των κοριτσιών τους στην κοινωνία; 

«Οι εποχές αλλάζουν, και η Κύπρος ζει τις σημερινές ημέρες, σε ρυθμούς σεξουαλικής ελευθερίας, πρωτόγονης για τα συντηρητικά ήθη της κοινωνίας μας.

Πρωτοφανής ερωτισμός σε μια κοινωνία που ξύπνησε άγουρα μετά από σεξουαλική πείνα. Είναι πολλοί αυτοί που διψούν για έρωτα, για εκχυδαϊσμένο σκληρό έρωτα». 

Εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι την εποχή εκείνη τα μπλού-φιλμ (soft core ταινίες πορνό), απαγορευόταν να πωλούνται στα βίντεο club της εποχής, με τους ιδιοκτήτες να τα κρύβουν σε «κρυφά» δωμάτια και να τα πουλούν, under the table. 

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο, που προβάλλει μια ματιά κάπως κριτική απέναντι στην σεξουαλική απελευθέρωση και απέναντι σε μια εποχή, που η κυπριακή κοινωνία βίωνε δραματικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.