Στις 11 Μαΐου του 1222, η Κύπρος συγκλονίστηκε από έναν πολύ ισχυρό υποθαλάσσιο σεισμό στο Κυπριακό Τόξο. Σήμερα, θεωρείται ότι ο σεισμός ήταν της τάξης των 7.0-7.5 βαθμών στην Κλίμακα Ρίχτερ και προκάλεσε ένα από τα πιο καταστροφικά τσουνάμι που έπληξαν ποτέ την Κύπρο.

Ο σεισμός και το τσουνάμι προκάλεσαν σοβαρή απώλεια ανθρώπινων ζωών και εκτεταμένες καταστροφές σε Πάφο και Λεμεσό. Η πόλη και το φρούριο της Πάφου ισοπεδώθηκαν, ενώ το λιμάνι της έμεινε χωρίς νερό, καθώς η ακτογραμμή μετακινήθηκε προς τη θάλασσα.

Σύμφωνα με το τμήμα γεωλογικής επισκόπησης, οι Ogerius Panis και Marchisius Scriba (1294) βίωσαν το τσουνάμι και περιέγραψαν: «….στην Κύπρο η θάλασσα ανυψώθηκε από τη δόνηση και όρμησε στη στεριά. Τεράστιες μάζες θαλάσσιου νερού μεγάλες σαν βουνά κατέκλυσαν τη στεριά, κατεδαφίζοντας κτήρια και γεμίζοντας χωριά με ψάρια. Η Πάφος, υπέφερε πιο πολύ, το λιμάνι της αποξηράθηκε και η πόλη κατακλύστηκε από τη θάλασσα….».

Προσομοίωση ερευνητών για το συγκεκριμένο τσουνάμι (Yolsal et. al, 2007) έδειξε, ότι μετά από την εκδήλωση του σεισμού, η Πάφος πλήγηκε σε περίπου 20 δευτερόλεπτα, η Λεμεσός σε 4 λεπτά, η Αμμόχωστος σε 25 λεπτά, οι υπόλοιπες ακτές της Κύπρου εντός μίας ώρας.