«Ποτέ δεν φανταζόμουν πως με τις ακαδημαϊκές μου γνώσεις και με την επαγγελματική μου εμπειρία σε λογιστικά και ελεγκτικά γραφεία θα μπορούσα να γίνω εθελόντρια στoν τομέα μου στην Καμπότζη. Όταν ανακάλυψα το πρόγραμμα EU Aid Volunteers ενθουσιάστηκα γιατί όχι μόνο θα μπορούσα να προσφέρω εθελοντικά αλλά επίσης θα το έκανα με έναν πιο εξειδικευμένο τρόπο».

Περιγράφοντας στη CITY την πραγματικά ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη εμπειρία της, η Έλενα καταλήγει με το εξής δυνατό σχόλιο: «Τελικά, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι τόσο μεγάλο για να αλλάξουμε τον κόσμο αλλά να προσπαθούμε καθημερινά, όπως μπορούμε, να βοηθήσουμε όποιον μπορούμε».

 

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Σιέμ Ριπ, μετά από ένα πολύωρο ταξίδι που διήρκεσε σχεδόν μια ολόκληρη μέρα, αυτό που με εντυπωσίασε ήταν μια ανεξήγητη οικειότητα που αισθάνθηκα. Αν και ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην Ασία, τα χαμογελαστά πρόσωπα των ντόπιων με έκαναν να αισθανθώ ασφάλεια.

 

Ο οργανισμός ο οποίος με φιλοξενεί ασχολείται με τη μετανάστευση των ντόπιων (κυρίως στην Ταΐλάνδη) με σκοπό να βρουν εργασία. Ο χαρακτήρας του έργου είναι καθαρά ενημερωτικός και έχει σκοπό την πρόληψη από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και την αποφυγή της παράνομης μετανάστευσης.

Η ρόλος μου είναι κυρίως γραφειακός αλλά είμαι αρκετά τυχερή γιατί από τις πρώτες μέρες κατάφερα να παρακολουθήσω το έργο του οργανισμού που με φιλοξενεί σε κοινότητες λίγο έξω από την πόλη του Σιέμ Ριπ. Ήταν αρκετά ανατριχιαστικό να ακούω ανθρώπους να μιλάνε για τις εμπειρίες τους και να δακρύζουν. Ακούσαμε διάφορες ιστορίες ανθρώπων που έπεσαν θύματα εκμετάλλευσης, καταπατήθηκαν τα δικαιώματα τους, κινδύνευσε η ζωή τους και έχασαν κάθε επικοινωνία με τις οικογένειές τους. Βέβαια, στις κοινότητες αυτές είδαμε και την άλλη όψη του νομίσματος, αυτούς που μένουν πίσω, δηλαδή ηλικιωμένους γονείς και ανήλικα παιδιά.

 

Ίσως το πιο συνηθισμένο συναίσθημα όταν συναναστραφείς με ανθρώπους που πέρασαν (και περνούν) τόσο σκληρές εμπειρίες είναι η λύπη για τον πόνο τους. Μετά έρχεται, μάλλον, ο θυμός. Ο θυμός για την αδικία.

Ευτυχώς, κατάφερα να καταλαγίασω αυτά τα συναισθήματα νωρίς και κατάφερνα να πάρω τα μαθήματα αξιοπρέπειας και ψυχικής δύναμης  που δίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Κατάφερα να δω πως παρά την έλλειψη γνώσης παλεύουν τόσο σκληρά για τις ζωές των παιδιών τους, για να τα μορφώσουν και να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Όπως επίσης για το πως οι ίδιοι αντιμετωπίζουν τη ζωή τους με θάρρος. Όπως μας είπε ένας πρώην μετανάστης και θύμα δουλείας της αλιευτικής εταιρείας που δούλευε, το να μιλά για την εμπειρία του σε άτομα που σκέφτονται να μεταναστεύσουν λειτουργεί σαν κάθαρση. Αντλεί δύναμη με το να βοηθήσει έστω και ένα συμπατριώτη του να γλυτώσει από το μαρτύριο που πέρασε ο ίδιος.

 

Νιώθω ευλογημένη να συμμετέχω σε ένα τέτοιο πρόγραμμα εθελοντισμού. Ακόμα και τις μέρες που νιώθω κουρασμένη βρίσκω έναν σκοπό σε αυτό που κάνω. Μπορεί να μη βοηθώ άμεσα στο πρόγραμμα του οργανισμού που με φιλοξενεί αλλά αντιλαμβάνομαι πως ο ρόλος μου βοηθάει στην υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος.

 

Αυτό που μένει ως τελευταία γεύση από κάθε μου εθελοντική πράξη είναι πως τελικά εγώ βγαίνω πιο κερδισμένη. Κερδίζω εμπειρίες, εκτιμώ όσα θεωρούσα δεδομένα και κατάφερα πλέον να φιλτράρω τι θεωρώ σημαντικό. Η ηθική ικανοποίηση και το πόσο γεμίζει η ψυχή μου από κάθε χαμόγελο και κάθε «ευχαριστώ» δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο. Τελικά, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι τόσο μεγάλο για να αλλάξουμε τον κόσμο αλλά να προσπαθούμε καθημερινά, όπως μπορούμε, να βοηθήσουμε όποιον μπορούμε.

 

Το πρόγραμμα «More and Better EU Aid Volunteers» συγχρηματοδοτείται από την πρωτοβουλία EU Aid Volunteers της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και έχει στόχο να ενδυναμώσει τις δυνατότητες οργανισμών στη διαχείριση εθελοντών στον τομέα υλοποίησης αποστολών ανθρωπιστικής βοήθειας. Το έργο υλοποιείται από το Κέντρο Στήριξης ΜΚΟ, έναν ανεξάρτητο μη-κυβερνητικό οργανισμό ο οποίος ιδρύθηκε το 1999 και έχει ως στόχο την ενθάρρυνση της ενεργούς συμμετοχής και την ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών.