Το χρυσάφι ως κάτι πολύτιμο και ως ένδειξη αγάπης έρχεται σε αντιπαράθεση με τις διαμαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής Λάρνακας και συγκεκριμένα της περιοχής Αραδίππου Κρασά για τη δημιουργία εργοστασίου επεξεργασίας χρυσού, το οποίο είναι εργοστάσιο βαριάς βιομηχανίας, σε απόσταση 800 μέτρων από οικιστική ζώνη. Τις λεπτομέρειες για τις επιπτώσεις βιομηχανιών που σκοπό έχουν την επεξεργασία χρυσού, δεν θα τις αναλύσω σ’ αυτό το κείμενο. Αυτό το έχουν κάνει πολύ πετυχημένα οι ίδιοι οι κάτοικοι, την Πρωτοβουλία των οποίων μπορείτε να την ακολουθήσετε από την σελίδα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Στο κείμενο αυτό, θέλω να επικεντρωθώ σ’ ένα άλλο πρόβλημα, το οποίο σχετίζεται με το εμπόριο χρυσού. Ένα πρόβλημα το οποίο προκύπτει από την αρχή της διαδικασίας ανεύρεσης χρυσού. Την προέλευση και συνεπώς την εξόρυξή του.  

Η περιβαλλοντική οργάνωση Earthworks υπολογίζει πως για να παραχθεί αρκετό χρυσάφι για τη δημιουργία ενός και μόνο δακτυλιδιού, χρειάζεται να αποσπαστούν και να απορριφτούν είκοσι τόνοι βράχοι και χώμα, μεγάλο μέρος των οποίων φέρουν υδράργυρο και κυάνιο, τα οποία χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή του χρυσού από τον βράχο. Ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν συλλεχθεί από την ίδια τη μεταλλευτική βιομηχανία, για την παραγωγή ενός κιλού χρυσού απαιτούνται κατά μέσο όρο 150 κιλά κυανίου, 40.000 kWh ενέργειας και 477.000 λίτρα νερού και εκπέμπονται 11,5 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα. Έχουμε επίσης μόλυνση της ατμόσφαιρας λόγω παραγωγής τοξικής σκόνης, μόλυνση αλλά και αποστράγγιση του υδροφόρου ορίζοντα και καταστροφή τοπικών οικοσυστημάτων.

 

 Για τη δημιουργία ενός και μόνο δακτυλιδιού, χρειάζεται να αποσπαστούν και να απορριφτούν είκοσι τόνοι βράχοι και χώμα

Η περίπτωση της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής είναι ενδεικτική. Η καταστροφή ενός αρχέγονου δάσους, η οικειοποίηση του βουνού του Κακάβου και του νερού που περνά από εκεί  και ο εκτοπισμός των τοπικών κοινοτήτων, όλα στον βωμό της ανάπτυξης και μιας βίαιης νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Οι τοπικές κοινότητες που εδώ και δέκα χρόνια παλεύουν ενάντια στην εξόρυξη, δέχονται καθημερινά τη βίαιη καταστολή, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από την El Dorado, την εταιρεία που έχει αγοράσει το βουνό.

 

Και σαν την περίπτωση των Σκουριών, υπάρχουν και άλλες πολλές. Σε μια απλή έρευνα στη βάση δεδομένων του χάρτη περιβαλλοντικής δικαιοσύνης εμφανίζονται 350 περιπτώσεις διενέξεων μεταξύ τοπικών κοινοτήτων και περιβαλλοντικών οργανώσεων ενάντια σε κυβερνήσεις και ιδιωτικές εταιρείες εξόρυξης μετάλλων. Πολλές από αυτές είναι με κοινότητες ιθαγενών πληθυσμών. Εκτιμάται πως το μισό χρυσάφι που έχει εξορυχθεί τα τελευταία είκοσι χρόνια (κατά την περίοδο 1995 – 2015) προέρχεται από παραδοσιακά εδάφη ιθαγενών πληθυσμών.

Το μισό χρυσάφι που έχει εξορυχθεί τα τελευταία είκοσι χρόνια προέρχεται από παραδοσιακά εδάφη ιθαγενών πληθυσμών

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, αφού κατέρρευσαν δύο φράγματα συγκράτησης αποβλήτων του μεταλλείου σιδήρου Samarca, η λάσπη από μεταλλευτικά απόβλητα έπνιξε το χωριό Bento Rodrigues στη Βραζιλία. Η λάσπη ταξίδεψε επτά χιλιόμετρα, πέρασε μέσα από έξι χωριά, εκ των οποίων το Bento Rodrigues κυριολεκτικά εξαφανίστηκε. Μέχρι στιγμής έχουν ανασυρθεί 17 νεκροί ενώ δεκάδες ακόμα αγνοούνται. Τα φράγματα είχαν ελεγχθεί τον Ιούλιο από περιβαλλοντικούς επιθεωρητές και είχαν κριθεί «απολύτως ασφαλή».

 

Σήμερα, κάτοικοι και αλληλέγγυοι της περιοχής Αραδίππου, θα βρίσκονται και πάλι έξω από το Δημαρχείο για να δείξουν την αντίθεση τους στη δημιουργία εργοστασίου επεξεργασίας χρυσού σε κατοικημένη περιοχή. Μαζί τους θα πρέπει να είμαστε όλοι και όλες! Ας το πάρουμε, όμως, ένα βήμα παρακάτω και ας πούμε, ούτε στην Αραδίππου, ούτε πουθενά. Ας πούμε «όχι στα εργοστάσια επεξεργασίας χρυσού», αλλά και «όχι στις εξορύξεις» για την ασφάλεια ολονών μας, για την προστασία των δασών, των βουνών, του νερού και της ατμόσφαιρας.

Γιατί όπως λέει και το σύνθημα των κοινοτήτων στις Σκουριές, ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός...Χρυσάφι είν’ ο τόπος μας, χρυσάφι το νερό μας, χρυσάφι είναι το βουνό, και τ’ όμορφο χωριό μας. Χρυσάφι είναι η αλληλεγγύη μας!

Χρυσάφι είν’ ο τόπος μας, χρυσάφι το νερό μας, χρυσάφι είναι το βουνό, και τ’ όμορφο χωριό μας.