Στάθηκα πίσω από την κουρτίνα, σταύρωσα δύο άτομα από κόμμα που δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα ψήφιζα και έφυγα με ήσυχη τη συνείδησή μου.
Τον ένα τον γνωρίζω προσωπικά και είμαι σίγουρος για την εργατικότητά του, τον επαγγελματισμό και το ήθος του. Τον δεύτερο τον «γνώρισα» μέσα από κάποιες συνεντεύξεις που έδωσε, σε έντυπα και τηλεοπτικά μέσα, αλλά και μέσω ενός κοινού γνωστού μας, ο οποίος του έπλεξε το εγκώμιο και όχι άδικα πιστεύω. Με έπεισε. Στάθηκα τυχερός γιατί και οι δύο ήταν από το ίδιο κόμμα, οπότε δεν θα ήμουνα άκυρος.
Δυστυχώς ζούμε στην Κύπρο της κάθετης (και όχι οριζόντιας) ψηφοφορίας. Στην Κύπρο όπου τα κόμματα τρέμουν να αλλάξουν αυτό το status quo, προφανώς γιατί σε μια τέτοια περίπτωση τα ποσοστά τους θα πιάσουν πάτο. Αν, δηλαδή, μας επιτρέψουν να ψηφίζουμε ανθρώπους και όχι παρωχημένες πολιτικές πρακτικές ή ληγμένες ιδεολογίες, αλήθεια πιστεύει κανείς ότι τα κόμματα δεν θα πατώσουν εντελώς;
Βαρέθηκα να ακούω ότι η αποχή είναι και ανοχή, ότι πρέπει να πάμε κόντρα στο κατεστημένο, ότι πρέπει να ψηφίσουμε για να δώσουμε χαστούκι στο σύστημα και άλλες τέτοιες μαλακίες. Να πάμε να ψηφίσουμε, ναι, συμφωνώ. Να ψηφίσουμε όμως τι;
Προφανώς, σχεδόν 2 στους 3 Κύπριους (57%) δεν πήγαν να ψηφίσουν σήμερα και προτίμησαν τις παραλίες, τις εκδρομές και τα cafes, όχι γιατί είναι άβουλα όντα, όχι γιατί δεν έχουν άποψη, όχι γιατί δεν έχουν κριτήριο, όχι γιατί είναι ανεύθυνοι και όχι γιατί δεν νοιάζονται για τον τόπο τους.
2 στους 3 δεν πήγαν να ψηφίσουν προφανώς γιατί δεν υπήρχε κάτι αξιόλογο που θα τους έπειθε να μπούνε στον κόπο να το κάνουν. Κανείς -ή σχεδόν κανείς- απ’ όλους όσοι ήταν στο ψηφοδέλτιο δεν κοντεύει σε αυτό που διακαώς ψάχνουμε για να επέλθει η κάθαρση.
Η ατιμωρησία συνεχίζει να βασιλεύει στο νησί, η αδιαφάνεια το ίδιο, η συγκάλυψη επίσης. Παρά το «κακό» που μας βρήκε, κάποιοι συνεχίζουν ακάθεκτοι. Σαν γύπες τρώγανε ψαχνό τόσα χρόνια, και τώρα που τους πιάσαμε τσακωτούς, αντί να κόψουνε, συνεχίζουν να τρώνε τα απομεινάρια απ’ τα τομάρια.
Συνεχίζουν να λαδώνονται, συνεχίζουν να κάνουν και να δέχονται τηλεφωνήματα για να κανονίσουν τους δικούς τους ή για να τους δώσουν άλλοθι, συνεχίζουν να παίρνουν δώρα για να κάνουν άλλοι τις κομπίνες τους...
Οπότε, γιατί να πάω να ψηφίσω; Ποιον απ’ όλους να ψηφίσω; Αν όντως υπήρχαν έστω ορισμένοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να κάνουν την αλλαγή κι αν μας άφηναν να τους ψηφίσουμε όλους μαζί, πέρα από κόμματα και συμφέροντα, ο κόσμος θα έχεζε και τις παραλίες και τις καφετέριες. Μην μας υποτιμάτε τόσο πολύ. Μην μας φορτώνετε τις δικές σας ευθύνες για όλο αυτό που συμβαίνει. Κάποιοι έχουν ξυπνήσει. Και όπως φαίνεται, δεν είναι και λίγοι.
Το αντιλαμβάνεστε ότι έχουν ξυπνήσει, είστε έξυπνοι και το αντιλαμβάνεστε, αλλά παρ’ όλα αυτά κάνετε ακόμα τις πάπιες και δεν το παραδέχεστε προφανώς γιατί έχετε χεστεί πάνω σας βλέποντας τα ποσοστά σας να πέφτουν κατακόρυφα όσο ποτέ άλλοτε.
Όσο δεν αλλάζετε μυαλά και όσο ανακυκλώνετε τα ίδια πρόσωπα τα οποία το σύστημα τα έχει ξεράσει δεκάδες φορές, τόσο πιο πολύ θα σας φτύνουμε. Πανηγυρίζετε επειδή διατηρήσατε τις δύο έδρες σας με ποσοστό που, αν δεν ήταν η αναγωγή, θα άγγιζε το 16% και το 11,5% αντίστοιχα του συνόλου των ψηφοφόρων, των οποίων μάλιστα ο μέσος όρος ηλικίας πρέπει να ‘ναι κοντά στα 60; Πανηγυρίζετε προκλητικά μπροστά μας λες και είμαστε βλάκες…
Όσο κι αν αυτή η κατάσταση της αποχής σας βολεύει, να είστε σίγουροι πως η εναλλακτική πρόταση για τους ψηφοφόρους δεν θα αργήσει να έρθει. Ο κόσμος ξύπνησε και πλέον μπορεί εύκολα να καταλάβει τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο. Ποιος έχει αγνές προθέσεις και ποιος είναι λαμόγιο. Μπορεί εύκολα να καταλάβει ποιο πρόσωπο ή συνδυασμός προσώπων μπορεί να φέρει την πολυπόθητη αλλαγή.
Και κάτι μου λέει πως αυτό που θα ‘ρθει δεν θα είναι άλλο ένα ποτάμι, αλλά χείμαρρος, που θα σας πάρει και θα σας σηκώσει!