Πώς ακούγεται αυτό στα αυτιά μας; Τουλάχιστον απαράδεχτο αφού αυτοί οι Φιλανδοί τολμούν να χαλούν την πιάτσα. Και μπορεί στην Κύπρο ακόμη το πρόβλημα των αστέγων να είναι διαχειρίσιμο – κυρίως λόγω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, σε αντίθεση με την κρατική αναλγησία, εντούτοις όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, εσύ δεν μπορείς να σφυρίζεις αδιάφορα.

Το 2015 στη Φιλανδία ο αριθμός των αστέγων έφτασε για πρώτη φορά τα χαμηλότερα επίπεδα του, με 7.000 άτομα να μην έχουν δική τους στέγη, αριθμός βέβαια που περιελάμβανε και αυτούς που φιλοξενούνταν από συγγενείς και φίλους, αλλά και αυτούς που ζούσαν σε δημόσιους ξενώνες φιλοξενίας –ποσοστό που αποτελεί το 80% του αριθμού που θεωρούνται άστεγοι.

Ο τρόπος μείωσης των αστέγων απλός. Μια πλήρης μελέτη και η εκπόνηση ενός εθνικού προγράμματος, ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει μόνιμη κατοικία σε όλους τους κατοίκους της χώρας, βρίσκοντας φτηνά καταλύματα τα οποία μπορούσαν με κάποια βοήθεια να συντηρήσουν είτε χτίζοντας καινούργια σπίτια για όσους είχαν μηδαμινά εισοδήματα.

Μια τακτική που σε βάθος χρόνου αποφέρει οφέλη τόσο στο κράτος, αφού είναι πιο οικονομικό, όσο και στους ανθρώπους που πλέον δεν ανησυχούν για την εξασφάλιση στέγης και γίνονται πιο παραγωγικοί.

Επιπλέον η απαλοιφή όλων των προσωρινών λύσεων έχει δημιουργήσει ένα εντελώς καινούργιο κλίμα μεταξύ των κατοίκων της χώρας, όχι μόνο σε σχέση με τους άστεγους, αλλά και με τα άτομα που πάλευαν με εξαρτήσεις, αλλά και με αντικοινωνικές – ρατσιστικές συμπεριφορές, αφού πλέον ζουν με βελτιωμένο βιοτικό επίπεδο.

Το συγκεκριμένο εθνικό πρόγραμμα όπως αναφέραμε και πιο πάνω, αποτελεί προϊόν ορθής και ενδελεχούς μελέτης η οποία έγινε σε συνεργασία του κράτους με τις τοπικές κοινότητες, αλλά και των ΜΚΟ της Φιλανδίας.

Μια τακτική η οποία κοστίζει πολύ λιγότερα από τη λειτουργία και συντήρηση προσωρινών λύσεων, ειδικά αν αναλογιστούμε πώς υπάρχουν ένα σωρό άδεια και εγκαταλελημένα άδεια κτήρια σε όλη την Κύπρο, είτε δημόσια, είτε ιδιωτικά, τα οποία θα μπορούσαν με μια καλή συντήρηση να φιλοξενήσουν είτε άτομα και ομάδες συμπατριωτών μας που βιώνουν οικονομικές δυσκολίες και αναγκάζονται για παράδειγμα να πληρώνουν σπίτια με υψηλά ενοίκια, είτε και οικογένειες προσφύγων ή μεταναστών που επιθυμούν να εργαστούν στην Κύπρο και να προσφέρουν στο γενικό σύνολο, χωρίς να ζουν σε τριτοκοσμικές συνθήκες.